Prabuddha Jivan 1970 Year 31 Ank 17 to 24 and Year 32 Ank 01 to 16

SR No.: 525955
Original Sutra Author: N/A
Author: Parmanand Kunvarji Kapadia
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1970
Total Pages: 282
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 36 MB

Page 255

તા. ૧૬-૧૧-૧૯૭૦
પ્રબુદ્ધ જીવન જે દેશની અંધશ્રદ્ધા ભરપૂર છે, પણ જે ધર્મશૂન્ય છે તે
ભુલ સુધાર ' રાષ્ટ્ર દયા ખાવા જેવું છે. જે રાષ્ટ્રના નાગરિકો પોતે વણેલા સૂતરનાં વસ્ત્રો પહેરતાં નથી, જે લોકો પોતાના દાણાની ભાખરી ખાતા
ગતાંકમાં પાના ૧૪૬ ઉપર ૧૧ મી લીટીમાં “પિતાને નથી તેની દયા પણ કોણ ખાય? જે રાષ્ટ્રમાં કપટી અને કારસ્તાની ન ભાવતું ભજન' છપાયું છે તેને બદલે “પતાને ભાવતું ભેજન’ માણસનું નેતા તરીકે સન્માન થાય; જે રાષ્ટ્રમાં આજે ગાદી પર એમ વાંચવું. હોય તેનો જયજયુકાર થાય અને કાલે એ સત્તા પરથી ઊતરી જાય ત્યારે અને ફિટકાર થાય એવું રાષ્ટ્ર તુચ્છ છે. જે રાષ્ટ્રના
આ પાના ૧૪૯ ઉપર બીજા પેરેગ્રાફની પાંચમી લીટીમાં “બહેનને ઋષિઓની વાચા વૃદ્ધત્વથી જતી રહી છે અને જેના નેતાઓ
છપાયું છે તેને બદલે ‘બહેને એમ વાંચવું.
તંત્રી. ઘોડિયામાં ઝૂલે છે તે રાષ્ટ્રને પ્રભુ પણ કદાચ ના બચાવી શકે. જે રાષ્ટ્રના ટુકડે ટુકડા થયા છે અને જેને પ્રત્યેક ટકો પોતાને
મેં જોયેલા કેટલાક રહસ્યવાદીઓ રાષ્ટ્ર માને છે તે રાષ્ટ્રને નાશ સમીપ છે.
(સ્વ. ગુરદયાળ મલિકજી રચિત “DIVINEDWELLERS પછી, મેદની સમક્ષ સાંઈ મુસ્તફાએ કહ્યું : હવે, મારા દેશમાં
IN THE DESERT” ના છેલ્લા પ્રકરણ “Some of the જઈને હું પ્રભુને મળીશ અને એક મુકત શ્વાસ લઇને પછા આવીશ. ફરી કોઈ અન્ય માતા મને ધારણ કરશે.
mystics I have met” નાં ત્રીજા કિસ્સા પરથી– “પ્રબુદ્ધ મેં જિબ્રાનનું જીવનદર્શન વારંવાર વાંરહ્યું છે. હવે તો નાન- જીવન' ના તા. ૧૬-૪-'૭૦ના અંકથી અનુસંધાન : અનેક રોકાણનાં પણનું નિર્દોષપણું છે નહીં. છતાં સત્સંગને પ્રતાપે, ઘણીવાર કારણે થયેલા વિલંબ બદલ વાચકોની ક્ષમાયાચના સાથે.) એકાંતમાં મારા મનનું મારું ઉતારું છું ત્યારે રડી ઊઠું છું.
[ ૩ ] સંસારમાં કલહ જોઉં છું અને વૃદ્ધો મને કહે છે કે આજનાં છોકરાં ગાંઠતાં નથી, ત્યારે હું કહું છું કે ધનુષ્યની જેમ વાંકા વળે અને
- રાજાઓના રાજાની સેવામાં તીરને પાછાં વાળવાને મિથ્યા પ્રયાસ ન કરો.
