Page Text
________________
कल्प
श्रीकल्प
सूत्रे ॥२५॥
मञ्जरी
टीका
भवतु अस्तु' इति कृत्वा इति मनसि विचार्य भगवन-श्रीवीरस्वामिनं, यष्टिमुष्टिप्रहारैः बहुशः अनेकशः अन्नन्हतवन्तः। अथ अनन्तरम् , दुश्चरलाटवारी दुर्गमलाट देशविहारी श्रीरस्वामी तस्य देशस्य बत्र भूमि-भूमि नामकं प्रदेश, शुभ्रभूमि-शुभ्रभूमिनामकं प्रदेशं च समनुप्राप्त अनुक्रमेण विहरन् गतः। तत्र-लाट देशीयजभूमिशुभ्रभूम्योः खलु सः भगवान् वीरस्वामी विरूपरूपान्-अनेकप्रकारान् तृण-शीत-तेजः-स्पर्शान् , तत्र-तणस्य% दर्भादेः, शीतस्य हिमस्य, तेजसः उष्णस्य च ये स्पर्शास्तान्, च-पुनः-देशमशकान् समितः समितियुक्तः सन् सदासर्वदा सम्यक् असहतसोढवान् । तथा-पान्ताम् शरीरासु बजनिकां शय्यां, प्रान्तानि आसनानि च असेवत। तत्र-लाट देशीय-वज्रभूमि-शुभ्रभूम्योः, भगवतः श्रीवीरस्वामिनः बहवः उपसर्गाः समागताः समुत्पन्नाः तद्यथा"तत्र भगवता रूक्षं-नीरसं भक्तम् अशनादिकं संमाप्तम् लब्धम् । जानपदा: लाट देशोत्पन्ना जनाः अलूपयन्= यष्टिमुष्टयादिनाऽताडयन् , तथा-कुकुराः अहिंसन् , अदशन् , न्यपातयन् निपातितवन्तश्च । अखाः कतिपये एवं श्रीवीर प्रमु को बार-बार यष्टि और मुष्टि से मारा। वह सब उपसर्ग भगवान् ने सम्यक् प्रकार से सहन किये। इसके बाद दुर्गम लाट देश में विहार करने वाले भगवान् क्रमशः लाट देशकी वजभूमिनामक प्रदेश में तथा शुभ्रभूमि नामक प्रदेश में पधारे। उस वनभूमि और शुभ्रभूमि में भगवान महावीर स्वामीने अनेक प्रकार के काटों आदि के तथा सर्दी और गर्मी के एवं दंशमशक आदि के कष्टों को समितियुक्त होकर, सम्यक् प्रकार से निरन्तर सहन किया। उन्होंने शरीर को कष्ट पहुँचाने वाले स्थानों में निवास किया, और कष्ट कर आसनों का सेवन किया। उस लाट देशकी वनभूमि एवं शुभ्रभूमि में भगवान् महावीर स्वामी को बहुत उपसर्ग आये।
जैसे-वहाँ भगवान् को रूग्वा सबा आहार मिला। लाट के लोगोंने भगवान् को लदी-गुडी आदि से ताड़न किया। प्रभुवोर को कुत्तोंने काटा और नीवे पटक दीया। वहा के अधिक लोग तो, 'पु. इस श्रमणको काटें,' છે એમ વિચારીને એ શ્રી પ્રભુને ઉપરાઉપરી લાકડીઓ તથા ગડદા પા ને માર માર્યો. ભગવાને તે ત્રા ય સ મ ભાવે સહન કર્યો. ત્યારબાદ દુર્ગમ લાટ દેશમાં વિહાર કરતા ભગવાન ક્રમશઃ લાટ દેશના વજામિ નામના પ્રદેશમાં તથા શજભમિ નામના પ્રદેશમાં પધાર્યા. તે વામિ તથા શુન્નભૂમિમાં ભગવાન મહાવીર સ્વામીએ અનેક પ્રકારના કાંટા આદિના ઠંડી અને ગરમીના ડાંસ-મચ્છર આદિના કન્ટેને સમિતિયુક્ત થઈને સમ્યફ પ્રકારે નિરંતર સહન કર્યા. તેમણે શરીરને કષ્ટ પહેાંચ ડતા સ્થાનોમાં નિવાસ કર્યો અને કસ્ટકારી આસનને ઉપગ રાખ્યો. તે લાટ દેશની વજામિ અને શુભૂમિમાં ભગવાન મહાવીર સ્વામીને ઘણા ઉપસર્ગો નડયા.
જેમ કે ત્યાં ભગવાનને લખો-સૂકે આહાર મળત. લાટના લેકે એ ભગવાનને લા કડી તથા મુઠી વડે માય, છે તેમને કૂતરા કરડાવ્યા અને નીચે પછાડી નાખ્યા. ત્યાંના ઘણા લે કે તે “કૂતરા ભલે આ શ્રમણને કરડે” એવું
भगवतोऽनायदेशए संजात
परीपहो
पसर्ग
वर्णनम् । ०९२॥
॥२५॥
For Private & Personal Use Only
diww.jainelibrary.org
| SR No. | 600024 |
| Book Title | Kalpasutram Part_2 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ghasilal Maharaj |
| Publisher | Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti Rajkot |
| Publication Year | 1959 |
| Total Pages | 504 |
| Language | Sanskrit, Hindi, Gujarati |
| Classification | Manuscript & agam_kalpsutra |
| File Size | 18 MB |