________________
95
उच्चारणना सरलीकरणथी एली ने बदले अली, अने ओलो, ओल्योनुं संबोधन अल्या, ल्या पण बोलीओमां प्रचलित छ ।
हांउं हाउं एटल 'हा', 'बस', 'पूरतुं छे' एवा अर्थोमां केटलीक बोलीओमां प्रचलित छ। बृह. गु. को. मां तेने रवानुकारी कह्यो छे। हकीकते तेना मूळमां सं. आम् + खलु 'हा, खरेखर (भारवाचक)' छ। पछी प्रा. आं + हु, गुज. हांउ, हाउं ए क्रमे शब्द सधायो छे । ।
हाय
'हाय !' ए दु:ख के शोकनो उद्गार छ । 'हाय रे !' के द्विरुक्त रूपे 'हाय ! हाय !' पण वपराय छ। पछीथी 'तेनी हाय लागी गई' , 'हायवोय', 'हाय-वराळ' वगेरेमां ते 'फिकर, चिन्ता', 'अंतरना ऊंडा दुःखनी बददुआ' वगेरे अर्थमां नाम तरीके वपरातो थयो छे। बृह. गु. को. मां तेने हा साथे जोड्यो छे।
हकीकते दुःखवाचक उद्गारो हा ! हे ! मळीने बोल ‘हा हे !' परथी हाए अने पछी हाय ए रीते तेनुं मूळ सहेजे समजावी शकाय। हिंदीमां पण हाय छ ।
ए ! एय! ओ भाई ! प्रयोग : 'ए!', 'ए रमा !'
'एय! आम आव तो ।'
'ओ भाई ! जरा आघा खसो।' वगेरे । मूळ :
दूरवर्ती दर्शक सर्वनाम अने विशेषण तरीके वपरातो ए अने बोलाववा-- ध्यान खेंचवा संबोधन तरीके वपरातो ए एक ज होवानु जणाय छे। सं. एषः,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