“લગભગ પ સદી જેટલા સમય–પચીસ વર્ષ – સુધી મેં . . . તંગદિલી અને ખારાશ અનુભવતાં દંપતીઓને કહું છું. મારા માલિક એવા રાજા સમક્ષ રાત ને દિવસ ગાયું છે અને વગાભરપૂર પ્યાલી પરસ્પરને પાવ, પણ એક પ્યાલામાંથી મા પીશો. ડ્યું છે અને બદલામાં કેટલીયે કિંમતી સામગ્રીથી મને નવાજવામાં ભરપૂર ભજનની થાળી જોઉં છું ત્યારે જિબ્રાનને શ્રમને ઉપ- આવ્યો છે તેમ જ મારી યોગ્યતાની કદરરૂપે મને કેટલાયે ચાંદદેશ યાદ આવે છે અને ભેજન વિષ બની જાય છે.
સિક્કા મેળવવાનો અધિકારી પણ બનાવવામાં આવ્યો છે. પરંતુ રેજ અખબારે ખેલું છું અને રાષ્ટ્રના સર્વનાશના ભણકારા
અરે ! હજી સુધી મને આત્માની એ આનંદદશાનેચિત્તની એ સાંભળું છું...
પ્રસન્નતાને–અનુભવ કદી થયો નહીં, કે જે બધા સાચા કર્મનું
સુફળ હોય છે! કદાચ, એ એક આશીર્વાદ છે કે જે કરુણાના ...અને છતાં વિનોબાજી યાદ આવે છે ત્યારે થાય છે કે
પ્રકારની જેમ તાણી––ીને, પરાણે, પામી શકાતો નથી. પ્રભુની રાષ્ટ્રના બધા સંતે ઘડિયામાં નથી. બધા સંતની વાચા હજી ગઈ
કૃપાથી જ એ મળે છે!” નથી. હજી પુણ્ય પરવાર્યું નથી. હજી ધર્મ અને ફરજની ભાનવાળા માણસે નજરે પડે છે, ત્યારે થાય છે, આ દેશને નાશ ન
–એક સંધ્યાએ, એકલે બેઠો આમ નિસાસો નાખતે બબડી પણ થાય.
" -મૃણાલિની દેસાઈ
રહ્યો હતો એક દરબારી ઉસ્તાદ, એક શાહી સંગીતકાર. પિતાના
તંતુવાઘના તાર મિલાવવાની તેની કુશળતા, તેના કસાયેલા કંઠના आगन् रात्री संगमनी वसूनाम। .. જેટલી જ સ્થાનિક દુનિયાને માટે અજાયબીરૂપ હતી.. સરસ્વતીની (‘પ્રબુદ્ધ જીવન ના ગતાંકમાં પહેલા પાને પ્રગટ થયેલ સાધનામાં તેના વાળ સફેદ થઈ ગયા હતા. તેની શ્વેત ઝુલતી ઉપરના મથાળા નીચેના લેખમાં જે રાંસકત કે છપાયા છે. દાઢી બહાર પથરાયેલી ચાંદની સાથે ભારે મેળ ખાતી હતી. તેની તેમાં કેટલાક મુદ્રણદોષ રહી ગયા છે તે તરફ આચાર્ય શ્રી રામ- ચમકતી આંખોમાં ઊંચે ઊઠવાની–ઊર્ધ્વગમનની–અભીપ્સા હતી, પ્રસાદ બક્ષીએ મારું ધ્યાન ખેંચ્યું, તે માટે તેમને હું આભારી જ્યારે તેને ચહેરો હતો નિષ્ફળતાને પ્રત્યક્ષ આર. એવો આકારછું. તે શ્લોકો સુધારીને તેના અર્થ સાથે નીચે પ્રગટ કરવામાં આવે કે જે સેને મઢેલા લક્ષાધિપતિ યા અહે-કેન્દ્રિત નિષ્ણાતની ખૂબ છે. આ ક્ષતિ માટે હું બહુ દિલગીર છું. –ાંત્રી)
શેખીભરેલી સફળતાના કરતાં વધુ વખાણવાયોગ્ય હોય છે! 'कुहूं' देवीं सुकृतं विद्मनापसम् ।
