________________
श्रीआव- |निमित्तं वा ॥२॥" इत्यादि. (दि.२५७५-६)ततो न शक्यः परिपालयितुं वस्त्रं विना संयम इति, यतनया तत्प्रक्षालने से
JP बोटिकश्यक मल- माणविपत्तावपि दोषाभावः, अथ बहवो यथोक्तं विधिमुलक यान्यथा प्रवर्त्तमाना दृश्यन्ते, ततः कथं दोषाभावः। नन्वेष
निरासः 4. वृत्ती प्राणिनां दोषो, न प्रवचनस्य, प्रवचनं तु यथार्थनिरूपकतया निर्दोषमेव, आह च-"उलंपित्रण एयं केई अह अन्नहा करे-18| उपोद्घाते न्तित्ति । एसो खु पाणिदोसो न एस दोसो पवयणस्स ॥१॥" यदप्यवोचत् 'जघन्यतोऽपि वस्त्रं रूपकपञ्चकादिमुल्या
४/मित्यादि तदप्यसमीक्षिताभिधानं, यतो यत् परिजीर्णमल्पमूल्यं वस्त्रं तत् यतीनां भगवगिरनुज्ञातं, ततो दातुरपि तथा॥४२१॥ दिभूतं वस्त्रं ददतो न काचन पीडा, अथाल्पधनस्य भवति, ननु सा भोजनमात्रदानेऽपि तुल्या, अथ भोजने तादृशं यती-18
नामग्राह्य, वस्त्रमप्यल्पधनेष्वग्राह्यमिति समानः पन्था, उक्तं च-"परिजुन्नमप्पमुलं तमणुन्नायं जतो जिणिदेहिं । दायारस्सवि पीडा न होइ तो तंमि देन्तस्स ॥१॥ अप्पस्स होइ अह सा भोयणमेत्तेऽवि तुलनेवेदं । तं तारिसे न गेझं वत्थम्मिवि एव को दोसो।॥२॥" (धर्म. १०४१-२) तथा यथाकृतवस्त्रलाभे सन्धानादयोऽपि दोषा नोपजायन्ते, ततः कथं तु परिमन्थदोषोऽपि?, निमित्ताभावात् , यदि पुनर्यथाकृतवस्त्रलाभो न भवति तत इतरेषामपि ग्रहणे सन्धानादा. वपि च न परिमन्थदोषो, भोजने इव, तथाहि-चर्यार्थी प्रविष्टोऽपि यदि कथमप्यलाभो भवति ततः प्रभूतान्यन्यान्यपि
॥४२॥ है गृहाणि हिंडते, न तत्र सूत्रार्थव्याघातरूपः परिमन्थदोषः, अथ भोजनं धर्मसाधनमिति तत्र दोषाभावो, ननु वस्त्रमपि
धर्मसाधनमेव यथोक्तं प्रागिति समानं, तथा चोक्तम्-"आहागडस्स गहणे संधणमाई न होंति दोसा उ तदभावादनि६ मित्तो कहं तु पलिमंथदोसो उ॥१॥ तस्सालामे इयरस्स गहभावोऽवि भोयणसमाणो। तं धम्मसाहणं चेव वत्थंपि
CHECURESCENCE
Jain Education Intel
For Private & Personal use only
www.jainelibrary.org
