Prabuddha Jivan 1994 Year 05 Ank 01 to 12

SR No.: 525979
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1994
Total Pages: 112
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 10 MB

Page 86

૧૦
પ્રબુદ્ધ જીવન
તા. ૧૬-૯-૯૪ શું છે તે જાણતો હતો, પણ તે દૂર કરી શકતો ન હતો. આપણાં સૌમાં વ્યાખ્યાન આપતાં જણાવ્યું હતું કે આજના સંસારમાં માનસિક પ્રદૂષણો આજે દુર્યોધન જીવી જ રહ્યો છે. સાચી વાત શું છે તે આપણે જાણતા માનવ મનને અશાંત, કુટિલ, ને કુર બનાવી દે છે. એનાથી માનવ હોવા છતાં આપણાં સંજોગો અને લાચારીને કારણે આપણે સાચો રાહ જીવનમાં તનાવ વધતો રહે છે. માણસ જો પોતાની જાતને જાણે, સ્વયંને લેવાની હિંમત કેળવી શકતા નથી. મૂલ્યો કેવા હોવા જોઈએ તે ઓળખવાનો પ્રયત્ન કરે તો આ બધા તનાવોમાંથી મુક્તિ મેળવી શકે. સમજવાની સાથે મૂલ્યોનું આચરણ દરેકે પોતાના ચારિત્રથી આત્મસાત માણસની વાણી સરળ, મૃદુ અને મધુર હોવી જોઇએ. કિલષ્ટ, ઉપાકરવું જોઇએ. મૂલ્યો શીખવાડી શકાતા નથી પણ શીખી શકાય છે. લંભમય અને કડવી વાણી અશાંતિ જ સર્જે છે. ભાષાનું માધ્યમ અલબત્ત તે શીખનાર અને શીખવાડનાર પર આધારિત હોય છે. મનુષ્યની માનસિક અને વ્યવહારિક સ્થિતિને જાહેર કરે છે. મારે શું શિક્ષકોએ, વડીલોએ, નેતાઓએ પોતાના શુદ્ધ આચરણથી મૂલ્યો બોલવાનું છે, કેવું અને કેવી રીતે બોલવાનું છે તે બાબત પર ગંભીર પ્રસ્થાપિત કરી નવી પેઢીને દોરવી જોઈએ.
વિચાર કરવો જરૂરી બની રહે છે. પહેલાં તોલો, પછી બોલો, કમ બોલો ' તમે ક્યાંથી આવ્યા? ક્યાં જવાના? : શ્રી પ્રવીણભાઈ સી. પણ મધુર બોલો એ ઉક્તિ આત્મસાત થવી જોઇએ. શાહે આ વિષય પર વ્યાખ્યાન આપતાં કહ્યું હતું કે વિશ્વના બધા ધર્મોએ આ પરિહિત ચિંતા મૈત્રી : શ્રીમતી શૈલજા ચેતનભાઈ શાહે આ કર્મની વાત કરી છે, પરંતુ જૈનધર્મે કર્મની જે સચોટ અને તાર્કિક વાત વિષય પર વ્યાખ્યાન આપતાં કહ્યું હતું કે જૈન ધર્મમાં અનિત્ય , કહી છે તે અદભુત છે. જૈન શાસ્ત્રકારોએ સંસારના જીવોની ચાર અશરણાદિ બાર ભાવનાનું ભારે મહત્ત્વ દર્શાવવામાં આવ્યું છે. ગતિની વાત કરી છે તે છેઃ (૧) દેવગતિ (૨) મનુષ્ય ગતિ (૩) તિર્ધચ ભાવનાને ભવનાશિની તરીકે ઓળખાવવામાં આવી છે. આ બાર ગતિ અને (૪) નરક ગતિ. જે ગતિનું આયુષ્ય કર્મ બંધાયું હોય તે ભાવનાને સ્વલક્ષી ભાવના પણ કહેવામાં આવે છે. બીજાનાં સુખ-દુ:ખ ગતિમાં તે જીવ જાય છે. દેવગતિમાં સતત સુખ જ છે. મોજશોખ, ભોગ પ્રત્યે સંબંધ ધરાવતી ચાર ભાવના છેઃ (૧) મૈત્રી ભાવના (૨) પ્રમોદ વિલાસની પુષ્કળ સામગ્રી દેવગતિમાં છે.