________________
मार्च
२०१६
'तेजपालनो विजय'
(गोधरा, पावागढ, चांपानेरना अप्रकट इतिहास साथे )
१४३
पुस्तक- १
विक्रमनी १२मी सदी :
अंचलगच्छ-पट्टावलीमां उल्लेख मळे छे के आर्यरक्षिते पावागढमां महावीर - मन्दिरनां दर्शन कर्यां हतां.
विक्रमनी १३मी सदी :
श्वे. जैन मंत्रीश्वर तेजपाले पावागढमां 'सर्वतोभद्र प्रासाद' कराव्यानुं वि.सं. १४९७मां रचायेला वस्तुपाल - चरित्रना आधारे जणाव्युं छे. अन्यत्र अन्वेषण करतां जणाय छे के त्यां मूळनायक तरीके वीरनी प्रतिमा मुख्यतया हती. विक्रमनी १५ मी सदी :
आ सदीना छेल्ला भागमां जैन श्वे. तपागच्छना सुप्रसिद्ध सोमसुन्दरसूरिना महान विद्वान शिष्य भुवनसुन्दरसूरि थई गया. जेनुं स्मरण मुनिसुन्दरसूरिओ वि.सं. १४६६मां गुर्वावली ( पद्य ४२३) मां कर्तुं छे. ते विद्वाने यात्रादि प्रसंगे जिनेश्वरोनां-तीर्थोनां भक्तिभर्यां अनेक स्तोत्रो रच्यां हतां, तेमां पावक भूधर (पावागढ पर्वत) पर रहेला त्रीजा तीर्थंकर सम्भवनाथनं ९ पद्यमय सं. स्तोत्र पण छे, जेनां ८ पद्योनुं छेल्लुं चरण आ प्रमाणे छे -
' स्तुवे पावके भूधरे शम्भवं तम् ।'
भावार्थ : पावक पर्वत पर रहेला ते संभवनाथनी हुं स्तुति करूं छं.
चांपानेर पुरना मुकुट जेवा पवित्र पावकाद्रि पर रहेला संभवनाथ (श्वे. जिनमूर्ति) प्रत्ये भक्तिभाव प्रेरतुं 'भुवन' नाम गर्भित छेल्लं पद्य, तेमां आ प्रमाणे छे -
“चांपानेरपुरावतंसविशद श्रीपावकाद्रौ स्थितं
सार्वं शम्भवनायकं त्रिभुवनालङ्कारहारोपमम् । इत्थं यो गुरुभक्तिभावकलितः संस्तौति तं वृण्वते ताः सर्वा अपि मङ्गलोत्सवरमाभोगान्विताः सम्पदः ॥" (जैनस्तोत्रसंदोह, भाग-२, पृ. १६६-१६७)