________________
उपराप्रा.
॥
७॥
224 भ्यावर्तन यदि विचिन्तितमेतदासीत्तप्रितारणमिदं विहितं किमीश ।
तंज.१ नैतत्सतां समुचितं किमिति भुतं न, प्रारब्धमुत्तमनरा न परित्यजन्ति ॥३॥ किं पूर्वजन्मनि मया विहितोऽत्र जायापत्योः कयोश्चिदपि जोगसुखान्तरायः। किं चक्रयोर्विघटनं विदधे करस्य, स्पर्शोऽपि नाप्यत मया यदयं त्वदीयः ॥४॥ ... अथ सखीगणस्तं पाहकिं रोषणं वितनुषे सखि निष्ठुरोऽयं, यातः प्रयातु किमु तेन यतो यदूनाम् । ये सन्ति रूपजितपुष्पशराः कुमाराः, किं तेषु कोऽपि जवती परिणेष्यते न ॥५॥ इत्थं सखीनिंगदतीनिजगाद, सेति किं सप्यते कुखकलङ्ककरं वयस्याः । कन्यामदानमसकृणितं क्व शास्त्रे, नेमिर्वरोऽस्तु मनसा वचसाऽपि नान्यः ॥ ६॥ काखेन साऽथ कियताऽपि हि मन्दशोका, ज्ञानोजवं जगवतः परीपासयन्ती।
दीदोत्सुका गमयति स्म दिनानि दुःख, चक्रप्रियेव रजनीपतिसङ्गमोत्का ॥७॥ श्रथ रथनेमिलघुनाता पाणिग्रहणलिप्सया राजीमती प्रति प्रानृतानि प्रसत्तये प्रेषीत् । तदा राजी-2 मती दध्यौ-"स्वन्त्रातुः प्रेमतो मयि एष प्रावृतं प्रेषयति, श्रतो गृह्णामि" । अन्येधुर्विवाहाकाझ्या | एम प्रार्थयन्तं तं नृपाङ्गजेत्यब्रवीत्-"मदनफलमाघ्राय वान्त्वेदं जुङ्ग"। स स्माह-"किमहं श्वानोऽस्मि | यशान्तं नुञ्जे?" । सा स्माह-"तर्हि भ्रातृत्यका मामुपनोक्तुं कथं वाचसि! अन्यच्च
_JainEducation international 2010_00
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
