Prabuddha Jivan - Prabuddha Jain 1949 Year 10 Ank 17 to 24 and Year 11 Ank 01 to 16

SR No.: 525934
Original Sutra Author: N/A
Author: Manilal Mokamchand Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1949
Total Pages: 212
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 209

વાત છે
લિદાસેના એ નિવિષયા લગની પરંપરા અને તટસ્થતા એ બધું શી નામમાળામાં દ્રાવિડ સન્સમિલ તળવા ચો તરીકે
આ સરાપા પરિસ્થિતિમાં હવે અન્ડાલાજી માટે કાઈ માં વિશેષ શ્રમ કિા વો ન ખપે તેવું રહ્યું છે. એ કામ બાક) પ્રાકૃત ભાષાનું મહત્ત્વની
પણ કરયો છેઆપણે પણ સાચું માર્ગદર્શન તે હજી આપણ એ EBકો પર મની જેમ સંવિધાન પાસેથી જ મેળવવું રહ્યું. '
કેટલીક વાર શબ્દને અમુક પ્રચલિત માં પણ તે
' લાગે છે, અને બીજો અર્થ ધ્યાનમાં જ આવતા નથી. જીરાના મા સચરાવવા માટેની તટસ્થતા
જુદી ભાષાઓના અને જુદા જુદા દેશના વડા ચી માપણી જે માણસ જે પરંપરામાં ઊછર્યો હોય તેનામાં તે પરંપરાને વિસ્તરે છે. એક તાજો જ રમૂજી દખલો આપુ હિકડોમાં પણ હિને લગતી કામુ સરકારી હોય એ અનિવાર્ય છે. આપણે સંશોધક સભાએ જે બંધારણ ઘડ્યું છે તેનું સર્વપ્રોને સમાવી Eી ગમે તેટલી તરસ્યતા કેળવીએ છતાં કેટલીક વાર પરંપરાગત સં. તર કરવા માટે પરિભાષિક શબ્દ કયો અને કલાલ મરવા કિ(કિક દાયત કરી સત્યશોધમાં ઓછેવત્તે અંશે બધાં નાખે છે એ નિર્ણય કરવા માટે એક કોન્ફરન્સ બોલાવવામાં આવેલી
સમજી શકાય એ બીના છે. ખરા સંશોધન માટે તે તટસ્થ કાર્ય હજુ ચાલુ જ છે. તેમાં દરેક પ્રાંતના વિશિષ્ટ વિગતો વળી M ષ્ટી કેળવવી પડે છે, જેને આપણે નાસ્તિક કહીએ સ્થિત હતા. ‘Power” (પાવર)ને અનુવાદ સત્તા સામાણિક () ીિએ તે યુરોપીય વિદ્વાને નાસ્તિક હોય તેય તેમને એક એવો વિચાર આગળ આવ્યો. ગુજરાતી, મરાઠીમાં
આ રાક એવા છે કે જે આસ્તિક કહેવાતા આપણામાં નથી હિન્દી ભાષાભીને ‘સર’ શબ્દ સુપરિચિત હતા અમેશ પSTEE ત ગ તટસ્થતાનો એટલે આપણે સત્ય-શે ધનની દષ્ટિએ તે તેજ હતે. કર્ણાટકના એક વિદ્વાને ભારે વાલી માયણ
નાસ્તિકતા કેળવવી રહી.. આ પણે પિતાના વાડાના બહારનાને “Power” (પાવર)ને અનુવાદ ‘સત્તા” શબ્દથી ન થાય, સામા ડિન નાસ્તિક કરીએ છીએ પણું અસ્તિક-નાસ્તિકની સાચી વ્યાખ્યા અર્થ અમારે ત્યાં મરણ થાય છે. છેવટે એ શબ્દ છાડવા પાપ - ર સા તથા સોનાણે છે કે ચાર્વાક દર્શન નાસ્તિક તરીકે લેખાય આપણે સમજવું જોઇએ કે એક રાષ્ટ્ર તરીકે રહેવા પાતરા
પણ સબ સકાના દંભદ્રાચાર્ય દર્શન સમુચ્ચય માં ભારતવાસીઓને જુદા જુદા પ્રાંતની અને જુદી જુદી પાણીની ભારતીય કિદના , ચાર્વાકદર્શનને પણ જૈન અને બૌદ્ધની ભાષાઓના મર્મથી છેક અજાણયા રહેવું ને
