________________
કુંપર
શ્રી જૈન કોન્ફરન્સ હેરલ્ડ.
કે, તે અરસાના મહાન આચાયા પણ બને તેટલી ( પોતાના સમયમાં પ્રચલીત હેાય તેવી ) ભાષાનું જ્ઞાન મેળવવામાં પાછા પડતા ન હતા—ઉદાહરણરૂપે હેમચંદ્રાચાર્યજીનુ જ નામ બસ થશે. યાવની ભાષામાં પારંગત એવા સાધુએ પણ વખતે નીકળી આવશે; તેા પછી એવા ઉત્તમ મહર્ષિને પગલે ચાલવામાં કોઇ રીતના ખાધ ગણવા ન જોઇએ. મને તે લાગે છે કે, જૈન ભાઈઓના સાધુ વર્ગ કમર બાંધી આ મહાન ઉપયેગી, કાર્ય માટે બહાર પડે તો પછી બીજા સાક્ષરો યા વિદ્વાનોને તેમાં માથું મારવાની પણ જરૂર પડે નહિ, અને એ સાધુ વર્ગ જેને હાલના સમયમાં પેાતાની ઉપયાગિતા સાબિત કરી બતાવવામાં જે મુશ્કેલી પડે છે, તે સારી રીતે દૂર કરી શકે.
અમારી મસ્ત જારી.
( કવ્વાલી. )
ફકરીમાં સિખ રી ! મે, ભરી આજે મજા કેવી ? અમિરી ને કિરીમાં, મળી આજે રજા કેવી ? ક્રિકર ઘુંટી કરી ફાકી, તમન્ના શી હવે બાકી ?
શરીરે ત્યાગની કક્ની, સ્ફુડાવી ત્યાં કા કેવી ? ખલકને જાણતાં ફાની, પછી પરવાહ તે શાની ?
નથી દરકાર દુનિયાંની, મળે તે ક્યાં મા એવી ? પૌંવા પ્યાલા ભરી પાવા, કરીને જ્ઞાનના કાવા;
અમિરીના ધરી દાવા, ફિકરીમાં મજા લેવી ! કદિ મુખમલ તણી શૈયા, કદિ ખુલ્લી ભૂમિ મૈયા;
કદિ વ્હેતી મૂકી તૈયાં, તર ંગેાની કજા લેવી ! કંદ ખાવા મળે લાડુ, કદિ ખાવા પડે ઝાડુ;
રગશિયું દેહનું ગાડું, ઉપર ભગવી ધ્વા કેવી ? કદિ છે શાલ-દુશાલા, કદિ લગેટ ને માલા;
કર્દિ હૈા ઝેરના પ્યાલા, મળે તેવી મજા લેવી ! ધર્યા છે કૈસરી જામા, કયા કાષાય કપડાનાં;
છ સંસારના ભામા, કામાંથી મજા લેવી ! ભર્યા છે જ્ઞાનધન ભાથાં, ઝુકાવે શાહ પણ માથાં;
જગતને ગમ સદા ખાતાં, ગમીને જ્યાં રજા દેવી ! ખુશી, આક્ત મુકી સાથે, ધખાવી હેાળીએ હાથે;
ખીજાનાં દુ:ખની માથે, ખુશીથી જ્યાં સન્ન લેવી ! જગત હું અલખ નામે, અચલ એ રાજને પામે !
નમાવી સર, કદમ સ્પામે, ઉભાં ત્યાં દેવ ને દેવી અમિરીની મઝા મીઠી, કિંકરીમાં અમે દીઠી !
ન કરવી ચાકરી–ચીઠી, સ્પૃહાને જ્યાં રજા દેવી ! થયા જ્યાં એક શ્વરથી, પછી શી ગાંઠ ધરધરથી ? જગાવ્યો. પ્રેમ પરવરથી, શલાકા સ્નેહની સેવી !
बसन्त.
