________________
वैराग्यशतकम्
।। १४५ ।।
आतापर्नु दुःख श्या हिसाबमा छे? एवो विचार तने लेशमात्र पण आवतो नथी ! ॥ ८१ ॥
वर्षा अरण्यमध्ये गिरिनिर्झरणोदक: उद्यमानः वासरणमज्झे । गिरिनिज्झरणोदगेहि तो || शीतानिलेन दग्धः मन् मृतोमि तिर्यकत्वे बहुशः यानिर्लज्झविओ | ओसि तिरियंतणे बहुसो ॥ ८२ ॥
अर्थ - रे जीव ! तु' (तिरित्तणे के० ) निर्यचपणाने विषे (वासासु के०) वर्षाऋतुमा एटले चोमासामां (अरमझे के०) अटवीने विषे रह्यो सतो (गिरिनिज्झरणोद्गेहि के० ) पर्वतनां निर्झरण एज पाणीवडे [वज्झतो के० ] वहन तो एटले तणातो, अर्थात् चारे पासे पाणीमां अथडातो एवो, अने (सियानिल के०) अतिशे शीतल एवो वायुवडे अर्थात् हिमवडे (उज्झवियो के०) दाझेलो सतो (बहुसो के०) घणीवार (मउसि के०) मरण पाम्यो छे.॥८२॥
भावार्थ- हे जीव ! तुं तिर्यचना भवने विषे, चोमासानी ऋतुमां वृक्ष प्रमुखने विषे रात्री दिवस निर्गमन करतां वरसादनी धाराओनां कष्ट सहन करी आग्यो छे, वली हिम पडवाथी बलीने मरण पण पाम्यो छे. ने नदीयोमा तातो तातो अनेक प्रकारनी वेदना पामीने अथडाइ कुटाइने पराणे प्राण त्याग कर्यो छे. ए सबलां कष्टने तुं आज केम बिसरी जाय छे ? ॥ ८२ ॥
Jain Education Inter2010_05
For Private & Personal Use Only
भाषांतर
सहित
॥१४५॥
www.jainelibrary.org.
