________________
कूर्मापुत्र
।। ९८ ।।
Jain Educat
AGAGAGAGAGRERERERERERERE
च देवीं तुतोष । साऽपि तुष्टा सती भो भद्र ! कस्मान्मामाराधयसीति बभाषे । वणिगाहभो मातश्चिन्तामणिरत्नप्राप्त्यर्थं । देव्युवाच - भद्र ! न ते तथाविधं भाग्यं, सर्वे जना भाग्यानुसारेण प्राप्नुवन्ति न तस्य [तस्मिन् ] देवा अन्ये वा पक्षपातं कुर्वन्ति । वणिग्वदति - यदि मम न तथाविधं दैवमभवत्तदाहमत्रागत्य त्वां कथमुपासयेयम्, यदि च मयोपासनाऽकारि । तत्फलं चिन्तामणिरत्नमवश्यं त्वया देयमिति हठाद्विज्ञप्ता सा तद्दत्वाऽन्तर्दधे । सोऽपि तल्लात्वा नौकायामारुह्य मध्ये समुद्रं यावता गच्छति, तावता राकापूर्णचन्द्रोदय: समजनि । तद्दृष्ट्वा मणिचन्द्रयोर्मध्ये कस्याधिकतरं तेज इति जिज्ञासुना तेन तन्मणिरत्नं हस्ते धृत्वोपदृष्टं, तयोस्तेजोनिकरं वारं वारं पश्यतस्तस्य कराभ्रष्टं तन्मणिरत्नं समुद्रे पतितं, तदा तेनातिशोकाकुलेन समुद्रे पतित्वा गवेषितमपि हस्तलग्नं नाभवत् । अथ कदाचिदपि स दुर्भागी पुनस्तन्मणिरत्नं प्राप्नुयात् ? नैव प्राप्नुयादिति निष्कर्ष:, तथैव शतशो भवभ्रमणं कृत्वा महाप्रयललब्धं मनुष्यत्वं लब्ध्वापि प्रमादवशगो जीवः क्षणाद्विनाशयति, तस्य पुनः कदाचिदपि प्राप्तिर्न सुलभा । किन्तु नृभवं प्राप्य ये जिनधर्ममाराधयन्ति त एव धन्यास्त एव गुणवन्तस्तेषामेव मनुष्यत्वं सफलम्,
For Personal & Private Use Only
GRERERERERERERERERERERY!
कूर्मापुत्र
चरित्रं
।। ९८ ।।
wjainelibrary.org
