Page Text
________________
તા. ૧૫-૧-૪૮
પ્રમુગ્ધ જેના
' ૧૮૧
તે જ્યાં
વરાજ આવી
આ કડવાશની :
કયારે
હમ એક દુસરેક ભાઈ, ભાઈ સમઝ કે કામ કરતે હૈ, હાલત જોઈને ખરે જ મારું હૃદય રડી રહ્યું છે. આજે આપણે ફીરભી કયું મેરે લડકેકું મારા વે મેરી સમઝમેં નહિ આતા. આપણી ઇન્સાનીયત ગુમાવી બેઠા છીએ-આપણી માનવતા આજે મેંને કીસીકા કયા બીમાડાથા? ખુદા, પરવરદિગાર, મેંને કેનસા વિકૃત બની ગઈ છે. આ વકરેલી માનવતા આપણને ક્યાં લઈ જશે તે ઐસા પાપ કી આથા જે તુમ એ સજા મુઝે દે રહે હો? ચહે કહેવું મુશ્કેલ છે. આપણે તે એક બીજાના ભાઇઓ છીએ. એક હિંદુ તે મેરી જાન લે –લેકીન મેરે માસુમ બચ્ચે બચા લો. મેરે એક મુસલમાન માટે અને એક મુસલમાન એક હિન્દુ માટે જ્યારે લડકેને તેરા કુછભી નહિ બીગાડા, ડાકટર સા'બ, આપ ખુદા જૈસે ઉદાર દીલથી આમ ખૂન આપવા તૈયાર થશે–ત્યારે જ આપણી હે. આપ જરૂર મેરે લડકે બચાગે. આપકા અશાન મેં કભી આઝાદીની ઉષા પ્રગટશે–ત્યારે જ ખરૂં સ્વરાજ આવશે, ત્યારે જ નહિ ભૂલુંગા.
મુસ્લીમ બીરાદરને પાકિસ્તાન માગવાની જરૂર નહિ રહે-તે જ્યાં ' ડકટ૨-આપ ગભરાઓ નહિ. ગભરાવાથી કાંઈ જ વળવાનું હશે ત્યાં પાકિસ્તાન રચાશે–નહિ તે સ્વરાજ આવશે કે પાકિસ્તાન નથી. હિંમત રખે, તમારા લડકે કે મેં અપનાહી લડકા સમઝતા આવશે–પણ આ કડવાશની લાગણી–ખ અવિશ્વાસ, આ ડર, હું. (અબદુલ્લા ડાકટરના પગમાં પડે છે.)
કયારેય જવાના નથી. દેશમાં ક્યારેય શાંતિ સ્થપાવાની નથી. ચાચા, અબદુલા-ડેકટર સા'બ, આપ સચમુચ ખુદા હૈ–ખુદા હમારે ત્યાં કોઈ હિંદુ નથી કે મુસલમાન નથી કે ગરીબ નથી કે આપકે રહમ કરે. એ ગરીબ બુઢાકી બંદગી હૈ, ઐસા માલુમ તવંગર નથી -બધા ઇન્સાન છે-ઈન્સાનીયત એ અમારો ધર્મ છે. હોતા હૈ કી મારને વાલેકે ખુદાને લડકા નહિ દિયા હૈ યા તે વે (સાજ"ટ આવે છે) હલ્લે ડોકટર, તમારે ત્યાં હમણું એક એ ભૂલ ગયે હૈ. નહિ તે ગરીબ બુદ્ધેકા બેગુનાહ લડક પર વે રાયટ કેઈસ આવ્યો છે ને? છૂરી નહિ ચલાતા થા. આખીર એ સબ કીસ લીયે? હમ તે મઝ
- ડાકટર:-ઓહ યસ, હું હમણાં જ તેને હોસ્પીટલમાં લઈ દુર આદમી હૈ. દે વખત રેટી કે સીવા હમકે તે કુછ નહિ ચાહીયે,
જાઉં છું. ન હમે ઈસ તરાહ સ્વરાજ ચાહીએ કે પાકીસ્તાન, એસા પાકીસ્તાન
સાજ૮:-તે ડેકટર, મારે દર્દીનું સ્ટેટમેન્ટ (નિવેદન) ખુદા મંજુર નહિ કરેંગે.
