Page Text
________________
આપણા શહેરની
સ્વસ્થતા ખાતર
હાલની શિક્ષણ પધ્ધતિમાં કોઈ સાત્વીકતા છે ખરી? દેશમાં ગુનાખોરી વધી રહી છે. તેના
મૂળ જો તપાસવામાં આવે તો ફિલ્મો અને આજની શિક્ષણ પધ્ધતિ છે. વર્તમાન શિક્ષણ પધ્ધતિમાં બાળકને ધીરજ, શાંતિ - નિયમીતતા - શિસ્ત - વડીલોની આમના રાખવી પ્રામાણીકતા - દેશદાઝ વગેરે જેવું કશું જ શીખવવામાં આવતું નથી.
હાલનું શિક્ષણ એ માર્ક પધ્ધતિ પર આધારીન છે. તેમાં ગમે તેમ કરીને પાસ થઈ જાવ અને ખોબો ભરાય તેટ્લા માર્કસ લઈ આવો એટ્લે તમે હોશીયાર !! પરંતુ વ્યકિતની શીયારી શું આવી રીતે થાય છે ? શિસ્તબધ્ધ સ્ત્રીને જીવન જીવે તેની કોઈ કિંમત નહીં અને બે બદામના મુક્લીસ આગળ જતાં
હે.
વર્તમાન શિક્ષણ પધ્ધતિમાં ઈતિહાસ તો ખોટો ભણાવાય તે સમજ્યાં, હવે તો ભુગોળ પણ ખોટી ભણાવાય છે. ડોનેશન આપીને એડમીશન લેવાય અને પછી ગમે તેમ કરીને પરીક્ષામાં પાસ થવા અને માર્ક મેળવવા હવાતીયા મારવામાં આવે તે જ ખોટું છે.
આજની શિક્ષણ પધ્ધતિએ કોઈ જ ચારીભીલ નેતા કે કાર્યકર સમાજને આપ્યો નથી. બાળકને કે. જી.માં દાખલ કરાવવામાં જ લાગવગ અે, ડોનેશન હોય ત્યાં તેનું ધડતર કેવું હોય ? આમ શિક્ષણ પધ્ધતિના દુષણો થકી રાષ્ટ્રનું પતન થઈ રહ્યુ છે.
નવાઈની હકીકત એ છે કે ચૂંટણી વખતે મત માંગવા નીકળતા કોર્પોરેટર, ધારસભ્ય અને સંરાદ સભ્યો શું આ વાતથી અજાણ્યા છે ! તેમને આ અંગે કોઈ માહિતી નથી - તેમ તેઓ માને છે ? જો તેમ હોય તો તેઓની લાયકાત કેટલી - તે અંગે પણ મૂલ્યાંકન થવું જોઈએ.
જો કે મોટાભાગના ચૂંટાયેલા પ્રતિનિધિઓ - ઉચ્ચ સરકારી અમલદારો અને આયોજન પંચના સભ્યોના પુત્ર - પુત્રીઓ વિદેશમાં જ શિક્ષણ મેળવી રહ્યા છે. આથી તેમને ધરઆંગણે કેવું શિક્ષણ શળે છે - તેની ગુણવત્તા કે ઉપયોગીના તે અંગે કોઈ જ માહિતી નથી.
એક સંસદ સભ્ય નો પોલીટેકનીક અને એન્જીનીયરીંગ કોલેજ વચ્ચેનો ભેદ સમજતાં નથી !! તમને એ વાતનો પણ ખ્યાલ નથી કે પોલીટેકનીકમાં ડીપ્લોમા કોર્સ હોય છે અને એન્જીનીયરીંગ કોલેજમાં ડીગ્રી કોર્સ હોય છે. આવા ભેજાંગેપ પ્રજાના પ્રતિનિધિઓ નવી દિલ્હીમાં બીરાજમાન છે !!
બાળક અને વિદ્યાર્થીને સંસ્કારીતા અને ખાનદાનીનું શિક્ષણ આપે તેવી પાઠશાળાઓ ક્યાં છે હતી તે બધીન બીનસાપ્રદાયીકતાને નામે ખલાસ કરી નાંખવામાં આવી • આજે સમાજમ ઠેરઠેર અસંતોષ ગુનાખોરી અને કમાઈ લેવાની જે મનોવૃત્તિ જોવા મળે છે.તે ૨૫-૩૦ વર્ષ અગાઉ નહોતી.
-
પાઠશાળામાં જનાર વિદ્યાર્થી થોડીઘણી સહનશકિત - સામાને નાય આપવાની મનોવૃત્તિ અને દયાભાવ જેવા ગુણ હતા. આ બધા ગુણની કિંમત રૂપીયામાં ન મપાય તેટલી તેની કિંમત હતી. તેને બદલે આજે તો “મારૂં શું”. અને જો જ્વાબ ઢીલોપોચો હોય તો “મને શું” કહીને ચાલતી પકડવા આવે છે.
પાઠશાળાઓને કરીથી પુન:જીવીત અને સક્રિય કરવાની તાતી જરૂર છે. કમલકમ રવિવારે અને રજાના દિવસ બાળકોને એક - બે ક્લાક આવું શિક્ષણ મળે તેવી વ્યવસા પરાઓમાં થાય તો થોડાઘણાં આર્ય સંસ્કાર બચાવી શકાય
તેમ છે.
પામાં આવી હીલચાલ એકવાર શરૂ થાય તો સેંકડો બાળકો તેનો લાભ લેશે ત વાત નિશ્ચીત છે. માત્ર એક ક્લાક
.
હિતોપદેશ - પંચતંત્રની વાર્તા - સંસ્કૃત અને સારા સાત્વીક ગુજરાતી કાવ્યો સુભાષિતના અનુવાદ - સારી પ્રાર્થના છે. વગેરેથી તેનું મંગળાચરણ થઈ શકે તેમ
બાકી વર્તમાન શિક્ષણ પધ્ધતિનો એક આંકડોય ક્યાંય ક્રમમાં આવે તેમ નથી તે સાથે આ વાંચનાર ભાગે જ અસંમત થાય તેમ છે.
૧.
મુંબઈ સમાચાર ગુરૂવાર, તા. ૧૭-૧-૧૯૯૩
VINIYOG
| SR No. | 520403 |
| Book Title | Sankalan 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Viniyog Parivar |
| Publisher | Viniyog Parivar |
| Publication Year | |
| Total Pages | 33 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Sankalan, & India |
| File Size | 5 MB |