Page Text
________________
આપણે કેળવણીને કેયડે : ૪૯ કે બોધથી સાધવી શક્ય નથી, એ ખરું છે છતાં વર્ષને વધારો કરી શકાય. ઉત્તર હિન્દીમાં એને એમ કહી શકાય કે એગ્ય રીતે અને યોગ્ય સંદર્ભમાં માટે ઈન્ટરમીડિયેટ કેલેજોની ગઠવણ હોય છે. સત-સાહિત્યનું શિક્ષણ અપાય છે તે વિદ્યાથીની પણ એને બદલે શાળાઓમાં જ એ અભ્યાસક્રમ સદભિરુચિને સકારવામાં મદદરૂપ થઈ શકે. ઉપર રખાય તે ખોટ નહિ. એથી એ વિષયે ને અભ્યાસ વિવાથીની સદભિરુચિને ઉત્પાઘ પણ કહેલી તે પણ કંઈક વધારે દૃઢ બને, અને કોલેજ માં મોટા આ અભિપ્રાયથી જ.) આ વસ્તુ પરત્વે આપણું વર્ગોને પ્રશ્ન વગે ભાગે આ બે વર્ષને લીધે જ હોય માધનિા શિક્ષણની એક ટિનો અહીં ઉખિ છે તેને પણ એની મેળે જ ઉકેલ આવે. પર યોગ્ય લાગે છે. આજે આપણે ત્યાં જે શિક્ષણ આ રીતે ઉપર જે વિચાર કરવામાં આવી અપાય છે તેમાં સદ્દગુણે પ્રત્યે (તેમ જ દુ) તે નવીન શિક્ષણજનાની એક રૂપરેખા છે, એનું પ્રત્યે પણ એક જાતની ઉદાસીન, તટસ્થ, વૃત્તિ
સર્વ વાતથી સંપૂર્ણ ચિત્ર નથી પણ આ રૂ૫આપણે રાખીએ છીએ. જાણે એ સદ્દગુણોને જીવન સાથે કાંઈ સંબધ જ ન હોય એ રીતે એના ઉલ્લેખ
રેખા મુખ્યત્વે સ્વીકારવામાં આવે તે જુદાં જુદાં કે ચર્ચા કરવામાં આવે છે. આથી આપણું શિક્ષણ
અંગેની વીગતે નક્કી કરવાનું બહુ મુશ્કેલ પડે એમ વિવેકબુદ્ધિની ખિલવણીમાં ભલે ઉપયોગી થતું નથી,
નથી. વળી આરંભનો કેટલેક કાળ વીગતે નક્કી હેય, જીવન જીવવામાં તે ઉપયોગી થતું નથી..
કરતાં પહેલાંના પ્રયોગકાળ તરીકે જાય તે પણ વધે આધુનિક શિક્ષણ પદ્ધતિની આ પણ એક મોટી નથી. કેળવણીકારે જાગ્રત રહે તે નવી યોજનાની ત્રુટિ લાગે છે. અહીં સદ્દગુણોને સીધે બોધ આપવો ચોક્કસ રૂપ ધડાતાં બહુ સમય જાય નહિ. પ્રશ્ન એ જોઈએ એમ કહેવું અભિપ્રેત નથી. એ રીતે સદ્દગુણો
યોજના સ્વીકારી કાર્ય આરંભવાનો છે. યોજનામાં રોપી શકાતા નથી તે પહેલાં કહેલું જ છે. પણ
મુખ્ય વાતો તે આટલી જ છેધંધાનું શિક્ષણ સદ્દગુણ પ્રત્યે પ્રેમ, એક પ્રકારની ઉષ્મા, અધ્યાપકે.
સામાન્ય શિક્ષણ જેટલું જ વ્યાપક બનાવવું, તેમાં પિતાના શિક્ષણમાં બતાવે તે તે ગુને નથી; ઊલટું
ખેતીનું શિક્ષણ લગભગ સર્વ માટે ફરજિયાત બનાસદગુણ તરફ અભિરુચિ ઉપજાવવામાં તે કારણભૂત
વવું, કેળવણીનાં કેન્દ્રો બને ત્યાં સુધી ગામડાંઓમાં થાય એમ મને લાગે છે.
લઈ જવાં, આજે આર્ટસ કોલેજમાં પહેલાં બે વર્ષો કેળવણી વિષે આટલી વિચારણા પછી એ અનેક વિયેના સામાન્ય શિક્ષણમાં જાય છે તે વિષયમાં ખાસ કંઈ કહેવાનું રહેતું નથી. પણું કાઢી નાખી એ શિક્ષણ શાળાઓમાં મળે એને ઉચ્ચ શિક્ષણ પર એક બે વાતનો અહીં નિર્દેશ પ્રબન્ધ કર, અને છેલ્લે જેમ વર્ગની કરીએ તે તે અસ્થાને ન ગણાય. આજે આપણે વિદ્યાર્થી સંખ્યા જે અમર્યાદિત રીતે વધેલી છે તેમાં ત્યાં કોલેજનાં પહેલાં બે વર્ષોમાં (ખાસ કરીને મોટો ઘટાડો કરે (કહે કે વર્ગની સંખ્યા પચાસેક આર્ટસ વિભાગમ) જે શિક્ષણ અપાય છે તે શાળામાં જેટલી નક્કી કરવી). આમાંની પહેલી બેત્રણ જે સામાન્ય શિક્ષણ અપાય છે તેનું જ ચાલુ વહેણ વસ્તુઓ આજની શિક્ષણવ્ય વસ્થામાં કેટલાક (Continuation) છે. નાગરિકશાસ્ત્ર, ભાષા, ધરમૂળથી ફેરફાર માગે છે. પણ છેલી બે વસ્તુઓ ઇતિહાસ ઈત્યાદિ વિષયોનું સામાન્ય શિક્ષણ એ તે બહુ મોટા ફેરફાર સિવાય પણ અમલમાં મૂકી વર્ષોમાં અપાય છે. ઉચ્ચ શિક્ષણનું મુખ્ય અંગ જે શકાય એવી છે. કંઈ નહિ તો છેલ્લી વાત ( વર્ગની વિષયનું ઊંડું અધ્યયન તેને એમાં ઓછો અવકાશ સંખ્યા મર્યાદિત કરવાની) તે તાબડતોબ અમલમાં રહે છે. એટલે એ બે વર્ષને અભ્યાસ કૉલેજના મૂકી શકાય એવી વસ્તુ છે. યુનિવર્સિટીઓ ધારે અભ્યાસક્રમમાંથી દૂર કરાય તે વાંધા જેવું નથી. તે તરત તેને અમલ કરાવી શકે. માત્ર શિક્ષણુને એને બદલે જરૂર જણાય તે શાળાના અભ્યાસમાં તેજસ્વી બનાવવાની સાચી ધગશ યુનિવર્સિટીના એને દાખલ કરી શાળાના શિક્ષણમાં એકાદ બે કાર્યવાહીમાં જોઈએ,
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 522252 |
| Book Title | Buddhiprakash 1955 02 Ank 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Nagindas Parekh |
| Publisher | Gujarat Vidyasabha |
| Publication Year | 1955 |
| Total Pages | 36 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Buddhiprakash, & India |
| File Size | 9 MB |