________________
251 ज ओक सवारे आठ वाग्ये हरिवल्लभ मुनशीजीना घेर पहोंची गया. ओमणे घंटडी वगाडी. थोडी ज वारमा नोकरे बारणुं उघाड्युं.
___ 'मारे मुनशीजीने मळवू छे....' हरिवल्लभना अवाजमां अचकाट हतो.
_ 'साहेब तो सूता छे. तमे अडधो कलाक रहीने आवजो.' आम कहीने नोकरे कमाड वासी दीधां.
हरिवल्लभ आ जवाब सांभळीने हताश थई गया, परंतु हिंमत हार्या नहीं. मुनशीजीने मळीने ज पाछा जवू अवो दृढ निश्चय एमणे करेलो एटले थोडा समय पछी फरीथी आववानो निर्णय कर्यो. पण सवाल ओ हतो के त्यां सुधी समय केवी रीते पसार करवो ?
.....त्यारे मुंबईमां हेंगिंग गार्डन घणुं जाणीतुं हां.' हरिवल्लभ भायाणीनी जीवनकथामां एक पछी एक दृश्यो उमेरातां जाय छे. आ दृश्यो विशे वात करी रहेला भायाणी अनुसंधाननुं संधाण करे छे : 'अ उद्यान मुनशीजीना घरनी नजीक ज हतुं, अटले हुं तो त्यां पहोंची गयो. लगभग पांत्रीस मिनिट सुधी त्यां लटार मार्या पछी मुनशीजीना घेर पाछा फरवा में पग उपाड्या.'
हरिवल्लभ हेंगिग गार्डनथी मुनशीजीना घर तरफ पगला पाडी रह्या हता त्यारे अमना मनमां सतत फफडाट हतो के कोई पण जातनी
ओळखाणपिछाण न होवाने लीधे मुनशीजीना घेरथी खाली हाथे तो पाछा नहीं फरवू पडे ने ?
'दिलमां एक प्रकारना डर साथे फरी एक वार हुं मुनशीजीना घरमां दाखल थयो, परंतु अमणे प्रेमाळ आवकार आप्यो अटले मारा मनमा पेसेली फडक दूर थई गई.' संस्कृत विद्वान, नर्मद सुवर्णचंद्रक अने नरसिंह महेता साहित्यिक पुरस्कार जेवां अनेक सन्मानोथी पुरस्कृत हरिवल्लभ भायाणी मुनशीजी साथेनी पहेली मुलाकातनुं वर्णन करी रह्या छ : 'हुं फरीथी गयो त्यारे मुनशीजी अने अमनां पत्नी चापाणी करी रह्यां हतां. ओमणे मने जोयो त्यारे कोई पण ओळखाण न होवा छतां प्रेमथी आवकार आपीने बेसाड्यो.'
त्यार पछी कनैयालाल मुनशी अने हरिवल्लभ भायाणी वच्चे आ प्रकारनो संवाद थयो.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org