સંધ્યા ઘેર રાત્રિમાં રૂપાંતર પામી ચૂકી હતી, તેની નિરાશા अस्मिन्यज्ञे सुह.या बोहवीमि ।
ઉદાસીનતામાં ઊંડી ઊતરી ચૂકી હતી. પછી મુઆજિમ-મુલ્લાએ सा नो रधि विश्ववारं नियच्छाद्
નકળંદાઓને નમાઝ માટે બોલાવવા બાંગ પુકારી અને મૌદિરના ददातु वीरं शतदायमुकथ्यम्।
દાંટ પરમ શાંત ને મૌન એવા પરમાત્માની પ્રાર્થનામાં જોરશોરથી कुहू देवानाममृतस्य पत्नी
રણઝણી ઊઠયા! અને છતાં, એ હજુ ત્યાં જ બેઠો હતો કે જ્યાં हव्या नो अस्य हविषो जुषेत।
તેને તેની પત્નીએ રાતભર માટે તેનાં ધ્યાન ને સાધના સારુ છોડી आगन् रात्री संगमनी वसूनाम्
દીધો હતો. कर्ज पुष्टं वसु आवेशयन्ती।
સમય થઇ ગયો છે”-ઉદાસીનતાની એ જ દશામાં, એ જ अमावास्यायें हविणा विधमे ।
આસને, તેને બીજી સવારે પણ બેઠેલો જોઈને આશ્ચર્ય પામીને ऊजं दुहाना पयसा नु आगन् ।।
તેની પત્નીએ કહ્યું, “દરબારમાં જવા સાર તમે તૈયાર થઇ જાઓ. ભાવાર્થ
રાજનો આજે જન્મદિવસ છે અને તમને ખબર છે કે તમારે
તેમની સેવામાં હાજર થવાનું છે, ને તેય તમારા શ્રેષ્ઠ રૂપમાં.” ચાંદ્રમાસના છેલ્લા દિવસની (અમાવાસ્યા) દેવીને વર્ષને છેલ્લે દિવસે ભકિતપૂર્વક યથાવિધિ નમી લોકના કલ્યાણ આડે
1. “આજ હું ત્યાં જવાને નથી,” તેણે જવાબ આપ્યો. “મેં આવતા અમંગળના નાશ માટે એની પાસે શકિત માગી છે. •
મારી સલામતીભરેલી ને સુખી નોકરી તજી દેવાનો નિર્ધાર કર્યો છે.” - વૈભવ અને શકિતના સંચયને સમય એવો કાર્તિક માસ
?” તેની જીવનસંગિની ક્રોધભર્યા અવાજમાં અધવચ્ચે જ
પૂછી રહી. “શું તમે મને અને તમારાં બાળકોને ભૂખે મરવા દેવા આવી રહ્યો છે ત્યારે એને લઇ આવનારી વૈભવની સંગિની એવી
માગે છે? શું મારી વૃદ્ધાવસ્થામાં હું ચીંથરેહાલ બની ભટકતી ને આ રાત્રીને હવિ અર્પણ કરી એ દેવ પત્નીનું પૂજન કર્યું છે. ભીખ માગતી ફરીશ?” વઠું = ચાંદ્રમાસને છેલ્લો દિવસ ઝર્ગ = કાર્તિક માસ ,
“પાસે ફેંકાઈ ચૂક્યો છે. તે કે જે ચકલાંને ચણ આપે છે સુi = યથાવિધિ ' . શર્ન = શકિત
અને જેણે પિટને લીલાને મેરને વિવિધરંગી પીંછાવાળા બનાવ્યા છે, કાસમન્-વર્ષનો છેલ્લો દિવસ વ = વૈભવ
તે મને અને તને પણ ખવરાવશે. કૃપા કરીને જરા કરીમ બન્શને ધ =મારનાર . વિદ્ = ભકિત કરવી.
બોલાવીશ? તેની સાથે હું મારો રાજીનામાને કાગળ રાજાને મોક્લવા મુહૂં મr = લોકોના .
માગું છું.”