________________
+09 . एवं शिष्यं पुत्रं कुखवधूं च निजनिजकार्येषु सासम्बना रक्षितव्याः । सा निराखम्बना कथं न काम विकारे प्रवर्तते । यतः
यौवनं धनसंपत्तिः, प्रनुत्वमविवेकिता । एकैकमप्यनय, किमु यत्र चतुष्टयम् ॥ १॥
अन्यदा सा होली गवाक्षस्था वङ्गदेशनूपस्य सुतं कामपालाख्यं लीलया तुरगारूढं गवन्तं वीक्ष्य || कामबाणकटाक्षनिक्षेपं चकार । कामपालोऽपि तद्रूपमोहितः पुनः पुनरपश्यत् । यतः
दिछी दिप्पिसरो, पसरेण रई र समावो । सनावेण य नेहो, पंच य बाणा अयंगस्स ॥१॥ धावपि परस्परं ध्यायतः, क्षणमप्यशनवसनादिषु रतिं न प्रापतः। यतःनेह म करजो कोइ, गोरस नित नित इम नणे । नेह पसाइयो य, जिम दहियको विलोमि ॥१॥ थाइ फिरो सङ कोइ, अणगमतो श्रावे पहर । जो मन विसम्यो होइ, सो मुऊ किमे न वीसरे॥२॥ एकदा पित्रा पृष्टा-"पुत्रि ! किं त्वं मु:खिता म्लानास्याऽतिकृशा दृश्यसे?" । सा पितरं न किञ्चि-| दुसरं ददौ । पित्रा ध्यातम्-“एषा वराकी बालविधवा किं जापति ? पूर्वकर्मोदयेन महामुखिनी | जाता । यतः___ यथा धेनुसहस्रेषु, वत्सो विन्दति मातरम् । तथा पुरा कृतं कर्म, कर्तारमनुगन्नति ॥ १॥
तथाप्यस्याः पठनाद्यालम्बनं कारयामि, येन दिनान्निर्गमयति । अथ तत्र पुरे चन्धरुषो विप्रः अन्यखोजेन जाएमचेष्टां कुर्वन् लाएको जातः । तस्य ढुंढा नाम दारिका । सा यौवनवत्यपि न केनापि
_Jain Education International 206A
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
