Prabuddha Jivan 1995 Year 06 Ank 01 to 12

SR No.: 525980
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1995
Total Pages: 138
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 14 MB

Page 59

તા. ૧૬-૬-૯૫
પ્રબુદ્ધ જીવન'
કેટલાંક એવી દલીલ કરે છે કે પશુ-પક્ષીઓને વધવા જ દઈએ તો કેવાં ભયંકર હશે તેની સરકારી સ્તરે વિચારણા થતી નથી. સરકારે જરાક તેઓને રાખવા માટે વધુ જગ્યા જોઇશે. એમ કરતાં એક દિવસ એવો નીતિ ઢીલી મૂકી અથવા વહીવટી તંત્રે ઇરાદાપૂર્વક થોડીક છટકબારી આવશે કે જ્યારે માણસને માટે રહેવાની જગ્યા નહિ રહે. આ માત્ર કુતર્ક રાખી હોય તો તેનો લાભ લેવા સ્વાર્થીધમનુષ્યો દોડ્યા વગર રહે નહિ. છે. જ્યારે આવા મોટા કતલખાનાં નહોતાં ત્યારે પણ ઢોરોને રાખવા સરકારી વહીવટી તંત્રમાં વ્યાપેલા ભ્રષ્ટાચારને કારણે કેટલાય કાબેલ માટે સરખી વ્યવસ્થા થતી રહી હતી, ખેતીપ્રધાન દેશ હોવાને કારણે વેપારીઓ, સરકારી અમલદારોને મોટી લાંચ આપીને પોતાની પરમીટો જમીનનો પ્રશ્ન શહેરોને જેટલો નડ્યો છે તેટલો ગામડાંઓને નડ્યો નથી. , કઢાવી લે છે. ભારત પાસે કરોડો એકર જમીન હજુ પડતર જમીન તરીકે રહેલી છે. ' દુનિયાના કેટલાંક દેશોમાં જે ઝડપથી પ્રગતિ થાય છે અને અદ્યતન એટલે ઢોરોની સંખ્યા વધતાં જમીન ઓછી પડશે એવું તો ભૂતકાળમાં સામગ્રી ઉપયોગમાં લેવાય છે એની સરખામણીમાં ભારત કેટલેક અંશે ક્યારેય બન્યું નથી અને ભવિષ્યમાં ક્યારેય બનશે એવો સંભવ નથી. પછાત ગણાય એવી છાપ રહે છે. જો કે ત્રીજા વિશ્વના કેટલાક દેશો
બારમા સૈકામાં પશ્ચિમ ભારતમાં રાજા કુમારપાળના વખતમાં કરતાં ભારત ઘણું પ્રગતિશીલ છે એ વિશે પણ શંકા નથી. આમ છતાં એમના સમગ્ર રાજ્યમાં કાયમને માટે અમારિ ઘોષણા કરવામાં આવી ભારતમાં વેપાર-ઉદ્યોગ વગેરે ક્ષેત્રોમાં આધુનિકતાને નામે જે કેટલાંક હતી એટલે કે કોઈપણ પશુની ક્યારેય કતલ થઇ શકે નહિ. સમગ્ર અવિચારી પગલાં લેવાય છે તેને માટે સમય જતાં પસ્તાવાનો વારો આવે રાજ્યની પ્રજા કાયદેસર શાકાહારી થઈ ગઈ હતી. સમગ્ર રાજસ્થાન છે. આધુનિકતા અને પ્રગતિશીલતાનો વિરોધ કરવો એ અયોગ્ય છે. અને ગુજરાતમાં આ રાજ્ય વિસ્તરેલું હતું અને રાજ્યની આ નીતિ ઘણા તેમ છતાં કેવળ આધુનિકતા ખાતર આધુનિકતા દાખલ કરવામાં ગંભીર લાંબા