Page Text
________________
नवपदवृत्ति:मू.देव.
K वृ. यशो ॥१८९॥
180085280
छत्वा कुष्ठिना तेन, प्रियस्वेत्युदित व
प्रियस्वेति, कालसौकरिकाधुना ।।
दर्दुराङ्केषु देवेषु, प्रादुरासीत् महासुरः ।।९२।। उक्तञ्च- "तित्थयरवंदणत्यं चलिओ भावेण पावए सग्गं । जह ददुरदेवेणं पत्तं वेमाणियसुरत्तं ॥९३॥" गीर्वाणश्रेणिमध्यस्थस्तकेन्द्रः श्रेणिकं प्रति । प्रोवाच न ह्ययं भक्त:, भंस्यते के चज्जिने ।।१४।। तदश्रद्दधदवासो, तत्परीक्षार्थमागतः । कुष्ठिरूपधरो देवस्तद्द्दष्टेर्मोहकारकः ॥९५।। समवसृतिमध्यस्थवीरनाथस्य भक्तित: । गोशीर्षचन्दनेनांही, आलिलेप नथा यथा ॥९६॥ श्रेणिको लक्षयामास, तत्पादनिकटस्थितः । रसिकासेकमाधत्ते, पापोऽसौ स्वामिपादयोः ।।९।। ततोऽसौ चिन्तयामास, रोषापूरितमानस: । पापोऽयं पश्य कीझमकार्यं कुरुतेतराम् ? ॥९८॥ यः पूज्य: सर्वदेवानां, नरेन्द्राणां च भक्तिन: । तं त्रिलोकपति पापः, पूयेन परिषञ्चति ।।९९।। निहन्म्येनमतो दुष्टं, स्वाम्यवज्ञाविधायकम् । न युक्तमथवा कर्तुमिदं भगवदन्तिके ।।१०।। यत: शान्ति सर्वाणि, भगवत्यागते किल । पूवोत्पन्नानि वैराणि, न भवन्ति पराणि तु ।।१०१।। अतस्तावदित: स्थानादुत्तिष्ठत्वेष कुष्ठिकः । येनास्य दर्शयाम्यद्य, फलं दांवनयस्य हि ।।२।। श्रीमद्वीराजनेन्द्रेण, प्रस्तावेज क्षुतं कृतम् । तच्छृत्वा कुष्ठिना तेन, म्रियस्वेत्युदितं वचः ।।३।। श्रेणिकेन क्षुते प्रोक्तं, सुचिरं जीव भूपते ! । अभयेन क्षुते तूक्तं, जीव वा त्वं प्रियस्व वा ॥४॥ कालसौकरिकेणाथ, क्षुतेऽवाचि वचस्विना । मा जीव मा म्रियस्वेति, कालसौकरिकाधुना ।।५।। स्वामिसंमुखमाकर्ण्य, प्रियस्वेति वचो नृपः । तस्मै चुकोप बलवद्दन्तदष्टोष्ठपल्लव: ।।६।। सञ्जिताश्चाक्षिसङ्कोचा(ङ्कतो)त्, स्वपुमांसो महीभुजा । गृीतेनमत: स्थानादुत्थितं हन्त कुष्ठिनम् ।।७।। अथो कथाऽवसानेऽसौ, कुष्ठी नत्वा मुनीश्वरम् । प्रतस्थे पृष्ठतो लग्नाः पुमांसस्तेऽपि घर्षितुम् ।।८।। तान् दृष्ट्वा पृष्ठतो लग्नान, जिघृक्षून पुरुषानसौ । उत्पपात नभ: कुष्ठी, दिव्यरूपं विधाय सः ।।९।। तैर्विलक्षैः समागत्य, श्रेणिकाय निवेदितम् । राजन् ! स कुष्ठिनो रूपं, परित्यज्य नभोऽगमत् ।।१०।। तच्छ्रुत्वा पश्य कीक्षमाश्चर्यामति विश्रुतः । पप्रच्छ मुनिपं भूपः, स्वामिन् ! कोऽसौ ? निवेद्यताम् ।।११।। ततश्च-योऽसौ यथा च देवत्वं, प्राप्तो येन च हेतुना । तापधरस्तत्र, चकार रसिकाभ्रमम् ।।१२।। सर्वं निवेदयामास, मुनीशो नृपतेः पुरः । अतीतानागतज्ञाना, संप्रश्नविषयीकृतः ॥१३।। भूयोऽप्युवाच राजेन्द्रो, ज्ञातं तादिदं मया । स्वामिन्नाशीर्वचस्तावत्, कि निमित्तं त्वदादसो।।१४।। अर्हन्नुवाच संसारे, नि:सारे किमु तिष्ठसि ? । मोक्षं व्रजेति बुद्ध्याऽसौ, मां म्रियस्वेत्यभाषत ।।१५।। सौख्यं ते जीवतो भूप!, मृतस्य नरके गतिः । तेन त्वामुक्तवानेप, जीवति वचनं हितम् ।।१६।। अभयस्त्विह धर्मादीन् जीवन् स्वीकुरुते मृतः । सुरेपूत्पत्स्यते तेन, प्रोक्तो जीव म्रियस्व वा ।।१॥ कालसीकारकस्त्वत्र, तिष्ठन् पापं चिनोत्यलम् । नारक: स्यान्मृतस्तेन, निषिद्धो द्वितयापि ।।१८।। अत: श्रुत्वाऽऽत्मनः पातं, नरके प्राह भपतिः । युष्मादृशेप्वपीशेषु, कथं मे नरके गति: ? ||१९|| व्याजहार
स्थानादुत्थितं
॥१८९॥
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 600202 |
| Book Title | Navpad Prakaranam |
| Original Sutra Author | Jinendrasuri |
| Author | |
| Publisher | Harshpushpamrut Jain Granthmala |
| Publication Year | 1998 |
| Total Pages | 334 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Manuscript |
| File Size | 8 MB |