________________
267 द्वादशाधिकत्रिशततमं ३१५ व्याख्यानम् ॥
अथ तृमातृप्तस्वरूपमाहविषयोर्मिविषोजारः, स्यादतृप्तस्य पुजः । ज्ञानतृप्तस्य तु ध्यान-सुधोजारपरम्परा ॥१॥ . श्रतृप्तस्य स्वरूपस्वादरहितस्य पुजखैरङ्गरागाङ्गनाखिङ्गनादिकैः विषय इन्धियविधासः स एव विष-14 स्योगारः प्रकाशः स्यात् । ज्ञानतृप्तस्य स्वात्मतत्त्वावबोधपूर्णस्य ध्यानं तत्त्वैकत्वं तदेव सुधाऽमृतं तस्योजारः तस्य परंपरा श्रेणिवेत् ॥
अत्रार्थे बुधिसुन्दरीसंबन्धश्चायम्है या तु प्रधानसुता बुधिसुन्दरी साररूपाऽस्ति सा राज्ञा दृष्टा, दूत्या याषिता, साऽन्य नर नेति।
राज्ञा कूटरचनां विधाय सकुटुम्बो मन्त्री धृतः । अमात्यं प्राह नृपः-"यदा मदाज्ञां करोषि तदा त्वां मुश्चामि" । स ऊचे-“यद्देव श्राज्ञापयति तत्प्रमाणम् । तथोके बुद्धिसुन्दरी रक्षिता स्वान्तःपुरे, सादा |शमर्थिताऽपि नेति, उपदेशं च ददाति । यतः
संसारे स्वमवन्मिथ्या, तृप्तिः स्यादजिमानिकी ।
तथ्या त ञान्तिशन्यस्य, साऽऽत्मवीर्यविपाककत ॥१॥ संसारे अव्यतश्चतुर्गतिरूपे जावतो मिथ्यात्वादिजावलक्षणे संसरणे अजिमानिकी "मया उसबवं
JainEducation International 2010
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
