Page Text
________________
૩૭૮
જનયુગ
ચિત્ર ૧૯૮૩ પ્રવૃત્તિ એવી જ હોય છે. એમની પાસે આવેલો રની હોવાની ખાત્રી થાય છે. તે સિવાય પૂર્વના યાચક અથવા નિરાશ્રિત મનુષ્ય કાંઈ પણ મેળવ્યા પારાવાર કર્મોની શ્રેણી ત્રુટે નહિ અને તીર્થકર નામ શિવાય ખાલી જતો નથી. એનું મન જ કાંઈ પણ કર્મ બંધાય નહીં. આ હકીકત ઉપરથી આધુનિક આપ્યા સિવાય શાંતિ પામતું નથી. આટલા માટે જ મુનિ મહારાજાએ ઘણે ધડે લેવાનું છે. પરંતુ અત્યારે પણ કૃપણ મનુષ્યને ધર્મને અગ્ય કહેલ છે. બી- તે સમજીને કોણ સમજાવે, એવી સ્થિતિ થઈ જાને ખરેખર દુઃખી જોવા છતાં અને પિતાની શક્તિ ગયેલી છે. છતાં તેના દુઃખનું કાંઈ પણ નિવારણ કરવાની વૃત્તિ હવે મહાવીર પરમાત્માના નામમાં સંસારી ન થાય એનામાં કૃપણુતા ઉપરાંત દયાળુપણાની પણ પણાનું તે ઘણું વર્ણન આવતું નથી અને એમાં ખામી દેખાય છે.
ખાસ જાણવા જેવો વિભાગ પણ બહુ નથી. પરંતુ
ચારિત્ર ગ્રહણ કર્યા અગાઉ ગર્ભમાં કરેલ વિચાર હવે પ્રસ્તુત પ્રસંગમાં નયસાર જમ્યા પછી મુનિને
“માતપિતા છવંતા સંયમ નવિ લહું” એને અમરસ્તે ચડાવવા જાય છે. પરોપકારપરાયણ મનુષ્ય એવે વખતે પોતાના કામ કરતાં પરના કામને વધારે લમાં મુકે છે
લમાં મૂકે છે. માતાપિતાના ઉપકારનો બદલો વળી
શકે તેમ નથી, એને માટે તે ભગવતિ સૂત્ર પણ વજન આપે છે. મુનિને રસ્તો બતાવીને પાછા વળ
શાક્ષી પૂરે છે, છતાં હાલમાં એ વાત કેમ ભૂલી તાં મુનિ પણ તેને યોગ્ય જીવ જાણી તેના ઉપકારનો
જવામાં આવતી હશે ? તે સમજી શકાતું નથી. ગૃહસ્થ બદલો ભાવદયા કરવા વડે વાળવા ધારે છે. એને
વર્ગમાં માતાપિતાની આજ્ઞામાં વર્તનારા-તેમને દુઃખ શુદ્ધ ધર્મને ઉપદેશ આપે છે. સંસાર પરિમિત થઈ
નહીં ઉપજાવવાની ઇચ્છાવાળા પુત્રોની સંખ્યા બહુ ગયેલ હોવાથી યોગ્યતા પ્રાપ્ત થયેલી છે તેથી તેને
ઓછી દેખાય છે. પોતે પિતાનાં બાળકો માટે કેટલું તરતજ ઉપદેશ લાગે છે કે તે સમકિત પામે છે. અહીં તે નયસારના અતિથિને કાંઈ પણ આપીને
કરે છે? કેટલાં ને કેવાં દુઃખો સહન કરે છે? તે
ધ્યાનમાં રાખીને પિતાના માતાપિતાએ પણ તેવાં પછી ખાવાના વિચારે તેનું કલ્યાણ કર્યું છે અને તેની પરોપકાર વૃત્તિ સફલ થઈ છે.
દુઃખ આપણે માટે સહન કર્યો હશે, તેનો વિચાર
કરે તો કો પુત્ર માતાપિતાનું દિલ પણ દુખાવી ત્યાર પછીના મધ્યના ભવમાં તે અનેક પ્રકા• શકે? કેટલાક મનુષ્યો સંસાર છોડીને ચારિત્ર લેવાની રની જુદી જુદી પરિસ્થિતિમાં જીવે ભેગાવી છે. ઈચ્છા વાળા પણ આ વાતને બીલકુલ ભૂલી જાય છે. પરંતુ છેવટના પચીશમાં નંદનઋષિના ભવમાં એક જન શાસ્ત્ર તે દરેક સ્થળે માબાપને સમજાવીનેલાખ વર્ષ પર્યત માસ ખમણ કરી પૂર્વે બાંધેલી સતાવીને ચારિત્ર લેવા કહે છે. જુઓ પંચસત્ર. છતાં અશુભ કર્મની પરંપરાને ડી નાખે છે. આ તપ આત્માનું હિત કરવામાં ઉતાવળા થઈ ગયેલા બંધુઓ શું લાભ ન આપે ? તે ત્રીજે ભવે મોક્ષે જવાની તે વાત કેમ ભૂલી જતા હશે? અને તેને દીક્ષા સ્થિતિને પમાડી દેય છે. તીર્થકર નામ કર્મને નીકાઃ આપનારા ગુરૂમહારાજ પણ તે વાત તેને કેમ સમચીત બંધ કરાવે છે. પણ એ તપમાં સમતા કેવી જાવતા નહીં હોય? મહાવીર પરમાત્મા શું માતાહશે? ક્ષમા કેવી હશે? નિરભિમાન વૃત્તિ કેવી હશે? પિતાની ભક્તિ માટે પિતાનું દૃષ્ટાંત આપીને એ વાત ગરૂભકિત કેવી હશે ? શાસનરાગ કે હશે ? અને આપણને સમજાવતા નથી? આગળ જતાં માતાપિતા
સર્વ જીવ કરૂં શાસન રસી’-એ વાકય કેવું હૃદય ને અભાવ થયા પછી ભાઈના આગ્રહથી પણ બે પર અસર કરી ગયું હશે? એને વિચાર કરીએ વર્ષ સંસારમાં રહે છે. જોકે ત્યાગી પણાની સ્થિતિછીએ ત્યારે એ બધી બાબતે અત્યંત ઉંચા પ્રકા- એજ રહે છે, પણ એ કે વિવેક સુચવે છે?
૧ અહી પણ અતિ કપણ સમજ અને ધર્મ આટલા ઉપરથી ચારિત્ર લેતાં અટકવું કે વધારા પડતો પ્રાપ્તિ ઉચ્ચ પ્રકારની નથી થતી એમ સમજવું,
વિલંબ કરે એમ અમારું કહેવું નથી, પણ એ
| SR No. | 536286 |
| Book Title | Jain Yug 1983 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1983 |
| Total Pages | 576 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 36 MB |