________________
अध्यात्म
सारः
॥४६६॥
विषयविकथानिद्रादिपञ्चकयुक् प्रमादी स्यात्तस्य त्ववश्यं हिंसापापं लगत्येव, यतस्तस्य तदा कपायादि प्रमादोऽस्ति, प्रमादः स्वफलं प्रमादिनं प्रापयत्वेव किश्चाऽकस्मात्कदा शरीरी म्रियते तदापि यो यतनाया उपयोगधर्म परिणत आत्माऽस्ति, तस्य तु दयायाः फलं भवति, तस्मात्तदा स तु दयालुरेवाऽभिधीयते, एतद् विवेचनत इदं फलितं भवति यद् हिमादिपरिणाम एव हिंसादिरस्ति, तत्फलप्राप्तिरस्ति परन्तु हिमादिनन्फलप्राप्तिः परव्यक्तिघातादिस्वरूपक्रियातो नास्ति, तस्मादथात्मा, हिंसादिक्रियायाः कर्तव नास्ति, तथाऽपि तादृशताशपरिणामस्य कर्ताऽस्ति, ततः परिणामाऽनुसारेण सदसत्फलस्य भोक्ता भवतीत्येतत् सुनिश्चितमिति ॥१०॥
-परस्य युज्यते दानं हरणं वा न कस्यचित्'परस्य युज्यते दानं, हरणं वा न कस्यचित् ।
न धर्मसुखयो यत्ते, कृतनाशादिदाषतः ॥१०॥ ही० परस्य कस्यचिद् द्रव्यदानेन धर्मो न भवनि, परस्य कस्यचिद् द्रव्यहरणे न स्वस्य मुखं न भवति. यद्ययं भवेत्तदा तु स्वमत्कर्मणा यद्धनं लब्धं तत् परस्य दानेनार्थात्तद्धनेन या भोगप्राप्तिः स्वस्य भाविन्यासीत्तस्या नाशन कृतनाशनामकदोषाऽऽपत्तिरागच्छेत , एवं च कश्चित् सत्कर्माण्य कृत्वा परस्य
Far Private & Personal use only
॥४६६॥
Jain Education Interati
www.jainelibrary.org
