________________
वैराग्य
शतकम्
॥८१॥
|रका छे. ते हचरका घणुं करीने पाछली रात्रे शांत पडे छे; माटे ते अवसर शुभ ध्यान करवानो शास्त्रकारे जणाच्यो छे, माटे तुं एवो विचार कर के, आ यधा मनुष्यभवना अमूल्य दिवसो धर्म विना फोकट माछे ? अने आ महारुं शरीर पण जरारूप अग्निनी झारवडे बलवा मांडयुं, तेनी साथ रहेलो जे आत्मा, ते पण बलवा मांड्यो छे, तो ते आत्माने तुं केम बलवा दे छे? परंतु आत्माज्ञानवडे देहधकी आत्माने जुदो समजीने तुं देहना भाव जे जड, दुःख अने मिथ्याभाव तेने देहने विषेज समज, अने आत्माना भाव सत्, चित् अने आनंदरूप एटले सच्चिदानंदरुप तेने तुं आत्मभावे समज. एटले जे देह छे, ते सडी जाय, पडी जाय, यावत् विध्वंस थइ जाय तेवा छे. अने जे आत्मा छे ते तेथी उलटो छे. एटले सडी जाय तेवो, पडी जाय तेवो, यावत् विध्वंस थइ जाय तेवो नथी. एवी रीते आत्मानुं अने देहनुं स्वरूप जूनुं समजीने तें जे देहने विषे मिथ्या अहंपणुं मान्युं छे, ते तथा देह संबंधी पदार्थोने विषे मिथ्या ममत्व मानेलो छे, तेने खोटो जाणीने ते बेनो त्याग करवाने विषे प्रयत्नवंत था. ए उपदेश.
Jain Education Inter010_05
॥ अनुष्कृष्टुत्तम् ॥ व्रजति रजनी न सा
याया
जाजा वच्चै
प्रतिनिवर्त्तते
रयणी ने सॉ पभिनियंतइ ॥
For Private & Personal Use Only
भाषांतर सहित
॥८१॥
www.jainelibrary.org
