________________
४०३
Jain Education International 2010_05
विक्रमप्रियतमापि यदेक—– स्तम्नसौधमुषिता कुलटाऽभूत् । स्त्री जनस्तदुचितोऽप्यतियज्ञा - स्वैरतां न विजहात्यतिखोलः ॥ १ ॥
इति परशास्त्रविदितं ज्ञातमुक्त्वा श्रीहेमगुरुश्चौलुक्यसिंह प्रोचे - " अत्रार्थे त्वमपि मा निर्बन्धं विधेहि । यदि च वारितोऽपि संदेहं न जहासि तदाऽद्य सायं मृतस्य वसुदत्तस्य विप्रस्य ज्वलनार्थ समुत्सुकायाः प्रियायाश्चरित्रं दरगृहे गत्वा निजालय" । गुरुणा वारितोऽपि हठतो नक्तं मृतकदाहो न | स्यादिति इरौकसि पतिमस्तकमुत्सङ्गे निधाय योषितस्तस्याश्चरित्रं निदध्यौ । श्रथ स्वैरिणीनां शिरो - | मणिः साऽपि तत्र स्थितेनैकेन मधुरस्वरेण गानपरेण मोहिता सती तेन सह संजोगं व्यधात् । राजाऽपि तस्या एतद्भृशमनुचितं चरितं निरीक्ष्य “धन्या गुरव" इति ध्यायन्नुपसि गृहं ययौ । अथोदिते वौ गृहादागत्य राज्ञा चितां प्रवेष्टुमुद्यता सेति शिक्षिता - " हे सुनगे ! किमिदं विमुक्तज्ञानाचरणं करोषि ? यतः -
कोइ कंत कारण काष्ठक्षण करे, मिलस्युं कंतने धाय । मेखो किहां नवि संवे, मेखो ठाम न थाय ॥ १ ॥
अनेनाचरणेन चिन्तितं सफलं स्याच्चेत्तदा दीपवर्तीसुब्धशलनादीनामपि जवेत् । पूर्वोपार्जितकर्मगतिगामुको सङ्ख्यातयोजनान्तरितौ भिन्नभिन्ननामदेशस्थानजातिप्राप्तौ दम्पती तयोः परस्परे प्सितमिखनं कदापि न जायते । किमर्थ देहं दहसि ? अविनाशिपरमात्मध्याने मनो निधेहि” इत्यादिनृपवचांसि
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
