Prabuddha Jivan 1989 Year 50 Ank 17 to 24 and Year 51 Ank 01 to 16 - Ank 05 and 16 is not available

SR No.: 525974
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1989
Total Pages: 292
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 32 MB

Page 47

તા. ૧૬-૩૮૯
પ્રબુદ્ધ અને અર્થ:- અમે ચેડા છીએ અને રિપુઓ બહુ છે એમ કાયર, २९ हिअइ खुडुक्कइ गोरडी, गयणि घुहुक्का मेहु । કહે છે. હે ભળી નારી મુગ્ધા) ! ગગનતલમાં નિહાળ અને
वासारत्ति पवासुअहं, विसमा सकड एहू ॥ કહે કે કેટલા જણ જયોતના પ્રકાશ કરે છે?
અર્થ : હૈયામાં ગોરાંદે ખટકે છે અને ગગનમાં મેધ ધડૂકે २१ अम्बणु लाइवि जे गया, पहिअ पराया केवि ।
છે. વર્ષાઋતુની રાતેમાં પ્રવાસીઓ માટે આ વસમું સંકટ છે. अवस न सुअहिं सुअच्छि अहिं, जिवं अम्हहिं तिवं तेवि ॥ ३. पुढे जाएं कवणु गुणु, अवगुणु कणु मुएण। અથ:- નેહા (અવતા) લગાડીને જે પરાયા પથિકે ચાલ્યા
जा बप्पीकी भूहडी, चम्पिज्झइ अवरेण ॥ ગયા છે તે પથિકે, અત્રશ્ય, સુખની નીંદ નહિ સૂતા હોય. અર્થ : જે બાપદાદાની ભોમકા પરાયા વડે ચંપાતી હોય તે જેવી અમારી તેવી તેમની હાલત હશે.
પછી પુત્ર જન્મ્યો તેને હરખ શે કરે, ને મુઓ તેને
ખરખરે શું કરે ? २२ महु कन्तहो ये दोसडा, हेल्लि म झंख हि आलु ।
३१ अम्मीए सस्थावत्थेहि, सुघि चिन्तिज्झइ माणु । देन्तहो हउ पर उव्वरिअ, जुज्झन्तहो करवालु । '
थिए दिठे हल्लो हामेण, को चेअइ अप्यणु ॥ અથS :-અલી ! ખાટાં આળ ચડાવીશ મા. મારા કંથના માત્ર અર્થ: હે અંબા ! (મા) સ્વસ્થાવસ્થાથી, સુખેથી, પતિ આગળ બે જ દોષ છે. એક તે એ કે જ્યારે તે કેવા બેસે છે ત્યારે માનમાં રહેવાનું વિચારાય છે, એકવાર પ્રિયતમનું દર્શન થયું શિલિંકમાં હું જ બાકી રહું છું અને જયારે તે રણક્ષેત્રમાં પછી કોણ આકુળવ્યાકુળ થઈને પિતાની ચેહ ચેતાવશે ? મુઝે છે ત્યારે માત્ર તેની તરવાર જ બચે છે.
३२ वासु महारिसि एउ भणइ, जइ सुइसत्थु पमाणु ।
मायहं चलण नमन्ताई, दिवि दिवि गंगाण्डाणु ॥ २३ जइ भग्गा पारक्कडा, तो सहि मन्सु पिएण । अह भग्गा अम्हहं तणा, तो तें मारिअडेण ॥
અર્થ:- મહર્ષિ વ્યાસ એમ કહે છે કે કૃતિશાસ્ત્ર પ્રમાણ અર્થ: હે સખી ! જે પારકા લોકે રણમાંથી ભાગ્યા હશે
હોય તે માતાનાં ચરણને નમજે. એથી દિવસે દિવસે ગંગાતે તેમને ભગાડનાર મારે પિયુ હશે. પણ જો આ૫ણું લેકે
સ્નાનનું પુણ્ય પ્રાપ્ત થશે, રણુણાંથી નાઠા હશે તો તે વાત તે મારા કંથના કપાઈ ગયા
३३ केम समप्पड दुछु विणु, किध रयणी छुड्डु होइ । પછીની જ હશે.
नववहु दंसण लालसऊ, वहइ भणोरह सोह ॥ २४ बप्पीहा फिउ फिव भणवि, कित्तिउ सहि हयास ।
