________________
चिंतेसि न उण एअं अणंतसो सुरनरेसु सुक्खाई। पत्ताइं ताइं न सरसि मणे मणागं पि रे पाव ! ॥१७॥ जइ पुण ताई थेवं पि सरसि ता नेव तुज्झ दुहभारो।
कुरुचंदस्स व देहे गेहे भुवणि व्व माइज्जा ॥१८॥ अन्वयः रे पाव! तं जया जं किंचि पिच्छसि तं अपुव्वमेव मन्नसि तहा भणसि (अहो ! मए) न कयाइ वि एवंविहं सुक्खं पत्तं । न उण एवं चिंतेसि (जं तए) सुरनरेसु अणंतसो (एवंविहाई) सुक्खाई पत्ताइं (किं तं) ताइं मणे मणागं पि न सरसि? (तं पि सुठु चेव जओ) जइ (तं) पुण थेवं पि ताई सरसि ता तुज्झ दुहभारो कुरुचंदस्स व देहे गेहे भुवणि व्व न माइज्जा।
भावार्थः इमो जीवो जदा कयाइ विजं किंचि वितुच्छं पि सह-भोग-सामग्गि पेक्खेइ तया सो 'अहो ! अपुव्वा इमा, न कइया वि दिट्ठा पत्ता अणुहूया वा मए' त्ति विचितेइ । तओ अन्नं सव्वं पि कायव्वं विम्हरिऊण तं चेव सामग्गि पावेउं सव्वसत्तीए पयत्तं करेइ।
एत्थ चिंतेयव्वं इमं जं-तस्स इणं सम्मं अवगयं धम्मसत्थेहितो गुरुमुखाओ य जं 'एसा सव्वा वि भोगुवभोगा मए पुव्वजम्मेसु अणंतसो पत्ता, अणंतसो उवभुत्ताइं च सुरलोयसुहाई, अणंतसो अणुहूयाइं च नरिंद - खयरिंद - चक्कवट्टिपयाइं तज्जिणियविसयसोक्खाई च' इच्चाइयं । जमुत्तं -
न सा जाई न सा जोणी न तं ठाणं न तं कुलं ।
न जाया न मुया जत्थ सव्वे जीवा अणंतसो ॥ त्ति । किं तु जया सो इट्टविसयाणुकूलं भोगसामग्गि पेक्खइ तया अचिरेण चेव सुयं सम्म अवगयं च सव्वं पि धम्मसत्थुवएसं खणमेत्तेण च्चिय विम्हरइ । किं च न एत्थ अच्छेरं जओ सो इमं चेव सामग्गि इह च्चिय जम्मम्मि पुट्विं पत्तो उवभुत्तो वि पुणो वि तं पेच्छिऊण पुव्ववुत्तंतं विम्हरइ, अउव्वा इम त्ति भावेइ य, तया चिरकालपुव्वं विइयाण पुव्वजम्माणं सरणं तु कत्तो तस्स संभवइ ? ।
तआ य सो तं भोगसामग्गि पावेउंसया लोलुवचित्तो विविहे उवाए आदरेइ महाकट्टेण
१०२
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org