________________
अध्यात्म
सारः
॥४८४॥
टो परमाणिगतपर्यायस्वरूपहिसाऽहिंसादीनां कृते तादृश ऐकान्तिको नियम एव नास्ति, यद भवहेतु-हिमेयाश्रयोऽम्ति, मोक्षहेतुरहिंसैव संवरोऽस्ति यतः श्रीमदाचारागसत्रे स्पष्टं कथितमस्ति, 'जे आसव्वा ते परिसच्या जे परिमव्वा ते आसन्या' इति, ततः परं, अधुना तु हिंसादिकः कथमाश्रवरूपः कथ्येत ! यतस्ते मोक्षस्याऽपि हेतुत्व-भवनशक्य योग्यतावन्तः स्युः, अर्थात् व्यवहारविमृढात्मनां बाह्यहिंसादिक्रियामाश्रित्या श्रवसंघररूपप सस्वीकारवृत्तिः सर्वथा भ्रान्तिमतीति ॥१३८॥
___-भावानां वैविध्यादात्मैवाश्रवसंवरी'तस्मादनियतं रूपं, बाह्यहेतुषु सर्वथा ।
नियतौ भाववैचित्र्या-दात्मैवाश्रवसंवरौ ॥१३॥ सी० एतद् वस्तु निश्चितमेव जातं यद् बाह्यकियारूपायां हिंसायां चाहिंसायामाश्रवत्वस्य संवरत्वग्य नियमो नाम्न्यव, नियमस्त्वेतावानेव स्थितः, यद् 'भावाश्रवः एवाश्रवो, अतः स नियमतः संसारस्य हेतुम्ति तथा भाववर एव संवरोऽस्ति, यतः स नियमतो मोक्षस्यैव हेतुरस्ति, एवं तस्य तस्य भावम्य चिच्यणान्मेवाश्रवसंबरी भवन इति ॥१३९॥
-ज्ञानाऽज्ञानाभ्यां मुक्तिबन्धौ न तु शास्त्रादिविषयाभ्याम्
1४८४॥
Jain Education Internation
For Private & Personal use only
www.jainelibrary.org
