________________
ताम् । नेतव्यं युष्मानिर्यथा तथा तस्य सांनिध्यात् ॥ ११॥ प्रतिपेदेऽदस्ताजिस्ततोऽन्यदा देवतामहाचैत्ये । यात्रोत्सवे प्रवृत्ते मिलिते नारीनरप्रकरे ॥ १५॥ प्रारब्धे मधुरध्वनिगाने पानेऽमृतस्य कर्णपुटे । तस्मिन्नेव सुजता संप्राप्ता
तं विलोकयितुम् ॥ १३॥ तावजीतसमाक्षौ स पुष्पशाखः सुखेन सुष्वाप । सद्यो विसृष्टखोकः प्रपद्य चैत्यस्य पृष्ठ४ तटम् ॥ १४॥ दासीनिरदर्शि दृशा तस्या यस्यातिकुत्सितं रूपम् । तजीवितमपि घिगिदं वादिन्या धूत्कृतं प्रति तम् ॥ १५॥ गीतिरपि निन्दनीया दन्तुरवदनस्य कृष्णवपुषश्च । रूपवियुक्तेन हि किं क्रियते गुणगौरवेणास्य ॥ १६॥ इति निन्दन्ती सुदती जगाम धाम स्वकीयमाश्वेषा । सौजनीयं विलसितमस्मै केनापि किस कथितम् ॥ १७ ॥ रुष्टोऽथ पुष्पशालः कथं निकृष्टा तथाऽपि पापिष्ठा । मामिति निन्दति निर्हेतुका हि मरिणी जज्ञे॥१०॥ न हि मर्मज्ञं बन्दिनमथो कविं शस्त्रपाणिनं चापि । वैद्यं च सूपकारं प्रकोपयेज्ज्ञानवान स्वगुरुम् ॥ १५ ॥ कलादपि तनुपायादपायमस्याः करोमि बुद्ध्याऽपि । देशान्तरसंप्रस्थितमवेत्य तस्या विवोढारम् ॥२०॥ तत्सद्मासन्नमसावसौमनस्याउपेत्य सामर्षः ।। स यथा हि सार्थवाहश्चचाल विषयान्तरं निखयात् ॥१॥धनमर्जितं प्रजूतं यथाऽऽप पृथ्वीपतेश्च सन्मानम् । प्रस्थाय ततः कुशखेनात्मीयोद्दामधामायात् ॥ २२॥ इत्यादि सकसमेतच्चरितं मतिकहिपतस्वगीतगतम् । निर्माय रजनिसमये जगौ महामञ्जखध्वनिना ॥ १३॥ कखगीतमनेन तथा गीतं स्फीतं यथा सुजतायाः । विरहानखः प्रकामं सबाङ्गे दीप्ततां प्रापत् ॥ २४॥ मोटयति निजं देहं चित्ते चापश्यमाकखय्याशु । रागोरगविषखहरीव्याप्ता प्राप्ताऽतिविषमदशाम् ॥ १५ ॥ सौधोपरिस्थमप्यात्मानं नूवर्त्तिनं हि सा मेने । कः कखयति वैकड्यं न कसावानपि हि कामाः ॥ १६ ॥
349
कोपयज्ज्ञानवान् वा तत्सद्मासन्नमसाला सन्मानम् । प्रस्थान चापि । वैद्यं च सूपस्या विवोढारम् ते प्रनतं यथाSSमागतम् । निमा शाप । देशान्तरसंप्रस्थितमवानीयात् ॥ २१ ॥ धनमारत मतिकटिपतस्वी
सप.
३.
Jein Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org