Prabuddha Jivan 2011 Year 58 Ank 01 to 12

SR No.: 525996
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2011
Total Pages: 402
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 31 MB

Page 260

૩૪ પ્રબુદ્ધ જીવનઃ જૈન સાહિત્ય કથા વિશ્વ વિશેષાંક
ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર, ૨૦૧૧ પણ ઘેર આવ્યા પછી કપટી ધર્મસેનના મનમાં આ પ્રાપ્ત થયેલું તરત જ વીરસેન ધર્મસેનને ત્યાં ગયો ને કહેવા લાગ્યો કે “હે બંધુ! સઘળુંયે ધન હડપ કરી જવાનો દુર્ભાવ પેદા થયો. અને એનો અમલ એક અસંભવિત ઘટના બની ગઈ છે. તું જલદી ઊભો થા ને મારે કેવી રીતે કરવો એ અંગે વિચારવા લાગ્યો.
ઘેર ચાલ.” સુર્યાસ્ત થયો. રાત પડી. એટલે અંધારાનો લાભ લઈને ધર્મસેન વીરસેન ઉતાવળે ધર્મસેનને પોતાને ઘેર તેડી લાવ્યો. ધર્મસેન પેલું ધન જ્યાં છુપાવ્યું હતું ત્યાં પહોંચી ગયો. એણે પાત્રમાંથી શું અસંભવિત બની ગયું છે એ જાણવા તલપાપડ થઈ રહ્યો હતો. બધું ધન એક ઝોળીમાં ઠાલવી લીધું. અને એ પાત્રમાં ધનના સ્થાને પછી વીરસેને ધર્મસેનને કહ્યું, ‘જોને, આ તારા બંને પુત્રો જમતાં અંગારા ભરીને મૂક્યા. સઘળું ધન લઈને ધર્મસેન ચુપચાપ ઘેર જમતાં જ મર્કટ બની ગયા છે. ધર્મસેનને આ વાત સાંભળતાં સૌ આવ્યો.
પ્રથમ આંચકો તો લાગ્યો, પણ પછી આખી વાતને એણે હસવામાં બીજે દિવસે સવારે બંને મિત્રો ભેગા મળ્યા ને નક્કી કર્યું કે જ ગણી લીધી. એ વીરસેનને કહે, ‘તારી આ વાત શી રીતે માની આજે શુભ મુહૂર્તમાં સંતાડેલું ધન લઈ આવીએ. ઈષ્ટ દેવને પ્રણામ શકાય ?' કરીને બંને મિત્રો ધનરાશિ જ્યાં સંતાડ્યો હતો ત્યાં પહોંચ્યા. ત્યાં હવે વીરસેને એવો પ્રપંચ કર્યો કે જ્યાં ધર્મસેનની પ્રતિમા રાખી જઈને જોયું તો પાત્રમાંથી બધું દ્રવ્ય ગાયબ થયેલું અને એને સ્થાને હતી તે પ્રતિમાને ખસેડી લીધી ને બરાબર એ જ જગાએ ધર્મસેનને અંગારા ભરેલા. બંનેના પેટમાં ફાળ પડી. એમાંયે કપટી ધર્મસેન બેસાડ્યો. પછી પેલાં બે માંકડાને એણે છૂટાં મૂક્યાં. રોજ ધર્મસેનની તો આજંદ કરવા ને હૈયું કુટવા લાગ્યો. જો કે આ બધો તો એનો પ્રતિમાથી ટેવાયેલાં એ બંને માંકડાં પ્રતિમા અને ખરેખરા ધર્મસેન ઉપર-ઉપરનો દેખાવ જ હતો.
વચ્ચેનો ફરક નહિ સમજવાથી અને બન્ને રૂપેરંગે, ચહેરેમહોરે એક પણ વીરસેન બુદ્ધિશાળી હતો. ધર્મસેને કરેલી પૂર્તતાનો અને સરખાં લાગવાથી ધર્મસેનના ખોળામાં આવીને બેસી ગયાં અને પોતાની સાથે કરેલા દગાનો અણસાર એને આવી ગયો. “નક્કી. એના શરીર ઉપર ચડઊતર કરવા લાગ્યાં. ધન આણે જ હરી લીધું છે' એમ મનમાં નિર્ણય થયો, પણ તત્કાળ વીરસેન ધર્મસેનને