________________
महापुण्यना योगथी आ मनुष्यजन्म प्राप्त थाय छे. अने ते प्राप्त थयानं फळ स्वर्ग तथा मोक्षने आपनार धर्म ज छे. सर्व जीवोनी अहिंसा, सत्य, अचौर्य, ब्रह्मचर्य, निष्परिग्रहता ए धर्म तमारे मानवा योग्य छे. हे भद्र ! तमे स्वामीभक्त छो, हुं राजानी जेम तमारो स्वामी छं. माटे तमे प्रतिबोध पामी अने सत्यधर्मने स्वीकारवा तत्पर बनो.'
वली, आ संसार असार छे. कुटुंबपरिवार अस्थिर छे. कोना पिता ने कोनी माता ? कोना पुत्र ने कोना भाई ? बधा स्वार्थना सगा छे. ज्यारे करेला कर्म उदयमां आवे छे त्यारे कोई आईं आवतुं नथी. हिंसा, मृषावाद, चोरी, अब्रह्म, परिग्रह पांचेय आश्रव नरकमां लई जाय छे. आ प्रमाणेनो उपदेश सांभळी पांचसो सुभटो वैराग्य पाम्या अने आर्द्रकुमारे तेओने दीक्षा आपी. परिवारसहित ते श्री महावीरस्वामीने वंदन करवा राजगृह तरफ चाल्या.
मार्गमां जतां आर्द्रकुमारने पापथी कालो एवो गोशालो सामो मल्यो. पोतानी बुद्धिथी कल्पेलो मार्ग तेणे प्रगट कर्यो. आर्द्रकुमारनी साथे वाद करवानो शरू कर्यो. ते कौतुक जोवाने हजारो मनुष्यो अने विद्याधरो एकठां थया. ते महामुनिए वादमां गोशालाने निरुत्तर करी दीधो. त्यारे देवता अने विद्याधरोए जय जय शब्द करीने तेमनी स्तुति करी. अने गोशालो नासी गयो. आ प्रमाणे रसाल एवा सारंगरागमां न्यानसागरे सोलमी ढाल कही.
दूहा तिह्यार पछी जातां थकां, पुर राजगृह पास, मारगमां आव्या घणां, गज तापसना वास... ते अज्ञानवादी इशा, तापस थापइं एम, बीजादिक बहु जीवनी, हत्या कीजइ केम... ते पाहि वनहाथीयउ, बांधी हणई एक, जा पल पहुंचइ तेहनु, तां भखीई परत्येक... तउं हिंसा थोडी हुवई, एम कहि अज्ञान, बांधिउ छइ गज एकनई, तिणि दिन तेणइ थान... लोहमार शतक सांकलई, महातरुवरस्युं आणि, चारइ पगनई कौटिस्युं, तापसि जूडिउ ताणि...
90
