________________
11
रूवगुणरम्मा । तीए उत्तं अहयं वसीकरिस्सामि तं सामि ||२२|| तो भूवइणाऽऽदिट्ठा सा तं दट्ठूण नभसि आयतं । असुरहि अगरधूवं करेण तस्सम्मुहं कुणइ ||२३|| सो अन्नया नहाओ उत्तिष्णो तीए चंदसालाए । तकरगयांबुयद्दयमासी बीकोसमह मुजलं ||२४|| दिनं संकुइयं से हत्थे तीए सरोरुहमिमी तो आह कहं इय किजइ सा भाई एरिसो तमसि ||२५|| वियसिय उमसरिफला अम्हारिसया रमेसि नो जम्हा । लज्जालुआ महेला अवराहो माणसि बराई ||२६|| तो रंजिओस तोए सद्धिरति ठिओ तदावासे । सो अन्नया इमीए पुट्ठो विजाओ तुह पासे ॥२७॥ न हु हुति कयावि इमो भणइ जया मेहुणं खु सेवेमि । जाणाविओ नरिंदो तेणुत्तं मारियो सो ||२८|| तं चासि रक्खणीया तप्पचयहेउ मुयरदेसम्मि । तीए पत्तं ठविडं तं छिन्नं सुहहरणं ॥ २९ ॥ रन्ना भडाण भणियं तुम्हेहि मिहुगं पितव्वं । इय बुत्तुं पच्छन्ना सुडा संठाविया तत्थ ||३०|| आसत्तो सह तीए तेहि विणिवाइओ स खर्यारदो ।
सत्ता सत्ता किं किं न लहन्ति खलु दुवखं ||३१|| तर सीसो नंदिसरो विज्जाहि अहिडिओ तओ गयणे । उप्पाडित सिले सो एवं वुत्तुं समाढतो ||३२|| तो राया भयभीओ कयअंजलिसपुडो फुडं भणइ । मह खमहिकवराहं तो सीसो एवमुल्लवइ ||३३|| जड़ जुम्ममेय एवं पुरे पुरे टविय चेइयगणेसुं । पूएह तो अवस्सं मुयामि तुम्हाणं नन्नह भो ॥ ३४ ॥ तं पडिवन्नं रत्ना पुरे पुरे कारियाई भदणाई | स्विजलहरिरूबाई सच्च उपत्ति एरिसिया ||३५|| विसयासताण पलं मुणित्तु नियमाणसम्मि भव्यजणा । विसयविरत्ता होउं सुहेण चिट्ठन्तु सुहिया ||३६||
॥ २१७।।