________________
अनुक्रमि आरजदेशमा, इणिपरि पहुतउ तेह, जिनप्रतिमानइं रत्न ते, सेवक साथि नेह, म... अभयकुमारनइं मोकलई, कहावी निज परिणाम, मित्रजी ए खरचजो, जिनपूजा शुभ कामि, महाराज... यदुक्तं- आर्द्रकुमारचरित्रे
अभयकुमारस्स तउं, पडिमा पठाविया सयं तु पुणो।
जिणपूयाइविहाणे, दाउं धम्मेण रयणाई॥ सारिंग राग ए कही, सातमी ढाल रसाल, म. न्यानसागर कहि सांभलो, उच्छक थई उजमाल, महाराज... ११
आर्द्रकुमारनो वैराग्य एकदिवस आर्द्रकुमारे पोताना पिताने विनंती करी के-हे तात ! मने आज्ञा आपो के जेथी करीने हं अभयकुमार मित्रने मलीने दृढ सौहृदवाळो थाउं, राजगृही पहोंची तेमना दर्शन करीने विलंब कर्या वगर पाछो आवी जईश. राजाए जणाव्यु के-हे वत्स ! आपणी अने तेमनी प्रीति भेट तथा संदेशा मोकलवाथी छे, परंतु परस्पर मळवाथी नथी. एम कहीने राजाए तेने राजगृही जवानी ना पाडी. पछी वडीलनी आज्ञाने वश एवो आर्द्रकुमार सर्वकार्यने त्यजी दई जेम योगी परमात्मानुं ध्यान करे तेम अभयकुमारना नामनुं ध्यान करवा लाग्यो अने आर्यदेशमां केवी रीते पहोंचीश एम वारंवार विचारवा लाग्यो.
आर्द्रकुमार विचारे छे के – आ संसार असार छे. हुं तेने क्यारे मूकीश ? हवे हुं रंगविलास नहीं करूं, नाटकगीत अने विनोद नहीं करूं तेमज जिनेश्वरनी प्रतिमाने हमेशा पूजीश, अभक्ष्य अने अपेय पदार्थोनो त्याग करी हमेशां निरस आहार लईश. तेनी आवी चेष्टाथी पूछ्या विना पण आ चाल्यो जशे ! एम संशय पामेला अने चकित थयेला राजाए तेनुं रक्षण करवा माटे पांचसो योद्धाओ राख्या. परंतु कर्मवडे घेरायेला श्रद्धालु पुरुषनी पेठे सुभटोथी घेरायेला एवा पण ते कुमारे मोक्षनी ईच्छानी पेठे मित्रने मळवानी उत्कंठाने त्यजी दीधी नहि.
पछी कुमारे सर्वे योद्धाओने विश्वास पमाडवा माटे अश्वक्रीडा करवा जवा लाग्यो अने घोडाने दोडावी सौना आगल नीकळी जईने फरी क्षणमात्रमा तेमनी पासे
68