આત્માનો સંપૂર્ણ વિકાસ ભાવના (૩) કરુણા ભાવના અને (૪) માધ્યસ્થ ભાવના. એનું મહત્ત્વ મનુષ્ય ગતિમાં છે. તેથી જૈન શાસ્ત્રકારોએ મનુષ્યગતિને શ્રેષ્ઠગતિ પણ જૈન શાસ્ત્રકારોએ દર્શાવ્યું છે. સંસારના સર્વ જીવોની કલ્યાણની તરીકે ઓળખાવી છે. જેમાં ત્રાસ, ભૂખમરો, અપમાન વગેરે છે. તે ભાવના તે મૈત્રી ભાવના છે. ગુણીજનો, વડીલોને જોઇને આનંદ તિર્યંચ ગતિ છે. નરક ગતિના જીવને અનહદ ત્રાસ ભોગવવો પડે છે. પામવો તે પ્રમોદ ભાવના છે. આ જગતમાં કોઈ દુ:ખી ન રહે તેવી સદ્ગતિમાંથી સદ્ગતિમાં જવું સહેલું છે, પરંતુ દુર્ગતિમાંથી સતિમાં ભાવના ભાવવી તેને કરુણા ભાવના કહે છે. અને દુર્જનોના દોષ તરીકે જવું એટલું સહેલું નથી. અત્યારે આપણને મનુષ્યભવ મળ્યો છે તે ઉપેક્ષા દ્રષ્ટિ રાખવી તેને માધ્યસ્થ ભાવના કહે છે. જૈનધર્મમાં સર્વ જીવો આપણી સદ્ગતિ છે.
સાથે મૈત્રી ભાવ કેળવવા ઉપર ખૂબ જ ભાર મૂકવામાં આવ્યો છે. સર્વ
સાથે 0 4 ધર્મની અનુભૂતિ : આ વિષય પર વ્યાખ્યાન આપતાં શ્રી જીવ જન્મ મરણના ફેરામાંથી મુક્ત થાય એ ભાવ સૌથી ઉચો મૈત્રી ભાવ ચંદુલાલ સેલારકાએ જણાવ્યું હતું કે આ વિશ્વમાં ધર્મ શબ્દની વિવિધ છે. વ્યાખ્યા કરવામાં આવી છે. ધર્મો રક્ષતિ રક્ષિતઃ એમ કહેવામાં આવ્યું Uવિસ્મરણ એક-આશીર્વાદઃ આ વિષય પર વ્યાખ્યાન આપતાં છે. નરસિંહ મહેતાએ ગાયું છે. આપણે આપણા ધર્મ સંભાળવા, કર્મના પૂ. સાધુ પ્રીતમપ્રસાદદાસજીએ જણાવ્યું હતું કે ગુજરાતી સાહિત્યની મર્મને લેવો વિચારી.” સ્વામી સચ્ચિદાનંદજી કહે છે ધર્મ એટલે અંદર કેટલાક વિરામચિહ્નો સ્વીકારવામાં આવ્યા છે. પ્રથમ આશ્ચર્ય માણસના આંતરિક સદગુણોનો વિકાસ કરવાની પ્રક્રિયા. આંતરિક ચિહ્ન,એ પછી પ્રશ્નાર્થ ચિહ્ન, એ પછી અલ્પ વિરામ અને છેલ્લે પૂર્ણ વિકાસ એટલે જીવનની સાધના. ખરો ધર્મ તો કષાયોમાંથી મુક્તિ વિરામ. કેટલાંક મનુષ્યોનું જીવન આશ્ચર્ય ચિહ્ન જેવું હોય છે. એમને અપાવે તે છે. ધર્મ એ આત્માનો સ્વભાવ છે. ધર્મ એક વિશાળ આકાશ જોયા પછી મનની અંદર આશ્ચર્ય જ સર્જાય. કેટલાંકનું જીવન પ્રશ્નાર્થ સ્વરૂપ છે. આપણે તેને સંપ્રદાયોના સંકુચિત વાડામાં પૂરી દીધો છે! ચિહ્ન જેવું હોય છે. એમને જોયા પછી આપણા મનને પ્રશ્ન ઉઠ્ઠયા કરે કે ધર્મ કદાપિ બદલાતો નથી, સંપ્રદાય બદલાય છે. અને એથી જ ધર્મ આ તે માણસ છે કે જંગલી ? કેટલાંકનું જીવન અલ્પવિરામ જેવું હોય સનાતન છે.
