________________
આગમત. અજ્ઞાની જણ કિરિયા ગર્વી, શિશુમુખ અંગુલિકાજ, મૃગતૃષ્ણા જલ લેવા દેડે, પય માખણ સુખ સાઠ. ( –નવિ તે પામે રે, સુખ તે તત્વ ઉવેખીને...ભવિ૦ ૧૦ માસે માસે કણમુખ લેત, પંચતાપ નિતપાસ, દાન સહસ નિત દે ધેનુ, અજ્ઞાની સુખ આસ.
–સાઠ હજારે રે, તામલિ છદ છક દાખીને....ભવિ૦ ૧૧ કેડીકેડી વરસ નિરય દુખ, શ્વાસમાં જ્ઞાની કાપે, ગચ્છાતિ અગીતારથ તે પણ, જિનવર ભવમાં થાયે.
–જ્ઞાન પ્રભાવે રે, શિવસુખ દેખીન...ભવિ. ૧૨ જ્ઞાનવંત તે દેશવિરાધક, કિરિયા દેશ આરાધ, સમજી જ્ઞાન ધરે ભવિકા ચિત, લે આનંદ અગાધ.
–શાન્તિ સહાયેરે, મળે સુખ સાખીને ભવિ૦ ૧૩.
| | તિ જ્ઞાનાીિત
क्रियावादी स्वरूप (ઢાલ ર-અજિત જિણ શું પ્રીતડી....એ દેશી) કિરિયા કહે સુણે ચિત્તથી, કહું મુજથી હે જગના સુખ થાય કે, જ્ઞાન જ્ઞાન જગ સહુ કરે, નવિ પામે છે કિરિયા વિણ દાય કે.
- કિરિયા૧ ભદ્ર ભજનને નિહાલતાં, ગણતા જન ( ન લહે મુખ સ્વાદ કે. ગંધ વિવિધ મન ધારતા, ભાવી ઈચ્છે છે શીત ઉષ્ણ આસ્વાદ કે
કિરિયા, ૨. દેવગુરુષમ તત્વને, જાણે નિત પણ કર્મને બંધ કે, આવે ન જ્યાં લગે આચરે, કિરિયાને છે તેહ એહ સંબંધ કે.
કિરિયા. ૩