અર્થ:-- અવવધૂનાં દર્શનની લાલસાવાળા નવવર એવા મનોરથ
અનુભવે છે કે આ દુષ્ટ દિન કેમ સમાપ્ત થાય અને રજની तुहु जलि, महु पृणु वल्लहई, बिहु विन पूरिअ आस ॥
કેમ કરીને છૂટી થાય. અર્થ:- હે હતાશ બપૈયા ! પિયુ પિયુ એમ રડીને તું કેટલુંક
३४ जाम न निवडइ कुंभयडि, सीहचवेउ चडक्क । ઇશ? તારી જળ વિષેની અને મારી વહાલા વિષેની એમ
ताम समत्तई मयठाल, पइ पइ वज्जइ ढक्क । બંનેની આશા પૂરી થતી નથી.
અર્થ :- જયાં સુધી સિંહના પંજાના થાપાને પ્રહાર હાથીના २५ आयहिं जम्महिं जम्महिं अन्नहिं वि, गोरि सु दिज्जहि कन्तु ।
કુંભથળ ઉપર નથી થતું ત્યાં સુધી જ સમસ્ત મૂંગળના પદે गय मत्तई, चत्तंकुसई, जो अभिउइ हसन्तु ||
પદે, ઘંટ વૃધરા બજે છે. અર્થ :- હે ગૌરીમાતા આ જન્મમાં અને અન્ય જન્મમાં
३५ तिलहं तिलत्तणु ताउ पर, जाउँ न नेह गलन्ति । મને એવો કંથ દેજે કે જે મદમત્ત, ત્યકત કુશ ગજરાજની સામે,
नेहि पण तेज्जि तिल, तिल मिट्टवि खल होन्ति ।। જઈને હસતાં હસતાં તેના મદને અભડાવે. २६ कुंजर सुमरि म सल्लिइउ, सरला सास म मेहिल |
અર્થ-જ્યાં સુધી તમાંથી સ્નેહ (તેલ) ન ગળી જાય ત્યાં कवल जि पाविय विहि वसिण, ते चरि, माणु म मेहिल ॥
સુધી જ તલમાં તલપણું રહે છે, તેલ (સ્નેહ) પ્રણષ્ટ થતાં
તે જ તલ, તલ તરીકે ફીટી જઈને, ખેળ બને છે. અથ:-હે કુંજર ! સલ્લકા વૃક્ષને સ્મરીને હવે લાંબા નિસાસા ન નાખ. વિધિવશાંત જે કાળિયો પામ, તે ચર, માન મેલીશમા,
३६ मडु कन्तहो गुष्ट्रिअहो, कउ झुमडाडा बलन्ति ।
अह रिउरुहिरे उल्हबइ, अह अप्पणे न भन्ति ।। २७ प्रिय एम्वहिं करे सेल्लुकरि. छड्डुहिं तुहु करवालु । जंकावालिय बप्पडा, लेहिं अमगु कपालु ।।
અર્થ:-કડય (ગાર્ડ)માં મારે કંથ હાજર હોય ત્યાં સુધી
કયાંથી ઝુંપડાં બળી શકે? કાં તે તે રિપુના ધિરથી ઝુંપઅર્થ - પ્રિયતમ! તું એમ કર કે હાથમાંની તરવાર છાંડીને ડની આગ ઓલવશે ને કાં તો પિતાને રુધિરથી. આ બાબહવે તું ભાલું લે. આથી કરીને બાપડા અધેરીઓ તમાં મને ભાંતિ નથી. (કાપાલિકે)ને ભાંગ્યા વગરની ખેપરી જડી રહેશે.
३७ पियसंगमि काठ निद्दडी, पिअहो परोक्खहो केम्ब ? २८ दिअहा जन्ति झडप्पडहिं, पढहिं मणोरह पच्छि ।
णई बिन्नि वि विनासिआ, निद्द न एम्वन तेम्व ॥ ' ગઇ તં માનમર, હો તુ મા મ૪િ ||
અથ: પ્રિયતમના સંગમ વેળાએ નિદ્રા કયાંથી હોય? તેમજ સમય: દિવસે ઝડપથી જાય છે અને મને પાછા પડે છે, પ્રિયતમના વિરહમાં (પક્ષમાં પણ તે કયાંથી હોય ? મેં જે કંઈ છે તે માણીએ. ભવિષ્યમાં બાગ્યમાં હશે એમ વિચારતે મેય િિસ્થતિમાં મારે નિદ્રાના અનુભવ્યું છે. નીંદર આમ બેસી ન રહે.
પણ નથી અને તેમ પણ નથી. '