________________
પર
૮ .
૪. બી બી વાત કરવી અને લોકને રીઝવવા એ તે જગતની મજુરી કરવા બરાબર છે. ખરી રહેણી કરણીજ હિતરૂપ છે અને સ્વપરને સહાય રૂપ થઈ શકે છે. તેમ છતાં નરી વાત કરવી કેને સાકરજેવી મીઠી લાગે છે અને ખરી રહેણુ-કરણી કરવી એ અતિ અનિષ્ટ-ઝેર જેવી લાગે છે.
૫. જ્યારે જીવ ભાગ્યવશાત્ ખરી રહેણી કરણી કરતાં શીખશે ત્યારે જ તેની કથની લેખે આવશે-સફળ થશે. એમ સમજનારા જ્ઞાન અને ક્રિયારસિક જનોએ નકામી વાતમાં અમૂલ્ય વખતને નહીં ગુમાવતાં સદ્વિવેક યોગે જે કંઈ હિત આચરણ થઈ શકે તે કરવામાંજ સંતોષ માનવે ઘટે છે. એમ ચિદાનંદજી મહારાજ આપણને હિતબુદ્ધિથી કહે છે.
સાબેધ–કિયા (કરણી) વગરનું એકલું જ્ઞાન પાંગળું હોઈ બેજારૂપ થઈ પડે છે અને જ્ઞાન-સમજ વગરની એકલી ક્રિયા જડ-આંધળી લેખાય છે. પાંગળ હોઈ તે સ્વતંત્રપણે ગતિ કરી ન શકે તેમ આંધળો પણ કરી ન શકે; પરંતુ જે એકબીજાની સહાય મેળવી શકાય તે જેમ આંધળે અને પાંગળ બંને ક્ષેમ કુશળ ઈચ્છિત સ્થાને પહોંચી શકે છે તેમ જ્ઞાન અને ક્રિયાને સહગ થવા પામે છે તેથી આત્માની ઉન્નતિ સરલતાથી સાધી શકાય. તે સિવાય એકલી ( સમજ વગરની આંધળી) કરણી કે એકલું (કરણી વગરનું લખું) જ્ઞાન સેવવા માત્રથી આત્માની ઉન્નતિ થઈ ન શકે. તેથી ઉચિત છે કે આમાંથી ભાઈબહેનોએ જેમ બને તેમ પ્રમાદ-મદ, વિષય, કષાય, નિદ્રા ને વિકથાદિકને તજી સમ્યગ્ર જ્ઞાન અને સભ્ય આચરણ તરફ અધિક અભિરૂચિ રાખવી. સમજ સાથે કરેલી શુભ કરણીથી જલદી બેડે પાર થાય છે, તે જોઈ જાણી અન્ય જને પણ તેમ કરવા સહેજે આકર્ષાય છે.
ઇતિશમ. (સ. ક. વિ.) . (અનુસંધાન પૃષ્ઠ ૨૦૫ થી ચાલુ) કપટ કળા જે નવ કરે, ન કરે જે અન્યાય; સાચે સાચે જે સદા, તે સજજન કહેવાય. પરદુ:ખ દાઝ દીલે ધરે, પર હિત કરી હરખાય; ગુરુ જનને દે માન જે તે સજન કહેવાય. સેજન સંતને પુરૂષ, છે એકથી નામ; સજજનના લક્ષણ થકી, દુર્જન દૂર તમામ.
(સ. ક. વિ.)
..
ય
