Prabuddha Jivan 2013 Year 61 Ank 01 to 12

SR No.: 525998
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2013
Total Pages: 540
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 18 MB

Page 262

૧0
પ્રબુદ્ધ જીવન
જૂન, ૨૦૧૩ શ્રી નેમ-રાજુલ કથા-૨ એક વિરલ અને પ્રસન્ન અનુભૂતિ-મારી-તમારી, આપણી [ શ્રી મુબઈ જૈન યુવક સંઘે એપ્રિલ ૨૨, ૨૩, ૨૪ના ભારતીય વિદ્યાભવન ચોપાટી-મુંબઈ – ‘નેમ-રાજુલ' કથાનું આયોજન કર્યું. ત્રણે દિવસ પદ્મશ્રી ડૉ. કુમારપાળ દેસાઈની તત્ત્વજ્ઞ અને પ્રભાવક વાણીથી શ્રોતાઓ રસતરબોળ થયા. આ બીજા દિવસે ડૉ. કુમારપાળે કથાતત્ત્વની અદ્ભુત જમાવટ કરી. ઉપરાંત વર્તમાનમાં જે માનવ ભેદ-ભાવ અને સંબંધોની સમસ્યા છે, એ પ્રાચીનકાળમાં પણ હતી એ તંતુને વિસ્તારી ને એ સમસ્યાનો ઉકેલ પણ આ કથામાં ગુંથાય છે. અત્રે પ્રસ્તુત છે આ કથાની ઝલકનો બીજો ભાગ.]
ભારતીય વિદ્યાભવનમાં યોજાયેલી “નેમ-રાજુલ કથા'માં ડૉ. જીવનો ખોરાક જીવ નહીં, પણ જીવ જીવના આશરે ઉછરે છે.” કુમારપાળ દેસાઈના અસ્મલિત, પ્રવાહી અને હૃદયસ્પર્શી વાણીપ્રવાહ નેમકુમારની આ વાત એ યુગને અશક્ય અને અચરજભરી લાગે સહુના હૃદયને ભીંજવી નાખ્યા હતા. માત્ર કથારસના આલેખન પર છે. જેમકુમારની ભાવનાને પ્રતિધ્વનિત કરતાં પ્રખર સાહિત્યકાર અને ઝોક આપવાને બદલે એમાં સંશોધનનું નવનીત, વ્યાપક દૃષ્ટિકોણ જૈનદર્શનના ચિંતક ડૉ. કુમારપાળ દેસાઈએ દર્શાવ્યું કે કેમકુમાર અને વર્તમાન યુગ સાથેનો એનો સંબંધ જોડી આપતા હતા, આથી કહે છે, “સત્ય પોતાને માટે, સ્નેહ બીજાને માટે, પ્રેમ પરસ્પરને કથા ઘણાં ‘ડાયમેન્શન્સ'માં ચાલતી હતી. ડૉ. કુમારપાળ દેસાઈની માટે, મૈત્રી માનવતાને માટે અને કરુણા સમસ્ત વિશ્વને માટે હોવી આવી બહુઆયામી દૃષ્ટિને કારણે શ્રોતાજનોને કેટલીય નવી ઘટનાઓ જોઈએ.' જાણવા મળી.
આવી રીતે નેમકુમારના વિરલ વ્યક્તિત્વને કુશળતાથી પ્રગટ કરીને એ સમયના ઇતિહાસમાં ચાલી રહેલા આર્ય અને અનાર્ય વચ્ચેના યુવાનીમાં આવેલા નેમકુમારનું હૃદયસ્પર્શી ચિત્ર શ્રોતાઓ સમક્ષ વેરઝેરને પરિણામે ગોપકુળ અને નાગકુળ વચ્ચે હિંસક વૈમનસ્ય હતું. ઉપસ્થિત કરતાં અને કથાની જમાવટ કરતાં ડૉ. કુમારપાળ દેસાઈએ શ્રીકૃષ્ણએ કરેલા કાલિનાગના દમનની પીઠીકા પાછળ ગોપકુળના કહ્યું કે બીજા ક્ષત્રિયકુમારો એમની યુવાની શિકાર, શોર્ય કે સુંદરીની નાગકુળ પરના વિજયની ઘટના રહેલી છે. પુરાકલ્પનોના પેટાળમાં ચર્ચામાં કે પ્રાપ્તિ કાજે ગાળતા હતા, ત્યારે નેમકુમારે શાંતિ, અહિંસા, છુપાયેલી ઐતિહાસિક ઘટનાની ઝાંખી આપી હતી. એ સમયે ગુજરાતમાં