સમય સુધી ચાલી હતી. તેવી રીતે અકબર બાદશાહના વખતમાં ભૂલ થવાનો સંભવ રહે છે. જૂના વખતની કહેવત યાદ કરીએ તો બધું મળીને વર્ષમાં છ મહિના માટે અમારિ ઘોષણા થઈ હતી. તેમ છતાં રાજાનો મહેલ જોઈને પોતાની ઝૂંપડી તોડી નાખવાની ઉતાવળ માણસે ઇતિહાસમાં ક્યાંય એવું વાંચવામાં આવતું નથી કે ઢોરો વધી જવાને ન કરવી જોઈએ. જાહેર ક્ષેત્રમાં એક મોટી યોજના દાખલ કરવામાં આવે કારણે, ઘણી બધી જગ્યા વપરાઈ હતી અને એને કારણે માણસને તો તેથી તરત મોટો લાભ નજરે દેખાય, પરંતુ એથી દૂર દૂરના ગામડામાં રહેવાની મુશ્કેલી પડી હતી. એ બતાવે છે કે જો સરખું વ્યવસ્થા તંત્ર હોય વસેલા માણસોને લાંબે ગાળે કેટલું બધું નુકસાન પહોંચે છે અને વખત તો ઢોરની વસતીનો બોજો સમાજ પર આવતો નથી, બલકે પશુઓનાં જતાં એ નુકસાનની પ્રતિક્રિયા રૂપે જ એ જાહેર ક્ષેત્રની મોટી યોજનાને ઘી, દૂધ, ઉન, ચામડું વગેરેને કારણે સમાજ ઉપરનો બોજ હળવો બને કેટલી બધી અસર પહોંચી શકે છે એ વિશે ઊંડાણથી વિગતે અભ્યાસ છે. જીવનભર પશુઓ મનુષ્યને સહાયરૂપ બને છે. '
થાય તો જ ખબર પડે. '
: કતલખાનામાં પશુઓની યાંત્રિક સાધનો વડે મોટા પાયે કતલ અલ કબીરના કતલખાના માટે અહીં મુખ્યત્વે દેશના અર્થતંત્રની કરવી એ માત્ર લોકોની જરૂરિયાતનો પ્રશ્ન રહ્યો નથી, કારણ કે સરકાર દષ્ટિએ કેટલોક વિચાર કર્યો છે. એમાં પણ હજુ ઘણાં પાસાં વિચારવાનાં સિવાય અન્ય જૂથો દ્વારા ઊભા કરાતાં કતલખાનાં મુખ્યત્વે કમાણી રહે છે. સામાજિક, સાંસ્કૃતિક અને જીવદયાની દષ્ટિએ કતલખાનાનો કરવાના આશયથી સ્થાપવામાં આવે છે. આ વ્યવસાય એવો છે કે જેટલા આ પ્રશ્ન એથી પણ વધુ મહત્ત્વનો બની રહે છે. પ્રમાણમાં વધુ કતલ થઈ શકે તેટલા પ્રમાણમાં તેની પડતર કિંમત નીચે , ભારત માટે કલંકરૂપ આ અલ કબીરનું કતલખાનું બંધ થાય, તો જઈ શકે અને ઓછી પડતર કિંમતવાળો માલ પોતાના રાષ્ટ્રના બજારમાં આંસુ સારવાનો વખત એકાદ બે વ્યક્તિને આવે તો આવે, પણ એ ચાલુ અને આંતરરાષ્ટ્રીય ક્ષેત્રે સ્પર્ધામાં ઊભો રહી શકે. આથી ઉત્પાદિત રહેશે તો લાખો અબોલ જીવો ઉપરાંત અનેક ગરીબ લોકોને આંસુ થયેલા માલ માટે પોતાના રાષ્ટ્રમાં સરખું બજાર ન મળી રહે તો વેપારીની પાડવાનો વખત ચાલતો રહેશે. આપણે આશા રાખીએ કે શ્રીમતી મેનકા દષ્ટિ આંતરરાષ્ટ્રીય બજાર તરફ વળે છે.
