________________
रायपसेण इय सुत्तनो
सार
॥१३०॥
[१८२] केशी कुमार मुनि बोल्याः
अरणीना हे पपसी ! पेला कठीयारा करताय तुं विशेष मूढ जणाय छे. हे भंते ! ए कठीयारो वळी कोण हतो?
लाकडाने
| चीरीने पएसी ! अग्नि अने अग्नि राखवार्नु ठाम साथे लई केटलाक वनजीवी लोको वननी शोध माटे नीकळी पडन्या. चालता चालतां
| अग्नि जोनातेओ जेमा घणां लाकडां छे एवी एक मोटी अटवी पासे आवी पहोंच्या. पवामां तेमांना कोइए पोताना साथना माणसने कहां के,
५ रनी पेठे हे देवानुप्रिय ! अमे लाकडाओनी भरेली आ अटवीमां जईए छीए. तुं आ अग्नि अने अग्निनुं ठाम लइ जा भने अमारा माटे खावानुं रांधी राखजे. कदाच कोई कारणथी अग्नि ओलवाई जाय तो तु लाकडामाथी अग्नि लईने अमार खावानं रांधी राखजे.
| पएसी तेमना गया बाद थोडी वारे रांधवानी शरुआत करवा जतां पेला साथीए अग्निने ओलवाई गयेलो दीठो. एथी तेणे पोताना
राजानी साथीनी भलामण प्रमाणे लाकडामांथी अग्नि मेळववा लाकडं हाथमा लइ चारे बाजु तपासी जोयं पण तेमां तेने ते क्यांय न कळायो. पछी तो तेणे हाथमा कुहाडो लइ लाकडं चीरी नाण्यु छतां तेमांय अग्नि न दीठो. छेवटे तेणे थई शके तेटला तेना नाना नाना | १० कटका करी ते हरेकने तपासी जोया, छतांय तेमा एकमां अग्निर्नु निशान पण न भाळ्यु. आखरे थाकी कंटाळी ते विचारो चिंतातर थइ लमणे हाथ दईने बेठो अने 'हजु सुधी हुँ रांधी न शक्यो' ए बाबत अफसोस करवा लाग्यो.
पटलामा जे साथीओ लाकडाना भारा लेवा गपला हता ते बधा पाछा फर्या अने आ बिचाराने चिंतातुर थपलो दीठो. तेओए पूछयुः हे देवानुप्रिय ! तुं उदास केम बेठो छे ? हजु सुधी ते अमारा सारु खावानुं नथी रांध्यु ? तेणे जणाब्यु के, हे भाइओ ! तमारा गया बाद थोडीवारमा ज तमोए आपेलो ए अग्नि तो ओलवाई गयो. पछी हुँ तमारा
११५ दीघनिकायमा आकुंज एक मोटुं उदाहरण आपेलं छे. तेमा मात्र एक नानो छोकरो अने एक जटिल ए बेने आश्रीने हकीकत कहेली छे. जुओ पृ० ३४१.
मूढता
Jain Educat
intetional
For Private Personal use only
ww.jainelibrary.org