________________
हाओ, एस पुण कोसिओ अम्ह बालवयंसो
गुरुणो निदिजंते सुणिऊणं हरिसमायह दुगुणं । नवसंताग पि यहाग लेग निसिद्धो न मणयम्मि ॥२२।। तो कोसिओ पभासइ किमहं ढंकेमि लोयदयणाई। सिच्छाइ बाइणो जणगणा य को मज्झ अवराहो ॥२३।। इय जाव हक्किया |
वासवेण साणाव ते पलाणा तो। वयणं अजंपमाणा माणावगमा विलक्खमुहा ।।२४।। पुणरवि धिजम्मा सो तहेव ।।३८३112
साहूण निंदमायरइ । कोसियगो पुण तत्पुट्टिपूरओ अग्गीइ बाउ ब ॥२५॥ विजाहरजुयलमहो समुवेयं अंबरम्मि चरHel माणं । जिणसाहुभत्तिरंगिल्लमाणसं धम्मसद्धाए॥२६।। विजाहरीद वुत्तं पिक्खसु कहमेस निंदई मुणिणो। ता सिख
बेहि लहुमेव देवसाइण पडिवक्खं ॥२७।। विजाइसएण तओ सोलस उपाइया महारोगा। धिजाइणो सरीरे दोन्नि तहा कोसियस्सावि ॥२८।। सासो जरो य तेहिं रोगायंकेहि पीडियंगातो। जीबित्ता चिरकाल मरिउं पढम गया नरयं ।।२९।। भमिही अणंतकाल सोमडओ गरुयदुक्ख विहुरंगो। वयणामयदोसिलो साहूणमवण्णवाएण ।।३०।। इयरो वि भमिय सुचिरं भवन्नवं लहिय दुक्खसंभारं । दुलहबोही होही कह बि किच्छेण कम्मवसा 11३१।। इय जो मुणीण निदइ कुणइ तहऽनो सुणेहि किजंति । ते दोन्नि वि संसार सुदुक्खिया हुंति अञ्चतं ॥३२॥ केवल मिह जो निसुणइ वारइ नहु संतियाइ सत्तीए । सो कोसिय किर दुल्लहबोहि जायइ न संदेहो ।।३३।। ।। इति साधुजनावर्णधावफलसूचकं ज्ञातम् ।।
अथ ये धर्मत स्वार्थ नावबुध्यन्ते दुधियस्ते दुःखिनः सन्तो भवं पर्यटन्तीत्याह