________________
जैन विवेक प्रकाश
maravasamm
elow
रिमां आ भ्रष्ट खांडना सेवनथी अशुद्धता पेसीगई छे तेनुं प्रापश्चित करवानी घणीज भारेजरूर जणायछे. शास्त्रमा कयुं छे के अजाणतां थयेलुं पाप-अधर्म प्रायश्चितथी छुटेछे, पण जाणीबुझीने करेलुं पातक छुटतुं नथी. विदेशी खांड खावाथी धर्म रही शकतो नथी अने भयानक रोग उत्पन्न थायछे. तो एवी भ्रष्ट चीजने जरा सस्ती होवाना लोभथी शुं नहिं तजी देवी ? संस्ती समजवामां पण मोटी भुल छे, केमकेते गळपणमा ओछी होय छे एटलेके देशी खांड एकशेर जे काम आपछे तेटलं विदेशी बशेर खांड पण आपी शकती नथी. अने पैसा परदेश जायछे. पण देशी खांडना पैसा तो आदेशमा रहेछे अने भुखे मरता गरीव खेडुतोने तथा जमीनदारोने मळेछे. विदेशी खांड लोही अने घणा रोगो तथा झेर वगेरेथी मरेला जानवरोना हाडकां थी तथा माणसना मुत्रथी साफ थायछे. संभवछे के प्रमेह चांदी टांकी अने उपदंश रोगोथी पीडित माणसोनुं मूत्रपण तेमा
आवतुं हशे. चरक सुश्रुत आदि वैयक ग्रंथोमा लखेछे के:' अशुद्ध भ्रष्ट दुर्गंधवाळा पदार्थो खावाथी घणी जातना रोग उत्पन्न थायछे तथा बुद्धिभ्रष्ट थायछे'. लगभग वीस वर्षों थयां आ सफेद अने चमकदार खांड आदेशमां आववा लागी छे; त्यारथी स्वधर्म सेवी पवित्रा चार प्रियसज्जनोने आ चळकती विदेशी खांडनी भ्रष्टताने माटे वहेम पडवाथी तथा तेवी कंइक खात्री थवाथी तेवी दाणादार चकचकित खांड तेओ. बापरता न होता. तेम बजारनी मिठाइ पण नहि खाताहता. अने पुछवा थी तेनी भ्रष्टताने माटे कहेता. त्यारे एवा धार्मिक पुरुषोनी कटेलाक कम अक्कल पुरुषो ठठा मस्करी करताहता. पण हाल ते सघळं पोगळ बहार पड्युछे अने अंते धर्मनो जय थयोछे. पण