કહેવા લાગ્યો, ‘જો મિત્ર! તારાં બન્ને બાળકો તો વીરસેન ધર્મસેનને કાંઈ કહી શકે એમ નહોતું. પણ મનમાં ભલે માનવીમાંથી મર્કટ બની ગયાં, પણ તેથી કાંઈ તારા પ્રત્યેની ગાંઠ વાળી કે હું ગમે તે યુક્તિ કરીને પણ મારો ભાગ મેળવીશ જ. એમની માયા છૂટી નથી. પિતાને જોતાં જ બન્ને બાળકો કેવાં ગેલ પછી એણે કપટી ધર્મસેનને ખેદ ન કરવા ને છાનો રહેવા સમજાવ્યો. કરે છે !' બન્ને મિત્રો ઘેર પાછા ફર્યા.
ધર્મસેન કહે, 'પણ તું મને એ કહીશ કે આમ કોઈ માનવ મર્કટ હવે વીરસેને એક યુક્તિ આદરી.
કેવી રીતે બની જાય?' એણે એક મનુષ્ય કદની પ્રતિમા તૈયાર કરી. એ પ્રતિમાનો ચહેરો, ત્યારે વીરસેન હસીને બોલ્યો, ‘જો માનવ-બાળ મર્કટ ન બને શરીર, રૂપરંગ બધું પેલા ધર્મસેનને મળતું આવે એમ કર્યું. તે તો સુવર્ણ અંગારા કેવી રીતે બને ? પણ હા, કર્મ આડાં આવે પ્રતિમાને વસ્ત્રો પહેરાવ્યાં.
ત્યારે હાથમાં આવેલું ધન પણ ચાલ્યું જાય.' થોડા સમય પછી વીરસેન બે બાળ-માંકડાંને લઈ આવ્યો. દરરોજ ધર્મસેન વીરસેનનાં આ મર્મવચન બરાબર પામી ગયો. એણે પેલી ધર્મસેનની પ્રતિમાના કોઈ એક ભાગે ખોરાક મુકી વીરસેન મનોમન નિશ્ચય કરી લીધું કે હવે આ વીરસેનની આગળ સાચી પેલાં બે માંકડાને છૂટાં મુકી દેતો. એટલે તે માંકડાં પેલી પ્રતિમાના વાત કબૂલવી જ પડશે. જો ના પાડીશ તો રાડારાડ થશે અને છેક હાથ, પગ, ખભે, મસ્તકે ચડી બેસીને ત્યાં મુકાયેલો આહાર કરવા રાજા સુધી વાત પહોંચશે તો બધું જ ધન ચાલ્યું જશે. વળી બે લાગ્યાં. સમય જતાં એ બંને બાળ-મર્કટ મોટાં થયાં.
પુત્રોને પણ પાછા મેળવવાના હતા. આમ વિચારીને ધર્મસેને કહ્યું, હવે કોઈ એક પર્વને દિવસે વીરસેન ધર્મસેનને ત્યાં ગયો અને “હે વીરસેન ! મેં સાચે જ મિત્રદ્રોહ કર્યો છે. ધૂર્તપણું આચરીને મેં કહ્યું કે, “તારા બે પુત્રોને મારે ત્યાં આજના પર્વ પ્રસંગે ભોજન પાપીએ તને છેતર્યો છે. પણ આ વાત હવે તું કોઈને કહીશ નહીં.' માટે મોકલ.’ ધર્મસેને વીરસેનની વાત સ્વીકારીને બંને પુત્રોને પછી ધર્મસેન છુપાવેલું ધન લઈ આવ્યો. બન્ને મિત્રોએ સરખે મિત્રની સાથે મોકલ્યા. વીરસેન એ બન્ને બાળકોને ઘેર તેડી લાવ્યો. ભાગે વહેંચી લીધું. અને વીરસેને પણ ધર્મસેનને એના સંતાડી ભોજન કરાવ્યું અને પછી બન્નેને ગુપ્ત રીતે સંતાડી દીધા. પછી રાખેલા પુત્રો હેમખેમ પાછા સોંપ્યા. • લોભી માણસને કદાચ કેલાસ પર્વત જેવા સોના અને ચાંદીના અસંખ્ય પર્વત મળી જાય તો પણ તેને સંતોષ થતો નથી, કારણ કે ઇચ્છા આકાશની જેમ અનંત છે. • મનુષ્ય જ્ઞાનથી પદાર્થને જાણે છે, દર્શનથી શ્રદ્ધા રાખે છે, ચારિત્રથી નિગ્રહ કરે છે અને તપથી પરિશુદ્ધ થાય છે.