________________
250 'दरेक जग्याएथी ननैयो सांभळ्या पछी मारी आशाना मिनारा कडडडभूस थई गया. हुं निराश थई गयो. मने थयुं के मुंबई आवीने में बहु मोटी भूल करी.' अमदावादना सेटेलाईट रोड पर आवेली वीमानगर कोलोनीमां एक नानकडा बंगलामा रहेता भायाणी दीवालने अडीने गोठवेली खाट पर बेसीने को क विद्यार्थीनो प्राकृत भाषामां लखायेलो महानिबंध तपासी रह्या छे. 'समकालीन' साथे वातचीत करती वखते ते महानिबंध एक बाजुए मूकी दे छे. पछी माथा परना संपूर्ण सफेद थई गयेला वाळमां हाथ फेरवी लईने कथानो दोर सांधी ले छे : 'मारे विद्याभ्यास तो करवो ज हतो. परंतु नोकरी- ठेकाणुं पड्युं नहीं एटले नाणाकीय सगवड करवानो सवाल तो ऊभो ज हतो. हुं नासीपास थई गयो. एक तरफ मने लाग्यु के भणवानी इच्छा अधूरी रही जशे अने बीजी तरफ रही रहीने अवो ज विचार आवतो हतो के भविष्यमां घोर अंधकार छवाई गयो.'
हवे हरिवल्लभ सामे बे विकल्प हता : मुंबईमां रहीने नोकरीनी शोध कर्या करवी अथवा तो बिस्तरापोटलां समेटी लईने भावनगर पाछा फरी जवं. हरिवल्लभ आ बेमांथी कयो विकल्प पसंद करवो अनी द्विधामा हता ए दरमियान एक मित्र मळवा आव्यो. हरिवल्लभ साथेनी वातचीत दरमियान ओमनी आर्थिक संकडामण विशे जाणी लीधी पछी मित्रे साची सलाह आपी.
भारतीय विद्याभवनमां कनैयालाल मुनशीने मळो ने..... ओ तो. तेजस्वी विद्यार्थीओने स्कोलरशिप आपे छे.'
'मुनशीजी तो केवडा मोट्टा माणस छे... अमने मळवा केवी रीते जवाय ?"
"पण एक वार मळी लेवामां शो वांधो छ ? बहु बहु तो ओ ना पाडी देशे. कंई मारी तो नहीं नाखे ने ?' ।
मित्रनी सलाह मात्र सलाह ज नहोती, अंधारामांथी अजवाळा तरफ लई जतुं आशानुं छेल्लु किरण हतुं. कदाच अटले ज मित्रे आपेली शीखना शब्दो हरिवल्लभने गळे ऊतरी गया. ओमणे मुनशीजीने मळवानो निर्णय करी लीधो. जो के मुनशीजी जेवा विद्वानने मळवा पहेलेथी अपोईन्टमेन्ट लेवी जोईए ओवी कोठासूझ अमनामां नहोती. अटले अगाउथी कहेवडाव्या विना
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org