________________
उपदेशप्रा.
॥१३॥
336
संज.३ ॥अथ त्रयोविंशः स्तम्नः२३॥ एकत्रिंशदधिकत्रिशततमं व्याख्यानम् ३३१ ॥
श्रथ योगत्रयमाहमनोवाक्काययोगानां, चापट्यं मुखदं मतम् । तत्त्यागान्मोक्ष्योगानां, प्राप्तिः स्याउज्जितादिवत् ॥१॥
स्पष्टः । अत्रार्थे सबन्धश्चायम्नन्दिपुरे रत्नशेखरो रूपः । रत्नमत्याद्याः पत्न्योऽजवन् । तयोरपत्यानि मृतवत्सादोषेण न जीवन्ति । अनेकैरुपायैरन्यदा पुत्रो जातः, सोऽपि मृतः इति कृत्वा उत्करटिकायामुज्जितः, दैववशान्न मृतः, पुनः पश्चादहीतः, तस्योतिकुमार इति नाम स्थापितं । यौवनं प्राप्तः, परं मनसाऽत्यन्तमहंकारवान्,8 | कायेन कस्यापि ग्रीवामपि न नमयति, वचसा उर्जाषी, जगत्तृणं मन्यमानः स्तम्ल इव मातापित्रोरपि| न नमति स्म । अन्यदा लेखशालायां पठन् गुरुमवक्-"रे त्वमस्मानपदजनताप्रदत्तकणाहार उच्चा
१२३॥ सन उपविशसि अहं नीचासन उपविशामि" इति इक्कयन् चपेटयाऽऽहत्याध्यापकं जूमौ पातयामास । ततः कुपुत्र इति कृत्वा राज्ञा निष्कासितो देशात्तापसाश्रमे गतः । पर्यस्तिकां बद्धा मुनीनामग्र आसीनस्तापसैः शिक्षितः-“हे महानाग! विनयं कुरु" । सोऽवक्-"जटाजूटमस्तकनस्मलिप्ता-10
GRUPACIOSASSAASAASAS
___JainEducation International 2010_n
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
