________________
वञ्चिताः स्मो वयं तेन कुमित्रेणातिदम्लिना । हेतुना तेन तेऽस्माजिरुक्तमास्तेऽव रोचते ॥१॥ तथा कार्यमधीशोऽवग्यूयं तु लुटिता अहो । इत्युक्त्वा नूपतिं नत्वा निर्ययुस्ते उराशयाः ॥२२॥ पश्यनिपपुरुषैदृष्टस्तन्मित्रमास्तिकः । द्यूतकारापणानिन्ये दोणिनुक्पार्श्वमञ्जसा ॥ २३॥ पृष्टो नृपतिमाहीन्नतजानाम्यहं प्रनो । जानन्नप्येष नो वक्ति परदोषमदोषधीः॥ २४॥ शिष्टानामेष आचारः प्रोच्यते नान्यदूषणम् । पुष्टास्त्वसन्तमाख्यान्ति परदोषमन्नीरुकाः॥२५॥ भूपतिः कुपितःप्रोचे इन्तव्योऽयं हि मायिकः । शूलिकाग्रे समारोप्यो दुष्कर्मफलमभुते ॥२६॥श्रावकः प्राप्तसंवेगस्ततश्चिन्तितवानिदम् । अहो संसारवरस्थमीटक्कर्माययौ मम ॥२७॥ कृतमन्येन मुष्कर्म जुतेऽन्यः समुपस्थितम् । कस्योपरिष्टाद्रुष्यामि तुष्यामि च विसंशयम् ॥ २७॥ नैवात्मीयमुखेनाद्य परदोषानहं ब्रुवे । कुसाङ्गत्यफलं ह्येतन्ममोदयमुपागतम् ॥२॥ तावन्नटर्वेष्टयित्वा नीतोऽसौ वध्यनूमिकाम् । गुरुवन्मदिकावृन्दैः पौरखोकैः परिवृतः ॥३०॥ ततोऽसौर चिन्तयांचके वक्रेऽस्मिन् समुपागते । कष्टादमुष्मान्मुक्तश्चेत्तदाऽहं स्यां महाव्रती ॥३१ ।। एवं विचिन्तयन्नेष ढौकितः४ शूलिकान्तिकम् । मातङ्गस्तावदाचष्टे रे स्मरानीष्टदैवतम् ॥ ३२ ॥ अवाचि श्रावकेणाथ जो जोः शासनदेवताः । साधर्मिकसुखासक्ताः शृण्वन्त्वेकं वचो मम ॥ ३३ ॥ सुष्कर्मणोऽस्य कर्ताऽहं यद्यस्या (स्म्य) शुजदायिनः । तदा यूयं विजानीध्वमहर्मोपकारिकाः॥ ३४ ॥ इत्युदीर्य स्वयं शूलामारुरोहैष साहसी । नमस्कारं स्मरश्चित्ते परखोकपराड्मुखः ॥३५॥" तावत्सिंहासनं जज्ञे शूलास्थाने महत्तमम् । चकासामास तत्रैष ब्योमान इव चन्जमाः॥३६ ॥ सुरैर्जयजयारावश्चक्र १ अन्यजनचिन्तामुक्तः.
229
Jain Education
For Private & Personal Use Only
Ww.jainelibrary.org