ગાંધીના જીવદયા પ્રેરિત પ્રયાસોનું સુંદર પરિણામ આવે. : ભારતની આર્થિક નીતિમાં જોઈએ તેટલી દીર્ધદષ્ટિ નથી. કેટલાક
Dરમણલાલ ચી. શાહ તાત્કાલિક ઉપાયો વિચારાય છે, પરંતુ એનાં દૂરગામી અવળાં પરિણામો
સ્વ-સંશોધનની પ્રક્રિયા
D સુશીલા ઝવેરી સત્ય, અહિંસા, પ્રેમ, સમતા જેવા શબ્દો અર્થની દ્રષ્ટિએ બહુ પણ પ્રક્રિયા પ્રકટ કરવા સમર્થ છે એ આપણે સ્વપ્નો દ્વારા અનુભવી વિશાળતા ધરાવનારા છે. પ્રત્યેક શબ્દ હૃદયની પ્રયોગશાળામાં કોઇક છીએ.' પ્રક્રિયા કરવા સમર્થ છે. શબ્દો દ્વારા એની અભિવ્યક્તિ કરવાની સ્વ માટે અશક્ય નહીં તો કઠીન તો છે જ.
“મને તમારા પ્રત્યે પ્રેમ છે' એવી ઉક્તિ કેટલીક વાર ખૂબ સરસ પ્રવચનો ગમે તેટલાં સાંભળીએ કે પુસ્તકો ગમે એટલાં વાંચીએ. પરિણામ લાવે છે. ફાધર વાલેસ કહે છે કે “તમે તમારા પરિજનોપણ જો હૃદયની પ્રક્રિયામાં તે પરિણમેલું હોય નહિ તો આપણી ચેતનામાં સ્વજનો સમક્ષ પ્રેમની અભિવ્યક્તિ કરતા રહો, પણ એ ત્યારે જ ધાર્યું ઊણપ છે. એમ સ્વીકારવું જોઈએ. ચેતના પૂર્ણ જાગ્રત હોય ત્યારે પરિણામ લાવે છે. જ્યારે એમાં સચ્ચાઈ હોય. માત્ર શુકપાઠ ન હોય. માનવીનું વલણ જ જુદુ હોય. ખુદથી સંવાદ ન થાય ત્યાં સુધી બધું એમાં સૌથી પહેલી શરત એ છે કે પરસ્પર કંઈક સદ્દભાવ હોય. અખાત્રે નકામું. ' '
થયેલી અભિવ્યક્તિ જડતા, ઉપેક્ષા, ધિક્કાર ને દ્રઢ કરવામાં ભાગ કેટલીક વ્યક્તિઓ પોતે વાંચેલું કે સાંભળેલું બીજાને ઉપદેશ દેવામાં ભજવે એ શક્ય છે. બોલાયેલા કે લખેલા શબ્દો એવી તાકાત ધરાવે ઉપયોગી બનાવીને અંજાગ્રતપણે પોતે કંઈક પામ્યા છે...એવો છે કે પ્રસંગ કે ભાવને મૂર્ત કરી આપણી સામે વ્યક્ત થાય છે. વ્યક્તિએ આત્મસંતોષ કદાચ મેળવતા પણ હોય, પણ પ્રત્યેક હૃદય એક ધારેલી ચોટ કે આનંદ બીજાના હૃદય સુધી પહોંચાડે છે. માણસ પાસે પ્રયોગશાળા છે. તે જે સાંભળે, વાંચે, જુએ અને વિચારે એની પ્રક્રિયા પોતાને વ્યકત કરવા વાણી, વર્તન, વ્યવહાર, મુખભાવ ઈત્યાદિ સાધન સતંત અંદર થયા જ કરે. જાગૃતિ દરમિયાન બનેલી ઘટના નિદ્રાવસ્થામાં છે.