પ કરે છેજેમાં એક અગત્યના દર્શન તરીકે સ્થાન આપ્યું છે. જેને પ્રાકૃત ભાષનું શું સ્થાન છે તે વિચારવું ઘટે. આ સભામાં જ
પગ દળના કોટિમાં જ નું લેખીએ તેને જ સર્વ દશના . દષ્ટિએ પ્રાકૃત ભાષાઓને એક મૃત કેશ તૈયાર કરવો જોઇએ. ગયા સાંસદ ભિક દર્શન કૅટમાં ગણેલ છે, એ કેટલી ઉદારતા તથા પ્રાકૃતમાં રચાયેલું અન્ય સાહિત્ય પણ યેય રીતરસા પવિતા , ભરમ ભલે જ્ઞાન ભંડાર
કરીને બહાર પાડવું જોઈએ. . મનમા નિદાના એમ સમજે છે કે સંસ્કૃત ભાષામાં જ બધું પ્રાકૃતનાં અભ્યાસની અવગણના ન થઈ શકે છે અને દવામાં આવી જાય છે અને તે બહાર કાંઈ. બહુ જાણવા જેવું કામથી, પણ એ ભાટ ભ્રમ છે. ભારતીય તરજ્ઞાન સાહિત્ય અને આ પ્રાચીન ભારતીય સંસ્કૃતિ જે જીવંત રહી તે મહર્ષિ ખાન અને વિષયોની સમૃદ્ધિ સંસ્કૃત અને સંસ્કૃતર પ્રાકૃત
અને મહર્ષિ વાલ્મીકને પ્રતાપે. જે મહાભારત અને રામાયણના ખજાનામાં ભરી " પડી છે. પ્રાકૃત ભાષામાં સંચિત
હોત તો કદાચ હિંદુ અર્થાત ભારતીય આમ સર કેલિફ એ તો જો કાતિના મચી એટલી બધી વિશાળ છે કે, તે ઘણી વાર સંસ્કૃત કરતા
ન હેત. એ જ રીતે મધ્ય કાળના ભારતીય જીવનની સાચી (2) પણ વધી જાય તો સરકૃતિર લૌકિક, ભાષાનું સાહિત્ય અદ' ધબકારા આપણને પ્રાકૃત સાહિત્યમાં જ સાંભળવા મળે છે. ગિરનાર સગથી સુમબદ્ધ મળે છે. બુદ્ધના જીવનકાળથી બુદ્ધન
કાળના પ્રારંભથી ચૌલુકય સમય સુધીમાં જ રાકટ મેતિક વાર . કિરીની વસતા સમય સુધી તે પહેલી ભાષામાં સાહિત્યને અખંડ
પરમાર વગેરે રાજવ શોનો અભ્યય થયો અને જે કાર માને વાત વહેતા માય છે. બુદ્દઘોષ. પછી એ પ્રવાહ લગભગ
તથા કચ્છ-કાઠિબાવાડમાં સંખ્યાબંધ નવી તિતી કરામ બની છે ? છે તે છે અને ત્યારથી જ પ્રાકૃત ભાષામાં સાહિત્ય લખવાને હિંદુ સમાજમાં તેનો સમાવેશ થયો એનું ચિત્ર માહિતી છે. માનનું મો માદિય રચાવાન અખંડ પ્રવાહ શરૂ થાય છે.
કયાંય નહીં પણ પ્રાકૃત સાહિત્યમાં જ મળી શકે એમ . ના બાવાએ પાચમા સેક્રથી અઢારમા સૈકા સુધીમાં જે પ્રાકૃત
સંસ્કૃત ભાષામાં સાહિત્ય-રચવને પ્રવાહી ગમ કાળી સવારી પિત્રો ગણાતી દેશી ભાષાઓ-જે બધીને આજે ભાષા
પાતળા થાય છે અને એ જ કાળથી પ્રાકૃત ભાષામાં સમજો આ વિનામાં માતા નાવાસમાં તરીકે ઓળખે છે તે ભાષાઓમાં .
પ્રવાહ વેગબંધ ચાલે છે. એટલે કે મારે કહેવા માં આ ન કરીને જે અપાર સાહિત્ય લખ્યું, ખેડ્યું અને એ છે કે આપણે પ્રાકૃત, ભાષાસાહિત્યના સામા માગવા ને માલી વારમય કરતાં બહુ મોટા પ્રમાણુમાં છે. ગુપ્ત .
કરીશું તો ભારતના મધ્યકાલીન ઇતિહાસ વાર વિના ભિા કોના મ બાવતિ ર યા અને એક નવજાતિને પુરાણોની, પણુ ખડુ કરી સારી નથી, અને આપણી સંસ્કૃતિનો સાથ