________________
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ.
૧૭ ઢાકાક્તિ એવી છે કે જેના અતિ ઘણા પરિચય થાય તેના પ્રત્યે અનાદર મા અરૂચિ પ્રગટે અને બીજી કોઈ નવીન વસ્તુ ભણી ખાદર-રૂચિ જાગે’ એ વાત પ્રસિદ્ધ છે; તા પછી લાંખ વખતના પરિચયવાળા શરીરના નાશ અને અભિનવ શરીરને લાભ થતાં શા માટે છટ્ઠીવુ ? મળીન-નિઃસત્ત્વ દેહ છૂટી જાય અને તપ જય સંયમને ઉત્સાહિતભાવે સેવન કરવાથી ઉત્તમ સખળ દેહની પ્રાપ્તિ થાય તેમાં તે વસ્તુતઃ લાભજ છે, હાનિ નથી; તા પછી તેવા ક્ષત્રુવિનાશી દેહ ઉપરના ખેાટા મમત્ત્વથી ભય Àાકાદિક કરી આજી શા માટે મગાડવી ? શાણા જના તા સમય ઓળખી વધારે સાવધાનતાજ રાખે, જેથી ઉપર જણાવ્યા મુજખ બહુધા સ્વગતિનેજ પામે.
૧૪૦
૧૮ પછી સ્વલાકમાં આયુષ્યની સ્થિતિ પર્યન્ત દિવ્ય સુખ ભાગવી આયુષ્ય ક્ષયે ત્યાંથી ચવી ઉત્તમ પવિત્ર કુળમાં અનેક જનાવ ચિન્તવન કરતા આવી મવતરે. ત્યાં ભક્તિકારક જનાને બહુ પ્રકારે વાંછિત ધન આપે; વળી પેાતે લેાઞ વિલસી આયુષ્યની સ્થિતિ પ્રમાણે પૃથ્વીમ`ડળમાં રહી નૃત્ય કરવાના સ્થાનુમાં નૃત્યકાર જેમ લેાકને માનદ ઉપાવી વિસર્જન થઈ જાય છે તેમ સતજના લોકોને આનંદ ઉપજાવી સંસારના ત્યાગ કરી અપ્રમત્ત ભાવે ઉત્કૃષ્ટ તપ સક્રમને આરાધી ઉત્કૃષ્ટ વધતી જતી પરિણામની ધારાથી નિમળ ધ્યાનયોગે સકળ કમળના સર્વથા ક્ષય કરીને અક્ષય-અવિનાશી એવું માક્ષપદ પામે છે.
ઉપસંહાર—ઉપરાત મૃત્યુ મહાત્સવ સ'ખખી ઉલ્લેખ તેની ભાષા–ટીકા સહિત મૂળ સંસ્કૃત અનુષ્ટુપ શ્ર્લોકો નાતિ શુદ્ધરૂપે આત્મહિતએધ નામની એક જુની બુકમાં જોવામાં આવ્યેા. તે સ્વપરને હિતકારી જાણી સારરૂપે સ્વભાષામાં સહુને સરલતાથી સમજાય તેમ ઉતાર્યો છે. ખચીત ભાઇ હૈને તે વાંચી વિચારી મૃત્યુના કલ્પિત ભય નિવારી નિભય બની તેને પ્રસંગે રાખવા ચેાગ્ય સાવધાનતાથી પવિત્ર રત્નત્રયીરૂપ નિજધર્મનું આરાધન કરવા ઉજમાળ અને અને અનંત જન્મ જરા મરણુ જનિત અનંત દુઃખના પાશમાંથી સર્વથા મુક્ત થવા પામે, એટલે કલ્યાણ, હિંસાદિક પાપના સર્વથા ત્યાગ કરી અહિંસાદિક નિર્દોષ માતુ‘ સેવન કરનારને મૃત્યુને શા માટે ડર હોય ? સહુને અભય આપે તે પાતે અભયજ અને અને નિ યપણે નિર્દોષ મેાક્ષમાગ માંજ વિહરનારાઓ સ્વપરનુ' અન ત કલ્યાણુજ સાધે, તે પછી તેવા મહાપુરૂષોને મન મૃત્યુ મહીસવરૂપજ હાય એમાં આશ્ચય જેવુ શુ છે ? ઇતિશમ્.
( સ. ૭. વિ. ).
