________________
२५२
पाहतप्रकाशे- शेषमिति । जौरसेनी में अनुहकार्य महाराष्ट्री = भारतीय राष्ट्र की भाषा के समान ' अर्थात् पूर्वोक सर्वसाधारण प्राकृत-नियमों से सिद्ध भाषा की तरह होते हैं-ऐसा समझकर ग्रहण करना चाहिए ॥ ३२॥ इति श्री प्राकृतप्रकाशस्य प्रदीपामिषस्य हिन्दीसरलन्याख्यानस्य द्वादशः परिच्छेदः ।
त्रयः, तिखां स्थाने ज, जा इत्युमौ च, सोच्छं-इत्यादयश्च न भवन्ति । देहि । मोदि । करिस्सदि इत्यादि । भूमो, हो । भोदि, भविस्सदि । के-भूः । भूदं। दृशेः पेच्छ-पेच्छदि । ब्रुवो पुच्च-बुच्चदि । कथेः कधः-कदि। प्रातः जिग्ध-जिग्मदि। भाते अः-भाअदि । मृजेः फुसः-फुसदि। पूर्णेः धुम्मा-धुम्मदि। स्तोतुः थुणः-धुणदि । मियो मा-मादि । सुजतेः पसः-पसदि । ल्ट दामः-दहस्सदि । चर्चेः चव्वः । चब्वदि । हेर्गेण्हः। गेण्हदि । अहेयंपा सह गेज्म-घेप्पो गेज्झदि, घेप्पदि । शक्रोतेः सक्कुणसको-सक्कुणादि, सकदि । म्लायो-मिआअदि। उदा सह तिष्ठतेः उत्थः-उत्येदि । स्वपेः सुअः-सुअदि । शीक् मुआदि । . रुषः-रोवदि । रुदेः-रोददि । मज्जेः-बुडुदि । दुहादीना यका सह दुम्मादयो न-दुहोसदि । बहीअदि, लिहोसदि । मिफ्फो-(भीष्मः) सत्तुग्यो (शत्रुघ्नः) जेत्तिकं यावत् ( तेत्तिक) एत्तिकं । भट्टा । धूदा । दुहिदिआ। इत्थी । भादा, भादुओ जमादा, जामादुओ इत्यादयः । दत्ति-दाग । क्खु-निश्चये विन्दुनः परे तु खु इत्येव । तं खु मणामि इत्यादि । म्व-इव । चन्दो स्व । ज्जेव एवार्थे । विन्दोः परे, तं जेव । तंजेव्व इति । ण-ननु । विभ = इव ।
इति डबरालोपाहेन श्रीउदयरामशानिणा कृता टिप्पणी समाप्ता ।