છે. એમની યાત્રા અડધે રસ્તે આવીને અટકી ગઈ હોય છે. કેટલાંકનું Uબડે ભાગ માનુષતન પાયાઃ આ વિષય પર વ્યાખ્યાન આપતાં જીવન પૂર્ણ વિરામ જેવું હોય છે. આવા મનુષ્યો વિરલ હોય છે. તેમને શ્રીમતી સુષમા અગરવાલે જણાવ્યું હતું કે મનુષ્ય જીવનનું મુખ્ય લક્ષ પરમાત્માના શરા સિવાય કોઈ ઝંખના હોતી નથી. આપણા મોક્ષ પ્રાપ્તિનું છે. જે મનુષ્ય જન્મ દેવતાને પણ દુર્લભ ગણાય છે તેને ધર્મપુરુષોએ, સંતોએ જે કેટલીક વસ્તુઓ આપણને શીખવી છે તેમાં પામી આલોક-પરલોક સુધારવા આપણે કટિબદ્ધ થવાનું છે. આ જીવ અમુક વસ્તુનું વિસ્મરણ કરવું એ વાત પર વિશેષ ભાર મૂક્યો છે. લાખો યોનિમાં ભટકી ભટકીને મનુષ્ય જન્મ પામ્યો છે. માનવ જન્મ વિસ્મરણ એ મનની નબળાઈ નહિ, પણ મનની પ્રચંડ શક્તિ છે. એ મોક્ષ પ્રાપ્તિની સીડી છે. દેવયોનિમાં મોક્ષ નથી. ધૈર્ય, ક્ષમા, ઇન્દ્રિયો વિસ્મરણ એ શાપ નહિ પણ ભગવાનનો મહાન આશિર્વાદ છે. પર નિગ્રહ, સત્ય, અક્રોધ વગેરે મનુષ્યને તારનારા ગુણો છે. સાચો ગીતા-જીવન જીવવાની કલા : ડૉ. શાંતિકુમાર પંડ્યાએ આ મનુષ્ય એ છે કે જે પોતાની પ્રશંસા સાંભળી લજ્જત બને અને બીજાની વિષય પર વ્યાખ્યાન આપતાં કહ્યું હતું કે શ્રીમદ્ ભાગવત ગીતામાં પ્રશંસા સાંભળી પ્રસન્ન બને. જે મનુષ્ય પોતાની ભૂલને ભૂલ તરીકે જીવન જીવવાની કલા સમજાવી છે. તમે કર્મ કરો છતાં તે કર્મબંધન ન સમજી તેવી ભૂલ ફરી ન થાય તેવા પ્રયત્ન કરે તેનું જીવન સાર્થક થઇ લાગે તેવો રાજમાર્ગ ગીતાએ બતાવ્યો છે. યોગઃ કર્મસુ કૌશલમુ-અર્થાત્ શકે. મોક્ષપ્રાપ્તિ માટે ધર્મશાસ્ત્રમાં ત્રણ માર્ગ બતાવ્યા છે તે છે જ્ઞાન કર્મમાં કુશળતા એ જ યોગ છે. તે પર ગીતાકારે વિશેષ ભાર મૂક્યો છે. માર્ગ, કર્મ માર્ગ અને ભક્તિ માર્ગ.
તમારા કર્મનો વિપાક, કર્મની નિર્જરા તમારા કર્મ કૌશલ્યમાં છે. - u તનાવ મુક્ત જીવન : આ વિષય પર માઉન્ટ આબુથી આસક્તિ માણસને બાંધે છે. કર્મ બાંધતાં નથી. કર્મ કરવા પાછળ બુદ્ધિ બ્રહ્માકુમારી શિલુબહેન વ્યાખ્યાન આપવા આવવાનાં હતાં, પરંતુ છે. તે નૌકા સમાન છે. કર્મને કોઈ પણ માણસ છોડવા પ્રયત્ન કરે તો તેમની નાદુરસ્ત તબિયતના કારણે તેઓ આવી શક્યા નહોતાં. એથી તે માણસ દંભી છે. કોઈ માણસ કર્મથી દૂર રહી શકે નહિ, કર્મથી છૂટી મુંબઈના પ્રજાપતિ બ્રહ્માકુમારી વિશ્વ વિદ્યાલયનાં રાજયોગિની શકે નહિ. કર્મથી જો ન જ છૂટવાના હોય તો તમે કર્મ એવી રીતે કરો કે બ્રહ્માકુમારી શારદાબહેન પધાર્યા હતાં. તેમને ઉપરોક્ત વિષય પર કર્મ તમને બાંધે નહિ, તમે સાગરમાં જ પડ્યા છો તો સાગરને તરી