લેવું છે. હું તેની સાથે વાત કરી શકું છું? ડાકટર :-ચાચા, બધા જ જે આ સમજતા હોત તો
ડેકટર:-ર, ર ! પણ માનું છું કે દર્દીને અત્યારે આપણી ગુલામી આટલી લાંબી ચાલી ના હેત. સામાન્ય લોકોને
તકલીફ ન આપે તે સારું. કારણુ અત્યારે તેની સ્થિતિ ગંભીર છે. તે આની સાથે કશી જ લેવા દેવા નથી. સવારથી સાંજ સુધી
અને તેને તુરતજ હોસ્પીટલમાં ખસેડવાની જરૂર છે. ત્યાં તેનું પરસેવે નીતારી બે વખત રેટી કમાવા સિવાય તેમને કંઈજ
ઓપરેશન થઈ ગયા બાદ અને તે શેની સ્થિતિમાંથી બહાર જોઇતું નથી. આ તે બધા ભાડુતી ગુંડાઓ છે. ખરા ગુંડાઓ આવી જાય પછી સ્ટેટમેન્ટ લે, તે વધારે સારૂં. બાકી મારી તે પડદા પાછળ છે. આ તે તેમનાં રમકડાં છે. પાકીસ્તાન
પાસેથી કાંઈ હકીક્ત જોઈતી હોય તો તે આપવા હું તૈયાર છુંમાંગનારાઓને નથી જોઈતું પાકીસ્તાન પણ તેમને તે જોઇએ છે
તેમ જ છોકરાના બાપ સાથે તમે વાતચીત કરી શકે છે. ગુડાસ્તાન. જેઓ સાચા દિલથી પાકીસ્તાન માગે છે તેમણે દેશના ટુકડા
સાર્જ૮:-કવાં છે તેનો બાપ ? (અબ્દુલ્લા આગળ આવે છે.) કરવાનો ક નિદૉષ આદમીઓના લેહી રેડવાની જરૂર નથી. તેમણે સારા
અબ્દુલ્લા :–સાબ ! દેશને-સમગ્ર વિશ્વને ખુદાનું પ્યારું બનાવવાની જરૂર છે. કે જ્યાં સાજટ: હૈ કોન હૈ તુમારા ? ઉનકા ક્યા નામ હૈ ? ગરીબ તવંગરના ભેદ ન હોય, જ્યાં સૌ ભાઇ-ભાઈ સમજીને રહેતાં
અબ્દુલ્લા :–સાબ, યે મેરા લડકા હૈ-ઉસકા નામ હે હોય, જ્યાં કોઈ દુઃખી ન હોય. સૌને જીવનની જરૂરી મળી કાદીર અબ્દુલ્લા રહેતી હોય-એ સાચું પાકીસ્તાન છે.
સાજ૮:–ઉંમર ? નસ:--ડોકટર દદી ૫૯સ વીક (નાડી નબળી) થતી અબ્દુલા :-૩૩ વર્ષ. જાય છે. '
સાજ'ટ:- કયા કામ કરતા હૈ? ડોકટર:-(નાડી તપાસે છે) દર્દીને જલ્દી હેપીટલમાં અબદુલ્લા:-સા'બ યે મેરે સાથ હીં કામ કરતે હૈ-હમ ખસેડવાની જરૂર છે. હું માનું છું કે તેનું ઓપરેશન કરવું પડશે, લેક સુથારી કામકાજ કરતે હૈ.. છે પણ તે પહેલાં તેને લેહી આપવાની જરૂર છે.
સાજ: છુરી મારા હૈ ? અબદુલ્લા:-મં ખુન દેને કે લીયે તૈયાર છું. મેરા લડકી અબદુલા:-હા સાબ, સામનેક ગલીકે પાસ હી કીસીને • બચ શકતા હૈ, તે મુઝે અપની જાન કી ભી પરવા નહી હૈ. ચાહે પેટમેં ચાકુ મારા. ઇતના ખૂન મેરી પાસે લે લે.
સાજં :-મારને વાલે કે તુમને દેખા થા ? ડોકટર:-ચાચા, તમે બુટ્ટા માણસ છે. એટલે તમારી અબદુલ્લા -નહિ સા'બ, વે તો ચાકુ મારકે એકદમ પાસેથી લોહી લઈ શકાય નહિ. વળી ત્યાર પહેલાં તમારું લેહી ગલીમેં ભા ગયા-એ નીચે ગીર ગયા–તો મૈ ઉસકી પાસે ગયા, તપાસવું પડે.
, ઔર દુસરે લેાકી મદદસે ઈધર લાયા–યહ ડોકટર સા'બને એ નર્સ:-સર, હું મારું ખુન આપવાને તૈયાર છું. કહે તે પાટા બાંધા ઔર ઇંજેકશન દીયા. હું દર્દીની સાથે હોસ્પીટલ જાઉં.
- સાજ'ટ:-ડોકટર, તમે વુડની બાબતમાં મને કાંઈ આ ડોકટર –પણ હોસ્પીટલ આવું છું. મને લાગે છે કે કહી શકશે દર્દીને મારું લેાહી ચાલશે.
'
ડોકટર:-ર, પેટના ઉપરના ભાગમાં જમણી તરફ બે અબદુલા:-ડોકટર સા'બ, આપકા ખૂન? કયાં આપ યે ઈંચ લાંબો-અડધા ઈંચ પહોળો ઘા છે. અને તેમાંથી આંતરડા બુદ્ધ કે લીયે ઈતની તકલીફ ઉઠાતે હૈ. નહિ-નહિ--આપ ખૂન મત બહાર નીકળી આવ્યા છે. પેટની અંદરની “હેમરેજ’ થયું લાગે દીજીએ. આપકી તબીયત , અચ્છી હૈ તે આપ દર્દીઓની સે છે. પણ મારું માનવું છે કે લીવરને કાંઈ ઈજા પહોંચી નથી. અચ્છીતરહ કર સકતે હૈ.
સાજ'ટ:-થેંકયું, ડેકટર, હા, તમે એને કઈ હોસ્પીટલમાં ડોકટર:- ચાચા, આપ ભૂલે છે–પણુ અહિ એક ડકટર લઈ જાઓ છે. દર્દી માટે ખૂન આપે છે, એ વાત નથી. પણ એક હિંદુ એક ડોકટર:-કે, ઈ. એમ. હોસ્પીટલ. મુસલમાનને જાન બચાવવા પિતાનું ખૂન આપે છે. દેશની આ
સાજ'ટ:એ. કે. આવું છું. બાઈ-બાઈ?
| SR No. | 525933 |
| Book Title | Prabuddha Jivan - Prabuddha Jain 1948 Year 09 Ank 17 to 24 and Year 10 Ank 01 to 16 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Manilal Mokamchand Shah |
| Publisher | Mumbai Jain Yuvak Sangh |
| Publication Year | 1948 |
| Total Pages | 244 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India |
| File Size | 28 MB |