________________
ऋषि आर्द्रकुमारसिउं वांदइ, आविउ पापी सीहनादई हो, दु. ति वारइं ते महामतिवंत, आपइं उत्तर एकांत हो, सुंदर सोभागी... आंकणी
१२ अति क्षुद्र दुष्ट महाकाठउ, नयभृष्ट थयो ते नाठउ हो, दु. कही राग सारंगई रसाल, न्यानसागरे सोलमी ढाल हो...सु.
पांचसो सुभटोने प्रतिबोध पछी सहेजवारमां बार वर्ष अने गृहस्थवासना चोवीश वर्ष चाल्या गया एटले आर्द्रकुमार विचार करवा लाग्या के-धिक्कार थाओ ! जे प्रमाद वडे आ हुं केम छेतरायो ? जे पूर्वे अभयकुमार मित्रे मने बोधिरत्न मोकल्युं हतुं, ते मारा जागता छतां पण अरे ! विषयचोरोए चोरी लीधुं, पूर्वभवमां व्रत भांगवाथी अनार्य देशमा उत्पन्न थयो. अने हमणां सर्वरीते चारित्रभ्रष्ट थयो छ. तो हवे हुं कई गतिमां जईश ? वहाण प्राप्त थया छतां हुं डूब्यो, अन्न मल्या छतां हुं भूख्यो रह्यो. वली लक्ष्मी प्राप्त थया छतां हुं दरिद्री रह्यो. जिनधर्म प्राप्त कर्या छतां पण विषयोथी हुँ पीडा पामेलो छं. हाथमां दीवो होवा छतां ने देखतो होवा छतां हुं कुंवामां पड्यो, विषथी बूरां विषयो छे, जे अनंता दुःख आपनारा छे. अथवा हवे चिंता करवाथी शुं ? हमणां पण शुद्धिने माटे करेलु तप तथा जो भाव छे, तो पाछलथी पण मोक्ष दूर नथी. आम निश्चय करीने सवारे स्त्री तथा परिवारना माणसोनी रजा लईने ते आर्द्रकुमार माळामांथी पक्षीनी पेठे साधुनो वेश धारण करीने घरथी चाली नीकल्या.
जेम सर्प कांचली उतारे तेम परिवारनो त्याग करी आर्द्रकुमार एकला समताने धारण करी, पृथ्वी पर विचरवा लाग्या. वसंतपुरथी राजगृह नगर तरफ जतां मार्गमां पोताना पांचसो सुभटोने चोरीनो धंधो करतां जोया. तेमणे ओळखीने भक्तिथी आर्द्रमुनिने वंदना करी. मुनिए कह्यु-तमे आवी पापी आजीविका शा माटे आदरी छे ? तेओ बोल्या के- हे स्वामी ! ज्यारे तमे अमने ठगीने पलायन थई गया त्यारे अमो लज्जाथी अमारूं मुख राजाने बतावी शक्या नहिं. तेथी तमारी शोधमां पृथ्वी पर भमतां चोरी वडे आजीविका करवा लाग्या. निर्धन शस्त्रधारी बीजुं शुं करे ?'
मुनि समतापूर्वक, मधुरवाणीथी बोल्या के-'हे भद्रो ! कदी माथे कष्ट आवी पडे तो पण धर्मानुबंधी कार्य होय ते ज करवू के जे बन्ने लोकने सफळ करे. कोई
89
