________________
नवेम्बर - २०१४
अनुसन्धान-६५
२८
नयनां निरमल ताहरां, अमी भयाँ अभिराम, स्याम सुंदर भमुहडी बनी, देखि सुखनो ठाम. नयनई सारिंग जीतीयां, तीखां अतिहि विसाल, रांती रेखा रूयडी, ति लहइ लच्छी रसाल. नारीमाहि नर वसे, नर भीतरि पणि नारि, नर धोलो नारी सामली, अनोपम ए अवधारि. [आंख]११ शुकचंचुसम नासिका, अधर ते विद्रुमकंद, श्रवण ते मदनहींडोलडा, दंत जिस्या मचकुंद. ग्रीवा शंख सम सूंदरु, उन्नत हृदय उदार, उदर ष्याम अति राजतु, कटि पंचानन सार. नाभि सुधारसकूपिका, दीसइ गंभीर चंग, जंघा कदलीयंभ जिम, पायपोयण ससरंग, नख उन्न[त] अति राजता, रक्तवर्ण अभिराम, श्रीगुरु तुझ अंग ज सही, लख्यण केरं धाम, गजगति चालि सुहामणी, तेणि मोया नरवृंद, जेणई देसई तु विचरतो, तिहां वलि नो हई दंद. मेरुनी परि धीर तुं, उदधि परि गंभीर, तेजवंत दिनकर पर, चंपकवरण सरीर. मुझ मन माला खिनु तुमह, जपत रहत दिन-रयण, श्रीगुरु तुह मुख दरसकुं, तपता हइ दो नयण. श्रीगुरुप्रेम ज चित्त चढ्यो, जिउं हर सिर चढी गंग, उतर नाही जनमलौ, जो कोट करइ अइ धंग. श्रीगुरुमूरत जु सूरतिकी, मई ठइ कमल उर आनि, पूनुं चंदन चित्तकई, सो जपुं नाम गुण ध्यान. श्रीगुरु गुण तुमाहरा, संभारु सो वार, मन जाणइ तन टलवलइ, नेत्र न खंडइ धार. महिमंडल मई जोईउ, जोई ते नरवर कोडि, जेणई श्रीगुरु तूं वीसरे, ते नहीं जगतिमा जोडि. २२
जो मसि होइ सायरु, कागल होय आगास, लेखण वणराइ होवइ, तो गुण लखें उल्हासि. २३ श्रीगुरु किमहिई न वीसरइ, देस-विदेस गयांई, जिम जिम श्रीगुरुसांभरइ, तिउं तिउं नयण भराई. डुंगर भोंइं छइ अति घणी, नदी-नीझरण असंख, किम आवी गुरु तुझ मिलुं, जो देवे न दीधी पंख. २५ हंस वसे मानससरे, मुंकी सकल आराम, तिम मन माहरइ तुं वस्यो, मुंकी अवर सुठाम. २६ रही न सकुं गुरु तुम विना, घडी घडी जपुं तुम नाम, अहनिसि मुझ चित तुं वसो, अवर न गमे मुझ नाम. २७ सारसडां तुं पांखडी, एक वार मोहि देय, श्रीगुरुनइ करूं वंदना, वलती पाछी लेय. जलसुत तो जलमां बसे, दधिसुत वसे आगास, श्रीपतिवाहन-वाहनो, सो य तुमाहरे पारि(स). एक पख्यका नेहला, जेसो दीप-पतंग,
ओ कछु जीओ न आणहीं, ओन होमई सब अंग. ३० जीह कोडि मुझ मुखि हवइ, आउखुं इंद्र समान, तो गुण श्रीगुरु तणा, हुं करूं नित गुणगान. ३१ पातग बहुलां मई कीयां, कुणस्युं करुं मनवात, नयणे स्वामी तुं मिलइ, ते वात करुं दिन-राति. ३२ दूर थकी अम्ह वंदना, धरज्यो हैडामाहि, मनजा माहि(मणि) मुझ कोई नहीं, जे आवइ तुम्ह ताहि. ३३ लेख लख्यो रलियामणो, मनह तणे उच्छाय, एणि परि वलि जे नेहलो, तस वंछित सुख थाय. ३४ चंदा चतुरसिरोमणि, सुणि तुं माहरी वाणि, श्रीगुरुहार्थि जइ करी, आपे लेख सुजाण. वलतो लेख संदेसडो, देजो श्रीगुरुराज, नित प्रति माहरी वंदना, करयो एतलुं काज.