સંયમ અને સત્યની વાત કરી. એ સમયે મિથ્યાત્વી દેવોએ રેવતાચલ સમુદ્રકિનારા પર નાગજાતિનું વર્ચસ્વ હતું. એ વહાણો બાંધવામાં નિપુણ નીચેની ભૂમિ પર સૂરધાર નામે નગર વસાવીને દ્વારિકા સુધી પહોંચી હતી અને દરિયાઈ માર્ગ પર એનું પ્રભુત્વ હતું. યાદવકુળના નેતા દ્વારિકાનો પર જાતજાતના જુલમ કરતા હતા. ભયથી નગર આખું શ્રીકૃષ્ણએ અનાર્ય જાતિની નાગ પ્રજાને પરાજિત કરી, એ ઘટના નરસિંહ કાંપી ઊયું હતું. શ્રીકૃષ્ણ અને બલરામ યુદ્ધને માટે ગયા, પણ તેઓ મહેતાના ‘નાગદમન' કાવ્યમાં પ્રગટ થઈ છે એનો અણસાર આપ્યો પણ મિથ્યાત્વી દેવોની માયાથી જિતાઈ ગયા. હતો.
આ સમયે નેમકુમારે યુદ્ધે ચડીને મિથ્યાત્વી દેવોને પરાજય આપ્યો. આવા ભયાવહ વૈમનસ્યને પરિણામે ચોતરફ હિંસા, હત્યા અને એક અર્થમાં કહીએ તો એમણે માયાનો પરાજય કર્યો. એ પછી માયાના યુદ્ધ ચાલતા હતા. આર્યકુળના અગ્રણીઓ નાગજાતિના લોકો પર હુમલો સ્વરૂપને કથામાં વણી લેતાં ચિંતક-વિચારક ડૉ. કુમારપાળ દેસાઈએ કરતા હતા અને નાગજાતિ તક મળે વેર વાળતી હતી. આવા યુદ્ધકાળમાં કહ્યું કે માયા તૃષ્ણાવાન કંજૂસની આગળ ભાગે છે અને નિઃસ્પૃહી નેમકુમાર કહે છે કે “મારે વેરના ઝેરના મહાસાગરમાં હૃદયના પ્રેમના સંતની પાછળ ચાલે છે. એટલે કે તૃષ્ણાવાન એને પકડી શકતો નથી અંશને પુનર્જીવિત કરવો છે. માણસમાંથી બૂઝાઈ ગયેલા માનવતાના અને તેથી એના જીવનમાં કદી તૃપ્તિ અનુભવતો નથી. જે વ્યક્તિ દીપકને વિવેકની જ્યોતથી પ્રજ્વલિત કરવો છે અને એ રીતે સંતોષી, સંતૃપ્ત, નિઃસ્પૃહી કે સંત હોય, તેની પાછળ માયા ચાલતી આતતાયીઓની જુલમી પરિસ્થિતિ વચ્ચે કેમકુમાર પ્રેમની વાંસળી વગાડે હોય છે. માયા એ શોક, દુઃખ અને સંતાપની ત્રણ ડાળીઓવાળું વૃક્ષ છે અને એ સહુને અનોખા લાગે છે. એમના આગવા વિચારોથી સહુ છે અને પછી માયાનું સ્વરૂપ આલેખતાં સંત કબીરની વાત કરતાં આશ્ચર્યચકિત થાય છે. એ માનવજીવનને મૂલ્યવાન બનાવીને એનો કહ્યું. મહિમા દર્શાવે છે, પ્રાણીના જીવનનું મૂલ્ય સમજાવે છે અને કોઈ એમને “માયા માથે સીંગડાં, લમ્બ નો નો હાથ! પૂછે કે, “માણસ મૃગયા કરે નહીં તો એને મજા ક્યાંથી આવે? મૃગનું આગે મારે સીંગડાં, પાછે મારે લાત.” માંસ ખાય નહીં, તો એ જીવશે કઈ રીતે?' ત્યારે નેમકુમાર એમને અર્થાત્ “માયાના મસ્તક પર અહંકારના નવ-નવ હાથ લાંબા વળતો સવાલ કરતા, “જેવો જીવ માણસમાં છે, એવો પશુ અને શિંગડાં છે. આવતી વખતે એ (માયા) શિંગડાઓ મારે છે અને વનસ્પતિમાં પણ છે. એક પ્રાણધારીને અન્યનો પ્રાણ લેવાનો હક્ક નથી. મનુષ્યની છાતી અભિમાનમાં ફૂલી જાય છે, અને વિદાય લેતી વખતે