Jain Yug 1984

SR No.: 536287
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1984
Total Pages: 622
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 49 MB

Page 326

૨૨
જનયુગ
ચૈત્ર ૧૯૮૪ દોષ (એટલે સાવાની અનુમોદના અથવા અપશ તથા સાધારણ (પિતાના તથા પરના બંનેના અર્થે)
બ્દો)ને ત્યાગ કરવો, તથા માયાને સદા વર્જવી. જે કર્મ કરે છે તે કર્મના વેદકાલે (તે) બંધુઓ (અહીં માયાનું ગ્રહણ કર્યું છે તેણે કરીને બીજા બંધુપણાને પામતા નથી-ભાગ લેતા નથી. ક્રોધ, માન અને લોભનું પણ ગ્રહણ સમજી લેવું. વિષય-કષાય ત્યાગ, સવે કષાયાને ત્યાગ કરવાથી મૃષા ભાષાને ધ્યાન મદા ય ફાસા બહુ લાહીણુજા, થઈ શકે છે; કેમકે કષાયરૂપ કારણને અભાવે અસ- - તહ૫ગારેસુ મણું ન મુજજા. ત્યજ્ઞ વચન રૂપી કાર્ય પણું અભાવ થાય છે.)
રકિખજજ કેહ વિણુઈજ માણું, ણ લવિજ પુ સાવજં, શું હિરણ મમ્મયં,
| માયં ન સેવે પયહિજ લોહં. ૪-૧૨ અપ્પણુ પર વા, ઉભયસંતરેણુ વા. ૧-૨૫
–મંદ કરનાર, બહુ લોભ પમાડનાર સ્પર્શે
શબ્દાદિક વિષયો (છે). તેવા પ્રકારના (વિષય)માં – કેઈએ પૂછયા થકા સાવદ્ય બોલવું નહિ, તથા નિરર્થક એટલે અર્થ રહિત બોલવું નહી તથા
મન ન કરવું-લગાડવું. ક્રોધને રક્ષ, માનને દૂર માર્મિક-મર્મવચન બોલવું નહીં. (આ પ્રમાણે) આત્મા
કરવો, માયાને સેવવી નહિ, લોભનો ત્યાગ કરવો.
બે જાતનાં મરણઃ અકામ ને સકામ, થૈ-પિતાને માટે પરને અર્થે કે ઉભયને અર્થે એટલે કે પિતાને અને પરને એમ બંનેને અર્થ અથવા અંત
બાલાણું અકામં તુ, મરણું અસઈ ભવે
પંડિઆણું સયામ તુ, ઉકાસણું સઈ ભ. ૫-૩ રેણુ-પ્રયોજન વિના બોલવું નહિ,
બાલને (વિવેક વગરનાને) અકામ એટલે ઇચ્છા પ્રમાદિત્યાગ.
રહિત એવું મરણ વારંવાર થાય છે, પંડિતનું કામ અસંખયં જીવીએ મા પમાઅએ, જો વણીઅસ્સ
એટલે અભિલાષ સહિત એવું મરણ થાય છે (મરણ હું નથિ તાણું,
સમયે મરવાને ત્રાસ થતું નથી માટે કામના એ વિઆણહિ જણે પમરે, કે નુ વિહિંસા
જેવું કામ મરણ હોય છે પણ પરમાર્થથી તેઓ અજય ગહિતિ ૮-૧
કાંઈ મરણની અભિલાષા કરતા નથી.) તે ઉત્કૃષ્ટ –જીવિત અસંસ્કૃત છે, પ્રમાદ આ કર કારણકે
લત ત અન છે, માદ આ કર કારણકે જીવને એકજ વાર થાય છે. જરાથી પામેલાને કાઈ) શરણુ નથી; "આ વિશેષ
અકાળ મરણ કરી જાણ કે હિંસા કરવાવાળા અછતેંદ્રિય પ્રમત
તસ્થિમં પઢમં ઠાણું મહાવીરે દેઢિ એ જને કોનું (શરણ) ગ્રહણ કરશે?
કામગિદ્ધ જહા બાલે, ભિરું કુરાઈ કુવઈ. ૫-૪ ધનવાને.
તેમાં પહેલું સ્થાન (અકાળ સરણુ) મહાવીરે જે પાવકમૅહિં ધણું મણસા, સમાયંતી અમઈ મહાય, દેખાય-ઉપદેર્યું છે. આ પ્રમાણેક-કાળથી પૃદ્ધ પહાય તે પાસપટ્ટિએ નરે, વેરાણબદ્ધાં નરયં ઉવિંતિ.
બાલ (મૂર્ખ) અત્યંત ક્રર કર્મોને કરે છે. (આવાં
૪-૨ જે મનુષ્ય અમતિ-કુમતિ ગ્રહણ કરી પાપ
કર્મોથી અકાળ મરણેજ મરે છે અર્થાત ઇરછાઓ
પૂર્ણ થયા પહેલાં-ત્રાસ પૂર્વક વારંવાર મરે છે ). કર્મથી ધનને ભેગું કરે છે તે નો પાશમાં પ્રવર્તી માન થયેલા વૈરના અનુબંધવાળા થઈ નરકમાં જાય છે.
મહાત્માઓનો મરણ્યકાળ પાપમાં ન કેઈ સાથી.
તેસિ સુચ્ચા સપુજાણું સંજયાણું વસીમ, સંસારમાવરણ પરસ અ૬,
ન સંત સંતિ મરણું તે શીલવંતા બહુસ્મૃઆ. ૫-૨૯ સાહારણું જ ચ કરણ કમ્મ;
-સપુજ્ય, સંયમી, વશીમન-મન વશ કરનાર એવા ને કમ્મસ તે તસ ઉ અકાલે,
એવાની સ્થિતિ સાંભળી શીલવંત બહુતો મરણાંત ન બંધવા બંધવયં ઉવિતિ. ૪-૪ ત્રાસ પામતા નથી (એટલે મરણથી ભય પામતા –સંસારમાં આપને પડેલા જીવ પરના અર્થ નથી. )
-ઉત્તરાધ્યયન સત્રમાંથી,