________________
राग धोरणीइं सत्तरमी, न्यानसागरइं हो भाखी एह ढाल, आर्द्रकऋषि हवइ रायनइं, सुणउ कहिसि हो तेह वचन रसाल, धन... १३
गजमुक्ति त्यारपछी बच्चाथी वींटलायेला हाथीनी पेठे ते पांचसो शिष्योथी वींटलायेला आर्द्रकुमार मुनिराज राजगृह नगर तरफ जता छतां हस्तितापसनामना आश्रममां आव्या. त्यां पर्णकुटीओमां हाथीओनुं मांस तडके सुकवेलुं तेमना जोवामां आव्यु. त्यां रहेला तापसो एक मोटा हाथीने मारी तेनुं मांस खाईने दिवसो पसार करता हता. अज्ञानवादी तापसनो एवो मत हतो के-एक मोटा हाथीने मारी नांखवो सारो के जेथी एक जीवनो ज नाश थाय, वनना धान्य विगेरेथी अने मृग विगेरेने मारवाथी घणा जीवोनो घात थाय छे. एम मानवाथी जे आश्रममां तापसो दरेक पारणे एक हाथीने मारे छे. ते वखते तापसोए भारे सांकलवडे मजबूत बांधेला हाथीए मुनिने दीठा.
___ पांचसो मुनिओथी परवरेला ते महर्षिने अनेक लोको पृथ्वी पर मस्तक नमावीने वांदता हता. ते जोई लघुकर्मी गजेन्द्रे विचार्य के-जो हं बंधनथी मुक्त थाउं तो हुं पण आ मुनिने वंदन करूं. एम हाथीए विचार कर्यो एवामां ज मुनिना अतिशयथी अने तेमना दर्शनथी ते हाथीना लोहमय बंधन जूनी दोरडीनी पेठे तूटी गया. हाथी छूटो थई ते महामुनिने वंदन करवा चाल्यो.
मुनि तरफ बंधन विनानो ए हाथी दोडवा लाग्यो एटले माणसो त्रास पामी आम तेम नासवा लाग्या, परंतु धीरबुद्धिवाला मुनि त्रास पाम्या नहीं. पछी शूरवीरपणाथी, महोटापणाथी अने गति वगेरे गुणोथी जाणी पोते जीतायेलो होय एवा ते हाथीए पोतानी सूंढ वडे मुनिना पगने स्पर्श करीने वंदना करी. पछी मनवडे ए उत्तम मुनिने विशे घणी भक्तिवालो हाथी पोताना घरनी पेठे वनमां पेसी गयो.
आर्द्रकुमार मुनिना ते अतिशयने नहि सहन करी शकनारा जटाधारी, कपटचित्तवाला सर्वे हस्तितापसो त्यां आव्या अने कहेवा लाग्या-हे भिक्षु ! घणां जीवपींडोने भक्षण करनारा तमारी क्रिया व्यर्थ छे. वली धर्मवंत तो अमे ज एक ज हाथी वडे पारणुं करीए छीए. पशु एवा हाथीवडे वंदायेलो तुं पशुं सरखो छे. ते शुं अमने आश्चर्य छ ? एम ते तापसोए कह्यु एटले मुनीश्वर कहेवा लाग्या के-जेवी एक एवी पण महोटा जीवनी हत्या पापने माटे थाय छे, तेवी घणी पण सूक्ष्मजीवोनी हत्या पापने माटे थती नथी. जेवी रीते एक एवी महोटी शिला अंगने भांगवा माटे थाय,
92
