________________
२७४
अनुसन्धान-७१
आपेलो जवाब अमारी आंख उघाडी दे तेवो हतो. तेमणे अत्यन्त गम्भीरभावे कह्यु : "मारी आंख मींचाय त्यारे मने जेने माटे मोह थई शके एवी एक पण वस्तु मारी पासे न होवी जोईए." एक सन्तना मोमांथी ज आवी वात नीकळी शके; अने तेओ सन्तत्वथी ओपता'ता तेनो ते क्षणे अमने अहेसास थयो.
तेमना प्रत्ये मने, मारा प्रत्ये तेमने, एक सहज लगाव हतो. हुं मळतो रहुं, अने अमदावादमां ज स्थिरता राखं, तेनो तेओ बहु आग्रह करता. मारा समाचार तथा शुं काम चाले वगेरे जाणवानी तेमने तीव्र इच्छा रहेती, अने तेथी फोन करता रहेता. तो, ज्यारे मळवा जाऊं त्यारे छ मजला चडीने जवानुं होय. एटले कायम धोखो करे, के “बे प्रकारना मुनि होय : विद्याचारण अने जङ्गाचारण. अत्यारे विद्या नथी, पण यान्त्रिक साधनो छे - लिफ्ट जेवां; तेनो उपयोग तमारे करवो जोईए. मारा माटे तमे आटलुं बधुं कष्ट लो ते न गमे" वगेरे.
'शासनसम्राट् भवन'नुं तेमना हाथे लोकार्पण, अन्य विविध विद्वज्जनोना सन्मानना अमारा लोको द्वारा योजाता समारोहोमां तेमनी उपस्थिति, तेओने चन्द्रकप्रदान, तथा विविध सेमिनारो वगेरेमां मारा आग्रहथी तेमनी सम्मति मळती, तेनी पाछळ एमनी एक आप्ततानी लागणी ज काम करती, ते स्पष्ट हतुं. ___ मारा नाना मुनि द्वारा लखायेल लेखो-लखाणो तेओ अचूक अने चीवटपूर्वक वांचता. पछी पूरक जाणकारी पाठवता. पण बहु राजी थता. बेएक वार तो जाहेर समारोहमां तेनुं नाम लईने तेना विषे आशा व्यक्त करेली. मने लागे छे के आ बधुं जीवननी एक मूल्यवान स्मृति-मूडी ज गणाय.
__ आवां तो केटलां संभारणां संभारु ! आ लेखमां तो कोई क्रमिक आयोजन वगर जे वात जेम याद आवी तेम लखी वाळी छे. हजीये घj पाछळथी याद आववानु. परन्तु लागे छे के हवे अटकवू जोईए. . एक सन्त-प्रकृतिना सर्वोच्च कक्षाना विद्वज्जनने आपणे गुमाव्या छे, अने तेथी पडेलो शून्यावकाश कदी नहि पूराय, तेना गम साथे सद्गत डो. ढांकीसाहेबने स्मरणांजलि आपतो वीरमीश.
