________________
जून - २०१२
१३५
शास्त्रोमां देखाड्यो छे. (मनःपर्यवदर्शन होतुं नथी. परन्तु केवलबोधमां तो आवं नथी. तेनाथी तो सर्व द्रव्य-पर्यायोने जाणी पण शकाय छे अने जोई पण शकाय छे. तेथी केवलज्ञान अने केवलदर्शन अम तेना माटे अलग-अलग निर्देशो छे.)
चक्खुअचक्खुअवहिकेवलाण समयम्मि दंसणविअप्पा ।
परिपढिया केवलणाणदसणा तेण ते अण्णा ॥२.२०॥ टी. - सिद्धान्तमां चक्षु, अचक्षु, अवधि अने केवल - ओम चार प्रकारनां दर्शनो जणाववामां आव्यां छे. तेथी पण केवलदर्शनने केवलज्ञानथी अलग गणवू जोइओ.
अभेदवादीदसणमोग्गहमेत्तं घडो त्ति णिव्वण्णणा हवइ नाणं ।
जह एत्थ केवलाण वि विसेसणं एत्तियं चेव ॥२.२१॥
टी. - ('कंइक छे' अवो) अवग्रहमात्र दर्शन छे अने ‘आ घडो छे' ओवो निश्चय ते ज्ञान छे. जेम आ बन्ने वच्चे फक्त ओळखाणनो तफावत छे, वास्तवमां तो बन्ने अेक ज छे, तेम केवलज्ञान-केवलदर्शन वच्चे पण मात्र नामनो ज तफावत छे, वास्तविक नहीं...
वि. – टीकामां तो आने स्वमतनी ज गाथा गणी छे. पण आगळनी २.२३ गाथामां आ वातनुं खण्डन होवाथी अने दिवाकरजीना स्वमतमां बे उपयोगो वच्चेनी भिन्नता फक्त नामनी भिन्नता पूरती सीमित न होवाथी अत्रे आने परमतनी गाथा गणी छे. वि.ण. २१२मां पण सर्वथा अभेदवादीओ तरफथी ज आवी दलील रजू थई छे.
दंसणपुव्वं णाणं णाणणिमित्तं तु दंसणं णत्थि । तेण सुविणिच्छियामो दंसणणाणाण अण्णत्तं ॥२.२२॥
टि. - दर्शनपूर्वक ज्ञान होई शके छे, परन्तु ज्ञानपूर्वक दर्शन होतुं नथी. तेथी पण जणाय छे के ते बन्ने वच्चे कथञ्चित् भेद छे. (आ क्रम क्षयोपशममूलक छे, माटे केवलीमां क्षयोपशम न होवाथी क्रम पण नथी होतो.)
वि. – टीकाकार भगवन्त आ गाथाने दिवाकरजीना स्वपक्षनी समजे
