Page Text
________________
| મે છે. સજાવટ. ઝાકઝમાળથી નાટકનું નાટયશાસ્ત્રના આદેશ મુજબ નાટક લખાવવાં આકર્ષણ અનેકગણું વધી જાય છે. વાસ્તવિકતા જોઈએ એવો આગ્રહ રાખ્યો હતો ને પોતે તેવાં લાવવાના બધા જ પ્રયાસ કરવાની ના નથી. નાટક લખ્યાં પણ હતાં. એ સફળ પણ થયાં હતાં. પરતુ મનહર દશ્યો મૂકી આકર્ષણ વધારવાનું પણ પરતુ એ આરંભકાળ પછી રંગભૂમિને જેમ જેમ એટલું જ આવશ્યક છે. નાટક નાટક છે, એકલી વિકાસ થતો ગયો તેમ તેમ નાટકને ચેકકસ પ્રકાર વાસ્તવિક્તા નથી. આવશ્યક ખર્ચ પણ ન કરવું તે નક્કી થતો ગયો. આઠથી દસ પ્રવેશવાળા એક એવા ચલાવી લેવાની વૃત્તિ રાખવી એ બિલકુલ યોગ્ય ત્રણ અંકેવાળાં નાટક લખાવા ને ભજવાવા નથી. નાટકમાં એક જ પ્રસંગ કે એક જ સ્થળ એને માંડવ્યાં. દરેક અંકને છેડે પ્રેક્ષકોને હેરત પમાડી દે કંટાળાજનક બનાવી મૂકે છે. એટલે દાની વિવિધતા એવું દૃશ્ય મૂકવાની પ્રથા ચાલુ થઈ કેટલીક વાર ને અગમ્યતા પણ એટલી જ આવશ્યક છે. તો એ દયે નાટકનું મૂલ્ય આંકવામાં મોટો ફાળો
અને નાટસંસ્થાનું આગવું થિયેટર એ તો આપતાં. વળી વચ્ચે કાંઈ મહત્ત્વને પ્રવેશ આવે તે મોટી મૂડી છેમાલિકીનું થિયેટર હોય તે બીજા તેને અન્ત પણ સુંદર સીન ટ્રાન્સફર કે ટેબ્લેની અનેક મૂંઝવતા પ્રશ્નો ઊકલી જાય છે. સજાવટ કાયમી
રજૂઆત થવા માંડી. આ પ્રથા શ્રી ડાહ્યાભાઈ
ધળશાજીએ શરૂ કરી. નાટક અતિશય ગંભીર ન અને આકર્ષક બની શકે. રિયાઝની સંપૂર્ણ તક મળે. ભાડે થિયટરે મેળવવાની ને મંડપ બાંધવાની
બની જાય તે માટે “કેમિક' દાખલ થયાં. કેટલાંક
કેમિક' નાટકના મૂળ વસ્તુ સાથે જ ગૂંથી લેવાતાં ? કડાકૂટ બચી જાય.
તો કેટલાંક સ્વતંત્ર લખાતાં ને ભજવાતાં. સારા આ પ્રમાણે બધી જ સગવડો સંપૂર્ણ થાય
લેખકે નાટકના વસ્તુમાં જ હાસ્ય ફલિત થાય એવા અને સંચાલકો ને અદાકારે નીતિમય, પ્રામાણિક
પ્રસંગે ગૂંથી લે છે. કવિ-ચિત્રકાર શ્રી ફૂલચંદભાઈનાં અને સંનિષ્ઠ સાંપડે, તે પ્રજાને સુંદર નાટયકૃતિ
નાટકે એની સાખ પૂરે છે. પરંતુ વચ્ચે એક ગાળો મળે. જ્યાં જ્યાં ઊણપ રહે ત્યાં ત્યાં નાટયકૃતિની
એવી આવ્યો હતો કે જ્યારે મુખ્ય નાટક એક સફળતાને હાનિ પહોંચે.
લેખક લખતો, એનાં ગીરની રચના બીજે લેખક આ દૃષ્ટિએ વિચાર કરતાં અત્યારે ભજવાતાં કરતો ને એનું કોમિક ત્રીજે લેખક પૂરું પાડતો. નાટકમાં ક્યાં ઊણપ છે તે આપણે વિચારવું રહ્યું આમ શ્રી પ્રભુલાલ દ્વિવેદી, રસકવિ રઘુનાથ બ્રહ્મભટ્ટ ને તે ઉપરથી “રંગભૂમિને નાટકે કેમ મળતાં નથી અને શ્રી મણિલાલ પાગલની ત્રિપુટી મશહૂર બની એ પ્રશ્નનો નિર્ણય કરવો જોઈએ.
ગઈ હતી. એનું ખાસ કારણ હતું. ત્રણે સાથે એટલે આપણું ધ્યાન પ્રથમ નાટયલેખક ઉપર બેસતા, સાથે વિચારતા ને સાથે રચના કરતા. એટલે જ કેન્દ્રિત થશે. અત્યારે ગુજરાતી ભાષામાં રંગ- જ્યારે નાટક સમગ્રપણે રજૂઆત પામતું ત્યારે કોઈ ભૂમિની આવશ્યકતાઓ પૂરી પાડે એવા લેખક જાતની ઊણપ પરખાતી નહિ. નાટક કંપનીના નથી. આપણે આટલા બધા ભેગા મળ્યા છીએ સંચાલકને પણ પૂરો સહકાર રહેતો હતો. એ એટલે ગુજરાતી ભાષામાં લેખકે નથી એમ તે નાટક ત્રણ જુદા જુદા લેખકની કલમપ્રસાદીને નહિ જ કહેવાય, પરંતુ રંગભૂમિને સંપૂર્ણ રીતે પરિપાક છે એની પણ પ્રેક્ષકોને ખબર પડતી નહિ. પષક બને એવાં નાટકે અત્યારે લખાતાં નથી એટલું એ નાટકે સફળતાથી ભજવાયાં હતાં ને પ્રેક્ષકોને તો અવશ્ય કહી શકાય. તો એ હકીકતના કારણોની સંતોષ આપી શક્યાં હતાં. જ્યારે લેખકનું વર્ચસ છણાવટ થવી જોઈએ. તો રંગભૂમિને પિષક બને ઘટયું ને કલાકારોનું વર્ચસ વધ્યું ત્યારે નટવેર્યો એવાં નાટક કેવો હોવો જોઈએ એ પ્રશ્ન પણ નાટકની વસ્તુગૂંથણીમાં રસ દાખવવા લાગ્યા ઉપસ્થિત થાય છે. શ્રી રણછોડભાઈએ ભારતીય ને લેખકે પણ તેમની સલાહસૂચના સ્વીકારતા
[ બુદ્ધિપ્રકાશ, જુન ૧૯
| SR No. | 522412 |
| Book Title | Buddhiprakash 1969 06 Ank 06 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Yashwant Shukl, Madhusudan Parekh |
| Publisher | Gujarat Vidyasabha |
| Publication Year | 1969 |
| Total Pages | 40 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Buddhiprakash, & India |
| File Size | 5 MB |