________________
- श्रीपञ्चव.
गतः गीतार्थेन श्रुताज्ञया साधुनेति गाथार्थः॥ ७७ ॥ 'सोऽपि च'प्रत्याख्यानी अप्रतिबद्धः सर्वत्र 'दुर्लभलाभस्य' दुर्लभ- देहसमा ५ वस्तुनि
16प्राप्त विरतिभावस्य' चारित्रस्य अप्रतिपतनार्थमेव चाज्ञापरतन्त्रः सन् तां तां चेष्टां कारयति-कवचादिरूपामिति धिःसंविग्नअभ्यतादगाथार्थः॥ ७८ ॥ तथापि तदा अदीनः सन् भावेन जिनवरवचने जातबहुमानः-वचनैकनिष्ठः सन् संसाराद्विरत- पाक्षिकता मरणे संविग्नो जिनैराराधको भणितः परमार्थत इति गाथार्थः ॥ ७९ ॥ अत्रोपपत्तिमाह
जं सो सयावि पायं मणेण संविग्गपक्खिओ चेव । ॥२३६॥
इअरो उ विरइरयणं न लहइ चरमेऽवि कालम्मि ॥ १६८०॥ संविग्गपक्खिओ पुण अण्णत्थ पयहिओऽवि काएणं ।
धम्मे चिअ तल्लिच्छो दढरतित्थिव्व पुरिसम्मि ॥ १६८१ ॥ तत्तोच्चिअभावाओ णिमित्तभूमि चरमकालम्नि । उक्करिसविसेसेणं कोई विरइंपि पावेइ ॥ १६८२ ॥18 जो पुण किलिट्ठचित्तो गिरविक्खोऽणत्थदंडपडिबद्धो।
॥२३६॥ लिंगोवघायकारी ण लहइ सो चरमकालेऽवि ॥ १६८३ ॥ यदसावेवंविधः सदापि प्रायः 'मनसा' भावेन संविग्नपाक्षिक एव, 'इतरस्तु' असं विग्नपाक्षिक: 'विरतिरत्न' चारित्रं 'न लभते' न प्रामोति चरमकालेऽपीति गाथार्थः॥ ८० ॥ संविग्नपाक्षिकः पुनः शीतलविहारी अन्यत्र प्रवृत्तः-अप्का
KARNASSCOMASAL
JainEducation
For Private
Personal use only
Cinelibrary.org
